Το σύνηθες φαινόμενο ενός ελαφρού σοκ από στατικό ηλεκτρισμό έχει τύχει σε όλους. Ωστόσο, αυτή η ενοχλητική παρουσία μπορεί να «δαμαστεί» για να εξυπηρετήσει σκοπούς όπως η φόρτιση συσκευών που κουβαλάει κανείς, απλά και μόνο... μεταφέροντάς τες.
Ερευνητές του Georgia Tech δημιούργησαν μία συσκευή η οποία εκμεταλλεύεται τον στατικό ηλεκτρισμό για να μετατρέψει την κίνηση ενός ανθρώπου που περπατά (και γενικότερα, κινείται) σε ενέργεια ικανή να φορτίσει π.χ ένα κινητό τηλέφωνο.
Σύμφωνα με το ΜΙΤ Technology Review, επικεφαλής της ομάδας είναι ο Ζονγκ Λιν Γουάνγκ, ο οποίος ασχολείται εδώ και χρόνια με το θέμα της εκμετάλλευσης της ενέργειας που προκύπτει από τις συνεχείς, πολύ συχνά ασυνείδητες κινήσεις της καθημερινής ζωής - ενέργεια η οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να φορτίζει συσκευές όπως ιατρικά εμφυτεύματα ή απλά, καθημερινά gadgets. Σχετικά πρόσφατα, το ενδιαφέρον της ομάδας του στράφηκε σε ένα πολύ γνωστό «δίδυμο»: τον στατικό ηλεκτρισμό και την τριβή, που έχουν ως αποτέλεσμα την παραγωγή ηλεκτρισμού όταν μία χτένα περνά μέσα από στεγνά μαλλιά μία ζεστή ημέρα χωρίς υγρασία.
Οι ερευνητές έδειξαν ότι το συγκεκριμένο φαινόμενο - το αποκαλούμενο «τριβοηλεκτρικό» φαινόμενο» - μπορεί να ελεγχθεί μέσω της χρήσης ενός είδους πλαστικού (τερεφθαλικό πολυαιθυλενίου) και ενός μετάλλου. Όταν λεπτές ταινίες φτιαγμένες από τα δύο υλικά έρθουν σε επαφή, φορτίζονται, και στη συνέχεια δημιουργείται ρεύμα το οποίο μπορεί να φορτίσει μία μπαταρία. Μέσω της χρήσης νανοτεχνολογικών μεθόδων, η παραγωγή ρεύματος μεταξύ των δύο επιφανειών μπορεί να μεγιστοποιηθεί, με αποτέλεσμα η συγκεκριμένη «νανογεννήτρια» να μπορεί να επιτύχει την μετατροπή του 10-15% της ενέργειας που προκύπτει από την κίνηση κάποιου σε εκμεταλλεύσιμο ηλεκτρισμό – ενώ η χρήση ακόμα πιο εξελιγμένων υλικών μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την περαιτέρω αύξηση αυτού του ποσοστού στο 40%, σύμφωνα με τον Γουάνγκ.
Μία τέτοια «γεννήτρια» μεγέθους νυχιού μπορεί να τροφοδοτήσει έναν βηματοδότη, ενώ μία μεγαλύτερη, επιφάνειας 5x5 εκατοστών, μπορεί να φορτίσει τη μπαταρία ενός κινητού τηλεφώνου. «Υπάρχει μεγάλη γκάμα υλικών από όπου μπορούμε να επιλέξουμε, και η δημιουργία της συσκευής είναι εύκολη» λέει σχετικά ο Γουάνγκ, καθώς πάνω από 50 κοινά πλαστικά, μέταλλα και άλλα υλικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή τέτοιων «γεννητριών».
Σύντομα θα ακολουθήσουν δοκιμές εκτός εργαστηρίου, έτσι ώστε να αποδειχθεί πως οι εν λόγω «νανογεννήτριες» μπορούν να παράγουν ενέργεια υπό κανονικές, καθημερινές συνθήκες κίνησης. Σύμφωνα με τον Γουάνγκ, ενδιαφέρον έχουν εκδηλώσει ήδη εταιρείες, με σκοπό την ανάπτυξη ενός «συλλέκτη ενέργειας», ο οποίος θα μπορεί να μεταφέρεται από τον χρήστη ανά πάσα στιγμή- υπό τη μορφή, για παράδειγμα, ενός περιβραχιονίου.
