Μικρά αντικείμενα από τεχνητούς σεληνιακούς λίθους κατάφεραν να δημιουργήσουν Αμερικανοί ερευνητές μέσω της χρήσης ενός τρισδιάστατου εκτυπωτή, σε ένα εξαιρετικά σημαντικό επίτευγμα, το οποίο εκτιμάται πως θα παίξει μεγάλο ρόλο στις μελλοντικές διαστημικές αποστολές στο ηλιακό μας σύστημα.
Η εν λόγω τεχνική θα εξοικονομήσει πολύ χώρο στα διαστημόπλοια του αύριο, καθώς δεν θα χρειάζεται η μεταφορά υλικών, μια και ένα ψηφιακό αρχείο «οδηγιών» θα είναι αρκετό: οι αστροναύτες θα δίνουν στον εκτυπωτή το σχέδιο, θα τον τροφοδοτούν με την απαραίτητη «πρώτη ύλη» και αυτός θα προχωρεί στην δημιουργία των αντικειμένων.
Στο πλαίσιο του συγκεκριμένου πειράματος της NASA, χρησιμοποιήθηκαν τεχνητοί («εξομοιωμένοι») σεληνιακοί λίθοι (ρεγόλιθοι) που περιέχουν πυρίτιο, αλουμίνιο, ασβέστιο, σίδηρο και οξείδιο μαγνησίου. Δεν χρησιμοποιήθηκαν πραγματικές πέτρες από το φυσικό δορυφόρο της Γης, αν και από τις αποστολές της NASA έχουν συλλεχθεί αρκετές, καθώς θεωρούνται «εθνικός θησαυρός».
Η ομάδα του καθηγητή Αμίτ Μπαντγιοπαντγέι, του School of Mechanical and Materials Engineering του Washington State University (η δουλειά της οποίας δημοσιεύτηκε στο Rapid Prototyping Journal) δημιούργησε τα αντικείμενα στρώμα-στρώμα, «τροφοδοτώντας» έναν τρισδιάστατο εκτυπωτή με σεληνιακό λίθο που είχαν λιώσει χρησιμοποιώντας λέηζερ υψηλής ισχύος. Η τεχνική αυτή εκτιμάται πως θα είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί σε αποστολές στη Σελήνη και τον Άρη, λόγω παρεμφερούς σύστασης. Ωστόσο, το υλικό το οποίο προέκυψε μετά την εκτύπωση ήταν μάλλον εύθραυστο, οπότε εκτιμάται πως, πριν η τεχνική αυτή αρχίσει να χρησιμοποιείται κανονικά στο Διάστημα, θα πρέπει να υπάρξει βελτίωση της «πρώτης ύλης».
Αν και η τεχνολογία στην τρισδιάστατη εκτύπωση έχει σημειώσει μεγάλη πρόοδο, οι εκτυπωτές που θα χρησιμοποιούνται σε διαστημικές αποστολές θα πρέπει να είναι εξαιρετικά ακριβείς, για να μπορούν να κατασκευάσουν τα αντικείμενα που απαιτούνται για τέτοιες χρήσεις. Παρόλα αυτά, εκτιμάται ότι το πρόγραμμα θα έχει συνέχεια, καθώς τα κέρδη από την υιοθέτηση μίας τέτοιας τεχνολογίας θα είναι σημαντικότατα: η εξοικονόμηση του χώρου και της ενέργειας που θα συνεπάγεται η χρήση της θα είναι τεράστια. Ουσιαστικά οι διαστημικές αποστολές θα έχουν τη δυνατότητα να καλύπτουν μεγάλο ποσοστό των αναγκών τους με υλικά τα οποία θα βρίσκουν στους προορισμούς τους, ανοίγοντας ενδεχομένως το δρόμο προς τον αποικισμό του ηλιακού συστήματος.
