Ενάμιση και πλέον χρόνο μετά από το πυρηνικό ατύχημα στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας, τα επίπεδα ραδιενεργού καισίου σε ψάρια που αλιεύθηκαν στην περιοχή παραμένουν το ίδιο υψηλά. Επιστήμονες εκτίμησαν ότι η κατάσταση ενδέχεται να μην βελτιωθεί για τα επόμενα δέκα χρόνια.
Τα υψηλότερα επίπεδα ραδιενεργών σωματιδίων ανιχνεύθηκαν σε ψάρια μεγάλου μεγέθους και μεγάλου βάθους, π.χ. μπακαλιάρους, σελάχια ή γλώσσες, τα οποία αλιεύθηκαν τον περασμένο Αύγουστο. Οι συγκεντρώσεις έφθαναν τα 25.000 Becquerel ανά κιλό, ήταν δηλαδή εκατοντάδες φορές μεγαλύτερες σε σχέση με τα ανώτατα όρια που η Ιαπωνία έχει ορίσει ως ασφαλή. Για το λόγο αυτό άλλωστε το ψάρεμα στην περιοχή κοντά στον πυρηνικό σταθμό Φουκουσίμα Νταϊτσί απαγορεύεται.
Τα ευρήματα του Κεν Μπιούσλερ και της ομάδας του από το Ωκεανογραφικό Ίδρυμα Γουντς Χολ στις Ηνωμένες Πολιτείες δείχνουν ότι ραδιενεργό νερό συνεχίζει να διαρρέει από τον πυρηνικό αντιδραστήρα ή ότι ο πυθμένας της θάλασσας είναι γεμάτος ραδιονουκλίδια - ή και τα δύο. Οι συγκεντρώσεις στο ίδιο το νερό δεν απειλούν τη δημόσια υγεία, όμως περνούν στα ψάρια.
«Όταν τα ψάρια "πίνουν", παίρνουν καίσιο και άλλα άλατα από το νερό, μέσα στο οποίο κολυμπούν και αυτά συσσωρεύονται στο μυϊκό ιστό», λέει ο Μπιούσλερ, που δημοσιεύει τα συμπεράσματά του στο Science. Όπως εξηγεί ωστόσο, όταν τα ψάρια αυτά μετακινηθούν σε ύδατα που δεν είναι μολυσμένα, απορρίπτουν το καίσιο, συνεπώς με την πάροδο των ετών τα επίπεδα ραδιενέργειας θα πέσουν.
Ο ερευνητής εκτιμά ότι, καθώς τα επίπεδα ραδιενεργών ισοτόπων δεν μειώνονται όσο γρήγορα θα περίμενε κανείς, όσοι θα ήθελαν να ψαρέψουν στην περιοχή θα χρειαστεί να περιμένουν ακόμη και δέκα χρόνια. «Τα ψάρια αυτά μπορεί να απαγορεύονται για πολλά χρόνια ακόμη», λέει ο Μπιούσλερ στον Guardian. «Αυτό που μου προκάλεσε τη μεγαλύτερη έκπληξη ήταν ότι τα επίπεδα [ραδιενέργειας] δεν πέφτουν. Θα έπρεπε να είναι πολύ χαμηλότερα αυτή τη στιγμή».
Μετά από το πυρηνικό ατύχημα, σε μια προσπάθεια να καθησυχάσει το καταναλωτικό κοινό, η ιαπωνική κυβέρνηση κατέβασε τα ανώτατα επιτρεπόμενα επίπεδα ραδιενέργειας στα θαλασσινά, απαγορεύοντας την πώληση ψαριών με συγκεντρώσεις μεγαλύτερες από 100 Becquerel (μέχρι τότε το όριο ήταν 500 Becquerel). Ακόμη όμως και τα 25.000 Becquerel που ανίχνευσε ο Μπιούσλερ «δεν είναι θανατηφόρα», όπως τονίζει ο ίδιος. «Είναι μετρήσιμα και ο κίνδυνος απλώς αυξήθηκε ελαφρώς».
Όπως επισημαίνει, ναι μεν το ψάρι αποτελεί βασικό συστατικό της ιαπωνικής κουζίνας, σε μεγαλύτερο βαθμό απ' ό,τι στις ΗΠΑ ή στην Ευρώπη, όμως κίνδυνο θα διέτρεχαν μόνο όσοι καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες ψαριών από την περιοχή για μεγάλο χρονικό διάστημα.
