Μία παλιά μεν, γνωστή και αρκετά αξιόπιστη (τουλάχιστον μέχρι να αρχίσει κάποιος συστηματική παρακολούθηση) δε, μέθοδο επικοινωνίας μέσω email ακολουθούσαν ο Ντέιβιντ Πετρέους και η Πόλα Μπρόντγουελ, προσπαθώντας να κρατήσουν μυστικές τις επαφές τους.
Όπως αναφέρθηκε, αντάλλασσαν τα προσωπικά μηνύματά τους μέσω ενός κοινού λογαριασμού στο Gmail, στον οποίο αποθήκευαν τα μηνύματά τους ως draft emails, αντί να τα αποστέλλουν κανονικά, κάτι που θα άφηνε ίχνη. Ο ένας έμπαινε στο λογαριασμό, έγραφε το μήνυμά του και το αποθήκευε ως draft χωρίς να το στέλνει, και στη συνέχεια ο άλλος το έβλεπε, όταν με τη σειρά του συνδεόταν στον ίδιο λογαριασμό και έβλεπε τι υπάρχει στο σχετικό folder.
Το εν λόγω τέχνασμα χρησιμοποιείται από τρομοκράτες, αλλά και νέους που θέλουν να αποφύγουν την προσοχή των γονιών τους - γενικότερα από ανθρώπους που θέλουν να καταστήσουν τις επικοινωνίες τους μέσω email ασφαλείς από τα ίχνη που αφήνει μία «κανονική» αποστολή μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Ωστόσο, πρόκειται για μία μέθοδο που είναι γνωστή εδώ και καιρό, για αυτό και οι πράκτορες του FBI που ανέλαβαν την έρευνα δεν ξεγελάστηκαν.
Το σκάνδαλο Πετρέους, πέρα από την αμηχανία την οποία έχει προκαλέσει στην αμερικανική κυβέρνηση, έχει δημιουργήσει προβληματισμό σχετικά με θέματα ιδιωτικότητας και προστασίας προσωπικών δεδομένων, λόγω της χρήσης από πλευράς του Πετρέους λογαριασμού στο Gmail, όχι του «επίσημου», της CIA. Ο προβληματισμός των αμερικανικών αρχών είναι πως αυτός ο λογαριασμός θα μπορούσε να αποτελέσει στόχο ξένων κυβερνοκατασκόπων, για τους οποίους η παρακολούθηση των επικοινωνιών του επικεφαλής της CIA θα αποτελούσε πραγματικό θησαυρό. Εάν ο συγκεκριμένος λογαριασμός Gmail (έστω και για προσωπική επικοινωνία) παραβιαζόταν, τότε θα μπορούσε να τεθεί θέμα σημαντικών διαρροών - και οι αμερικανικές υπηρεσίες ασφαλείας είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες σε τέτοια θέματα, καθώς στο παρελθόν έχουν υπάρξει πολλά περιστατικά «παγίδευσης» λογαριασμών ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από ξένους χάκερ.
Ακόμα και αν ο Πετρέους δεν αποκάλυπτε κάποιο μεγάλο μυστικό, αυτός που τον παρακολουθούσε θα μπορούσε να αντλήσει σημαντικές πληροφορίες, όπως τους προορισμούς του, το προσωπικό του πρόγραμμα κ.α. Όπως εικάζεται, η Μπρόντγουελ άρχισε να αποστέλλει τα απειλητικά μηνύματα, τα οποία οδήγησαν στη διερεύνηση της υπόθεσης κατόπιν αιτήματος της Τζιλ Κέλεϊ, αφού ενδεχομένως βρήκε ονόματα και διευθύνσεις στον επίμαχο λογαριασμό.
Η συγκεκριμένη έρευνα, που ξεκίνησε κατά τα τέλη της άνοιξης, έχει προκαλέσει έντονες ανησυχίες σχετικά με την έκταση της αστυνόμευσης στον Web χάριν της εθνικής ασφάλειας και το τι μπορεί να σημαίνει για τις ιδιωτικές ζωές των Αμερικανών πολιτών. Όπως λέει στους New York Times ο Αντονι Ρομέρο, στέλεχος της Αmerican Civil Liberties Union, «θα έπρεπε να υπάρξει έρευνα, όχι πάνω στην προσωπική συμπεριφορά των στρατηγών Πετρέους και 'Αλεν, αλλά πάνω στις δυνατότητες παρακολούθησης που αξιοποίησε το FBI για να διερευνήσει τις προσωπικές ζωές τους».
