Ενδείξεις ότι άρχισε η αντίστροφη μέτρηση μείωσης στις μετακινήσεις και στα ταξίδια διεθνώς, καταγράφει μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, υπό τον Λι Σκίπερ του Μπέρκλεϊ και τον Άνταμ Μίλαρντ-Μπολ του πανεπιστημίου Στάνφορντ, που δημοσιεύεται στο περιοδικό "Transport Reviews".

Οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα μετακινήσεων και ταξιδιών στις ΗΠΑ, τον Καναδά, τη Σουηδία, τη Γαλλία, τη Βρετανία, τη Γερμανία, την Ιαπωνία και την Αυστραλία, μεταξύ των ετών 1970 - 2008. Για κάθε ξεχωριστή χώρα, υπολόγισαν την ετήσια απόσταση μετακινήσεων (ταξιδιών) ανά άτομο με κάθε επιμέρους μέσο μεταφοράς (αυτοκίνητο, φορτηγό, λεωφορείο, αεροπλάνο, τρένο, τραμ, μετρό κ.α.) και συνέκριναν αυτά τα ευρήματα με την εξέλιξη του κατά κεφαλήν ΑΕΠ της κάθε χώρας.

Με τον τρόπο αυτό, διαπίστωσαν μια άμεση συσχέτιση ανάμεσα στην διαχρονικά αυξανόμενη ευημερία και στα ταξίδια ανά επιβάτη από το 1970 μέχρι το 2003, οπότε και κορυφώθηκαν οι κάθε είδους μετακινήσεις. Όμως τα επόμενα χρόνια, τα ταξίδια εμφανίζουν στασιμότητα ή και μικρή μείωση. Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ οι μηχανοκίνητες μετακινήσεις έχουν σταθεροποιηθεί περίπου στα 26.000 χιλιόμετρα ετησίως ανά άτομο, στην Ιαπωνία στα 10.000 χλμ. και στις άλλες ανεπτυγμένες χώρες στα 13.000 έως 17.000 χλμ. αντίστοιχα.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, μετά το 2003 η ζήτηση για μηχανοκίνητα ταξίδια γνωρίζει στασιμότητα ή μείωση στις περισσότερες πλούσιες χώρες, ενώ ειδικότερα τα ταξίδια με Ι.Χ. έχουν μειωθεί. "Οι πωλήσεις αυτοκινήτων συνεχίζουν να αυξάνουν, όμως τα περισσότερα αυτοκίνητα μετακινούνται πλέον όλο και λιγότερο", σύμφωνα με την μελέτη.

Μια αιτία είναι ο κορεσμός στην ιδιοκτησία αυτοκινήτων. Στις ΗΠΑ π.χ. αναλογούν πλέον περίπου 700 αυτοκίνητα ανά 1.000 κατοίκους (πιο πολλά αυτοκίνητα από τους οδηγούς με άδεια οδήγησης), ενώ στις περισσότερες από τις άλλες ανεπτυγμένες χώρες αναλογούν περίπου 500 αυτοκίνητα ανά 1.000 κατοίκους.

Άλλες αιτίες για τον περιορισμό στις μετακινήσεις είναι η έλλειψη χρόνου, η οποία γίνεται πιο έντονη όσο περνάνε τα χρόνια, λόγω των νέων συνθηκών εργασίας και διαβίωσης, η αύξηση των τιμών των καυσίμων, η γήρανση του πληθυσμού και, κυρίως, η επιδείνωση του κυκλοφορικού προβλήματος στις περισσότερες πόλεις του κόσμου. "Δεν υπάρχει χώρος πια στους δρόμους", τόνισε ο Σκίπερ και επεσήμανε ότι τα νέα οχήματα, όπως τα υβριδικά ή τα ηλεκτροκίνητα, μπορεί μεν να έχουν τα πλεονεκτήματά τους (μείωση καυσαερίων, λιγότερο κόστος καυσίμων κ.α.), όμως στον τομέα του κυκλοφορικού δεν αναμένεται να βοηθήσουν ιδιαίτερα.

Αν πάντως συνεχιστεί η στασιμότητα ή η μείωση στις μετακινήσεις, σε συνδυασμό με το σταδιακό "πρασίνισμα" του στόλου των αυτοκινήτων, τότε -κατά τους ερευνητές- το πρόβλημα των εκπομπών καυσαερίων διαχρονικά ίσως αποδειχτεί μικρότερο του αναμενόμενου.

ΑΠΕ-ΜΠΕ