Ο ισχυρισμός ανήκει στον Τζον Φέιχι, τον πρόεδρο του Παγκόσμιου Οργανισμού αντιντόπινγκ (WADA), ο οποίος προς επίρρωση των λόγων του πρόσθεσε ότι η οργανωτική επιτροπή έχει δημιουργήσει στο «King' s College» της αγγλικής πρωτεύουσας μια ειδική εγκατάσταση ελέγχων τόσο μεγάλη, όσο επτά γήπεδα τένις. Επιγραμματικά, το πρόγραμμα προβλέπει 6.250 τεστ, δηλαδή περισσότερα από 400 κάθε ημέρα, όταν το 2008 στο Πεκίνο οι συνολικοί έλεγχοι ήταν λιγότεροι από 5.000.
Η μεγαλύτερη αθλητική διοργάνωση στον πλανήτη θέλει επί σκηνής όλους τους πρωταγωνιστές. Κηρύττει την ηθική, αλλά όταν μπαίνουν στο «παιχνίδι» οι χορηγοί, οι κανόνες «χαλαρώνουν» ή απλά εξαφανίζονται. Πριν από επτά μήνες το Αθλητικό Διαιτητικό Δικαστήριο της Λοζάνης δικαίωσε την Ολυμπιακή Επιτροπή των Ηνωμένων Πολιτειών, στην έφεση κατά του κανονισμού 45 της Χάρτας της ΔΟΕ, ενώ την τελευταία ημέρα του Απρίλη (30/4/2012) ανέτρεψε την απόφαση της Βρετανικής Ολυμπιακής Επιτροπής για ισόβιο αποκλεισμό των αθλητών που παραβαίνουν τον κανονισμό του WADA κατά του ντόπινγκ. Αυτός ο κανονισμός, που είχε εγκριθεί στις 27 Ιουνίου 2008 και είναι γνωστός ως ο «Κανόνας της Οσάκα», απαγόρευε στους αθλητές που τελούσαν υπό τιμωρία άνω των έξι μηνών από οποιαδήποτε αθλητική διοργάνωση, λόγω ντόπινγκ, να συμμετάσχουν σε Ολυμπιακούς Αγώνες, ακόμη και αν είχε λήξει η επιβληθείσα τιμωρία.
Με αυτό τον τρόπο το Δικαστήριο της Λοζάνης «εξάγνισε» όλους τους Αμερικανούς αθλητές, προεξάρχοντος του σπρίντερ ΛεΣόν Μέριτ και απέδειξε ότι αληθινοί «πρωταγωνιστές» του σύγχρονου αθλητισμού είναι οι δικαστικές αίθουσες. Οι δικηγόροι της Ολυμπιακής Επιτροπής των Ηνωμένων Πολιτειών, που είναι μέλος της ΔΟΕ, επιχειρηματολόγησαν υποστηρίζοντας ότι δεν ήταν δυνατό να προστεθεί μια ποινή πάνω σε άλλη. Για να το πετύχουν βασίστηκαν στον κανόνα «ne bis in idem», ήτοι να μη διώκεται ούτε να δικάζεται κάποιος δύο φορές για τις ίδιες πράξεις και για την ίδια αξιόποινη συμπεριφορά. Απλούστερα, να μην τιμωρείται δύο φορές για το ίδιο αδίκημα. Έτσι ο Μέριτ, ο οποίος αγωνίστηκε πέρυσι στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Νταεγού (2ος στα 400 μέτρα), θα υπερασπιστεί τον προσεχή Αύγουστο το χρυσό μετάλλιο που είχε κατακτήσει στο Πεκίνο το 2008. Το ίδιο θα συμβεί με τη Ρωσίδα σφυροβόλο Τατιάνα Λισένκο, που εξέτισε ποινή διετούς αποκλεισμού αλλά και με τη Τζαμαϊκανή σπρίντερ Σέλι-Αν Φρέιζερ, «χρυσή» νικήτρια των 100 μέτρων στην πρωτεύουσα της Κίνας.
Από τις 30 Απριλίου 2012 στη λίστα των «πάλλευκων περιστερών» προστέθηκαν οι Βρετανοί Ντουέιν Τσέιμπερς, Ντέιβιντ Μίλαρ. Ο σπρίντερ Τσέιμπερς ήταν εκείνος που είχε παραδεχθεί δημόσια ότι ντοπαριζόταν συστηματικά («πήρα τα πάντα» είχε δηλώσει χαρακτηριστικά), ενώ ο ποδηλάτης Μίλαρ χρησιμοποιούσε την ουσία ερυθροποιητίνη από το 2001 έως το 2004. Ο 34χρονος Τσέιμπερς είχε βρεθεί το 2003 θετικός στην ουσία τετραϋδρογεστρινόνη και είδε να τού ακυρώνονται όλα τα αποτελέσματα από το 2002 κι ένθεν, ενώ του αφαιρέθηκαν τα χρυσά μετάλλια που είχε κατακτήσει στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ανοιχτού και κλειστού στίβου, το ίδιο έτος. Ο Αγγλος αθλητής (ή μήπως ασθενής;) έγραψε αργότερα στη βιογραφία του «ντοπαρίστηκα τριακόσιες φορές» (!), εξηγώντας πως για εκείνον ήταν φυσιολογικό να λαμβάνει «κοκτέιλ» με απαγορευμένες ουσίες.
«Πήρα τα πάντα, από την τετραϋδρογεστρινόνη ως την ερυθροποιητίνη, όπως επίσης και ινσουλίνη» αναφέρει στο βιβλίο του, στο οποίο περιγράφει και τη σχέση του με τον Βίκτορ Κόντε. Ο Κόντε υπήρξε ο επικεφαλής και «αρχιτέκτονας» της Balco, του εργαστηρίου που εισήγαγε τη συνθετική ορμόνη τετραϋδρογεστρινόνη, ένα ισχυρό στεροειδές αναβολικό που ανακαλύφθηκε μάλλον τυχαία και ύστερα από την ανάμειξη και τη συνεργασία του FBI, σε μια υπόθεση που οδήγησε στη φυλακή την άλλοτε θρυλική Μάριον Τζόουνς. O tempora o mores...