Η επίσημη θέση είναι πως στην υπόθεση χρησιμοποιήθηκαν μόνο «συνηθισμένες» μέθοδοι. Η Κέλεϊ φαίνεται πως επέτρεψε σε ειδικούς του FBI πρόσβαση στον υπολογιστή τους, που οδήγησε στον εντοπισμό της Μπρόντγουελ ως αποστολέα των απειλητικών μηνυμάτων, την αποκάλυψη της σχέσης της με τον Πετρέους και τον εντοπισμό στη συνέχεια των μηνυμάτων «ανάρμοστης επικοινωνίας» της Κέλεϊ με τον στρατηγό Αλεν.
Κατά τον Μαρκ Ρότενμπεργκ, του Electronic Privacy Information Center, εάν μπορεί να «πιαστεί» ο διευθυντής της CIA, τότε το «κυνήγι» είναι ελεύθερο για τον καθένα. Ως η πλέον μεγάλη «απειλή» στην όλη υπόθεση θεωρείται η NSA (Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας) λόγω των θεωρούμενων ως εντυπωσιακών δυνατοτήτων της και της μυστικοπάθειάς της.
Κατά τη Τζάνετ Στέρνμπεργκ, καθηγήτρια επικοινωνιών και media studies του πανεπιστημίου Φόρνταμ, το να προσπαθεί κάποιος να παραμείνει ανώνυμος είναι τόσο δαπανηρό από πλευράς χρόνου, που θα κατέληγε να μην έχει χρόνο για να προβεί στην ίδια τη συμπεριφορά που προσπαθούσε να κρύψει.
«Το εντυπωσιακό στην όλη υπόθεση είναι το πόσα μπορεί να βρει κανείς. Δείτε στο κινητό και τα γραπτά μηνύματα του Πετρέους. Αν άφησε τέτοια ίχνη, μπορούν να βρεθούν και άλλα» λέει σχετικά στη USA Today. Κατά τον Σον Χένρι, πρώην στέλεχος του FBI με ειδίκευση σε θέματα κυβερνοεγκλήματος, «Κάθε υπόθεση είναι λίγο διαφορετική. Ίσως να ήταν εύκολο ή δύσκολο για τους ερευνητές του FBI. Εξαρτάται από το πόσο σκληρά προσπαθεί κανείς να καλύψει τις δραστηριότητές του. Μπορεί να προσπαθήσουν πολύ και μετά να κάνουν ένα λάθος».
Υπό κανονικές συνθήκες, το FBI ζητά την έγκριση εισαγγελέα πριν προχωρήσει σε τέτοιες έρευνες, ενώ υπάρχει συνεργασία και με τις εκάστοτε τοπικές αρχές. Στην περίπτωση του Πετρέους, θεωρείται ότι ενδεχομένως να υπήρξε και συνεργασία με την ίδια τη Google για τη διερεύνηση των επικοινωνιών. Η εταιρεία παραδέχεται πως δέχεται αιτήματα από κυβερνητικές υπηρεσίες σε όλο τον κόσμο για την παροχή πληροφοριών σχετικά με χρήστες των υπηρεσιών της, οι οποίες, όπως αναφέρεται στην πολιτική της, εξετάζονται για να εξακριβωθεί αν συνάδουν με την εκάστοτε νομοθεσία πριν ληφθεί σχετική απόφαση με το αν πρέπει να δοθούν ή όχι.
Όπως λέει η Κέιτλιν Γιόχανσον, security strategist της CORE Security στη USA Today, από όλες τις δωρεάν υπηρεσίες webmail, η Google είναι αυτή που συλλέγει τις περισσότερες πληροφορίες για τους χρήστες της. Τα δεδομένα αυτά χρησιμοποιούνται για την εξατομίκευση των υπηρεσιών της και για διαφημιστικούς σκοπούς.
