Πέρασαν 35 χρόνια από τότε που το σκάφος Voyager 1 ξεκίνησε το ταξίδι του από τη Γη, με πρωταρχικό στόχο να μελετήσει τους γιγάντιους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος Δία και Κρόνο, αλλά και απώτερο σκοπό να φτάσει σε περιοχές ανεξερεύνητες, ίσως και εκτός του ηλιακού μας συστήματος. Σήμερα, ξεπερνώντας όλες τις προσδοκίες βρίσκεται 11 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά, και διανύει ένα εκατομμύριο χιλιόμετρα κάθε μέρα καθώς συνεχίζει να απομακρύνεται προς το διαστρικό χώρο. Κινείται με πυρηνικά καύσιμα από πλουτώνιο τα οποία δεν έχουν ακόμη εξαντληθεί και αναμένεται να κρατήσουν τουλάχιστον ως το 2020. Πρόκειται για το πιο μακρινό τεχνητό αντικείμενο που έχουμε στείλει ποτέ στο διάστημα.
Με το παλαιάς κοπής υπολογιστή του, κι ένα πομπό 20 Watt που δεν ξεπερνά σε ισχύ τη λάμπα ενός ψυγείου, καταφέρνει και στέλνει ένα ισχνό σήμα 160 bits το δευτερόλεπτο, ταχύτητα πολύ μικρότερη από τα παλιά μόντεμ που είχαμε συνηθίσει. Κι όμως, οι επιστήμονες στη Γη, συνεχίζουν να λαμβάνουν αυτό το σήμα, για οκτώ ώρες κάθε μέρα, αποκρυπτογραφώντας το τι συμβαίνει στις παρυφές τις ηλιόσφαιρας, τις περιοχής εκείνης δηλαδή, που προστατεύεται ακόμη από το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου. Αυτό τον καιρό, το σκάφος βρίσκεται ακριβώς πριν την περιοχή της ηλιόπαυσης, στα όρια δηλαδή μεταξύ τις προστατευόμενης «φούσκας» του ηλιακού συστήματος και του διαστρικού χώρου ο οποίος κυριεύεται από ενεργά σωματίδια που προέρχονται από εκρήξεις αστέρων στη γύρω περιοχή, το λεγόμενο αστρικό άνεμο.
Η περιοχή προς την οποία κινείται το Voyager, ονομάζεται «σοκ τερματισμού», καθώς είναι ακριβώς εκείνο το σημείο στο οποίο συγκρούεται ο άνεμος από τον Ήλιο, με τον αστρικό άνεμο από τα γύρω άστρα. Προχωρώντας προς την ηλιόπαυση, αναμένουμε το Voyager να εκπέμψει στοιχεία για το είδος και την ποσότητα των σωματιδίων που βρίσκονται στην περιοχή, εξάγοντας χρήσιμα συμπεράσματα για το τι πραγματικά συμβαίνει εκτός της προστασίας του ηλιακού μας συστήματος.
Αξίζει να σημειωθεί, πως στο σκάφος υπάρχει και ο διάσημος χρυσός δίσκος, ένας επιχρυσωμένος δίσκος στον οποίο υπάρχουν επιγραφές και χαιρετισμοί από την ανθρωπότητα, ενώ όπως και ένας δίσκος βινυλίου, περιέχει μια μουσική συλλογή που περιλαμβάνει από Μπετόβεν, παραδοσιακή μουσική των Βαλκανίων έως και ροκ εν ρολ. Διασχίζοντας το απόλυτο κενό, ο δίσκος αυτός, αποτελεί περισσότερο ένα σύμβολο ελπίδας για την ανθρωπότητα παρά μια σοβαρή απόπειρα επικοινωνίας με κάποιον εκεί έξω. Το Voyager, αν και απέχει ακόμη πάρα πολύ, κινείται προς την περιοχή του άστρου AC +783888, στον αστερισμό του Οφιούχου τον οποίο όμως θα χρειαστεί τουλάχιστον 40.000 χρόνια για να πλησιάσει.
