Για πολλούς, τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη αποτελούν το μέλλον της πολεμικής αεροπορίας, καθώς είναι μικρότερου κόστους από ένα επανδρωμένο μαχητικό, μικρότερου μεγέθους, πιο ευέλικτα (καθώς οι ελιγμοί τους δεν περιορίζονται από την παρουσία ανθρώπου στο κόκπιτ), και δεν συνεπάγονται απώλεια ανθρώπινης ζωής σε περίπτωση κατάρριψης.
Τα μη επανδρωμένα (UAV - Unmanned Air Vehicles) ξεκίνησαν ως αναγνωριστικά, ωστόσο δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους οπλισμένα μοντέλα, τα οποία αναλαμβάνουν αποστολές κρούσης μέσω τηλεχειρισμού (χρησιμοποιούνται ευρύτατα σε επιχειρήσεις κατά των Ταλιμπάν σε Αφγανιστάν και Πακιστάν). Πρόσφατα έκανε την εμφάνισή του και ένα UAV σε νέο ρόλο: αυτό του «χάκερ», καθώς το WASP (Wireless Aerial Surveillance Platform, Ασύρματη Εναέρια Πλατφόρμα Παρακολούθησης) αποτελεί μία αυτόνομη μονάδα που εντοπίζει ασύρματα δίκτυα, σπάει κωδικούς, και επιτρέπει την υποκλοπή κλήσεων από κινητά τηλέφωνα, λειτουργώντας σαν κεραία κινητής τηλεφωνίας.
Οι δημιουργοί του, Μάικ Τάσεϊ και Ρίτσαρντ Πέρκινς, βασίστηκαν σε ένα παλιό UAV του αμερικανικού στρατού, το οποίο εξόπλισαν με κάμερα υψηλής ανάλυσης, έναν υπολογιστή με λειτουργικό Linux με λεξικό 340 εκατομμυρίων λέξεων, ο οποίος ειδικεύεται σε επιθέσεις «brute force» για το σπάσιμο κωδικών, καθώς και άλλα «αντικλείδια» παραβίασης ασυρμάτων δικτύων. Το WASP, όπως προαναφέρθηκε, είναι αυτόνομο: αν και χρειάζεται άνθρωπος χειριστής για να αναλάβει την προσγείωση και την απογείωση, που παραμένουν πολύπλοκες, από τη στιγμή που θα βρεθεί στον αέρα, λειτουργεί αυτόνομα, ακολουθώντας μία προγραμματισμένη πορεία, κινούμενο στην «περιοχή ευθύνης» του.
Ένα από τα πλέον εντυπωσιακά χαρακτηριστικά του είναι η δυνατότητα «μεταμφίεσής» του σε κεραία GSM κινητής τηλεφωνίας, έτσι ώστε να «προσελκύει» τα κινητά τηλέφωνα ώστε να προσπαθούν να συνδεθούν μέσω αυτού αντί για τις «κανονικές» κεραίες, επιτρέποντας την υποκλοπή των επικοινωνιών που λαμβάνουν χώρα μέσω αυτών.
Όσο παράξενο και «τρομακτικό» και αν φαίνεται, οι Τάσεϊ και Πέρκινς (ο ένας τεχνικός κυβερνοασφαλείας και ο άλλος σύμβουλος σε θέματα μηχανολογικών συστημάτων, και στις δύο περιπτώσεις άτομα που εργάζονταν για την πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ) δεν κατασκεύασαν το WASP (το οποίο έχουν παρουσιάσει σε συνδιάσκεψη θεμάτων ασφαλείας στο Λας Βέγκας) για να το πουλήσουν σε κάποιον ενδιαφερόμενο, αλλά για να επιδείξουν το πόσο εύκολο είναι να κατασκευάσει κάποιος, έστω και με «σπιτικά» μέσα (όπως στην περίπτωση του WASP) ένα τέτοιο «ιπτάμενο ρομπότ - κατάσκοπο», που μπορεί να απειλήσει τόσο ιδιωτικά συστήματα, όσο και κυβερνητικά, καθώς η απαιτούμενη τεχνολογία (τουλάχιστον, σε βασικό επίπεδο) είναι πλέον διαθέσιμη σε όποιον ενδιαφέρεται να την αποκτήσει.
