Επιστήμονες υποπτεύονταν για καιρό πως κάτω από την σκληρή επιφάνεια του Τιτάνα, του μεγαλύτερου δορυφόρου του Κρόνου, κείτονται μεγάλες ποσότητες νερού. Νέες αναλύσεις υποδεικνύουν ότι η εσωτερικά παραγόμενη θερμότητα που κρατάει τον ωκεανό από το να παγώσει βασίζεται στις διαδράσεις του Τιτάνα με τον Κρόνο και τους άλλους δορυφόρους του.
Τοπογραφικά και βαρυτικά δεδομένα από τον Τιτάνα έδειξαν επίσης ότι ο εξωτερικός φλοιός του έχει δύο φορές μεγαλύτερο πάχος από όσο εκτιμόταν. Τα δεδομένα προέρχονται από το σκάφος της αποστολής Cassini της NASA, το οποίο βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο εδώ και οκτώ χρόνια.
«Ο πυρήνας του Τιτάνα πιθανότατα αποτελείται από ένα μείγμα πάγου και βράχων», δήλωσε ο Χάουαρντ Ζέμπκερ, καθηγητής γεωφυσικής και της σχολής ηλεκτρολόγων μηχανικών στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και μέλος της επιστημονικής ομάδας. Ο Τιτάνας παρουσιάζει ιδιαίτερο επιστημονικό ενδιαφέρον λόγω των ομοιοτήτων του με τη Γη. Εικάζεται πως και αυτός εμφανίζει μία διαστρωματωμένη δομή «κρεμμυδιού».
Τα πετρώματα στον πυρήνα πιστεύεται πως περιέχουν ραδιενεργά στοιχεία, απομεινάρια της εποχής του σχηματισμού του ηλιακού συστήματος. Όπως και στη Γη, όταν αυτά τα στοιχεία αποσυντίθενται, παράγουν θερμότητα. Αυτή η θερμότητα αποτρέπει τον ωκεανό του Τιτάνα από το να παγώσει τελείως.
Η ομάδα του δρ. Ζέμπκερ προσδιόρισε τη δομή του Τιτάνα ως ένα παγωμένο, βραχώδη πυρήνα ακτίνας 2.000 χιλιομέτρων, έναν ωκεανό βάθους 225 - 300 χιλιομέτρων, και ένα στρώμα πάγου πάχους 200 χιλιομέτρων. Η κυριότερη διαφορά είναι ότι προηγούμενα μοντέλα υπολόγιζαν το στρώμα πάγου στα 100 χιλιόμετρα.
Η δομή αυτή όμως δεν είναι ομοιόμορφη, καθώς ο Τιτάνας δεν έχει απολύτως σφαιρική δομή, λόγω της βαρυτικής έλξης από τον Κρόνο. Η επιστημονική ομάδα υπολόγισε πως η διαφορά του πάχους του φλοιού μεταξύ ισημερινού και πόλων είναι 6 χιλιόμετρα. Αυτό όμως σημαίνει πως ούτε η εσωτερική θερμότητα είναι ομοιόμορφα κατανεμημένη. Η πιθανότερη εξήγηση για αυτό το φαινόμενο είναι ότι επηρεάζεται από την ιδιόμορφη τροχιά του δορυφόρου γύρω από τον Κρόνο, που δεν είναι απολύτως κυκλική.
Η αποστολή Cassini δέχτηκε πρόσφατα επιπλέον χρηματοδότηση ώστε να συνεχίζει να λειτουργεί μέχρι και το 2017, συνεισφέροντας έτσι με άλλα πέντε έτη δεδομένων στην βελτίωση του μοντέλου του Ζέμπκερ για τον Τιτάνα.
