Από τον Ρόμπερτ Κολ
Εάν οι φορολογούμενοι έκοβαν τη χρηματοδότηση προς τη δυναστεία τα ηνία της οποίας θα αναλάβουν μια μέρα ο Ουίλιαμ των Ουίνδσορ και η Κάθριν Μίντλετον, θα γλίτωναν από μια υποχρέωση ύψους 1,14 δισ. λιρών. Πολλοί πιστεύουν ότι το βρετανικό κράτος θα απαλλασσόταν μετά χαράς από το έξοδο αυτό. Στην πραγματικότητα, όμως, η βασιλική οικογένεια αποτελεί πηγή εθνικού πλούτου για τη Βρετανία.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο πριγκιπικός γάμος συνεπάγεται ορισμένα σημαντικά εφάπαξ έξοδα. Καταρχάς, οι επίσημες αργίες αυξάνονται κατά μία ημέρα. Εάν υποθέσουμε ότι το βρετανικό ΑΕΠ κατανέμεται ισόποσα στις 260 εργάσιμες ημέρες του έτους, αυτό σημαίνει μείωση του εθνικού προϊόντος κατά 5,9 δισ. λίρες. Το άμεσο κόστος των εορτασμών -συμπεριλαμβανομένων όλων των εξόδων, από τα έξοδα κομμωτηρίου έως τα έξοδα ασφάλειας- ανέρχονται σε 50 εκατ. λίρες.
Και τα δύο αυτά μεγέθη δείχνουν αρκετά υψηλά. Βέβαια, υπάρχουν έξοδα που απορροφώνται και άλλα που επιμερίζονται, ενώ μεγάλο μέρος του απολεσθέντος ΑΕΠ θα αναπληρωθεί. Το πραγματικό κόστος έγκειται στη σταθερή επιβάρυνση που συνεπάγεται για το βρετανικό κράτος η συντήρηση της μοναρχίας.
Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση των Royal Trustees, το έτος που έληξε τον Μάρτιο 2011 η βασίλισσα και η ακολουθία της έλαβαν 39,9 εκατ. λίρες. Το ποσό αυτό διατηρείται ουσιαστικά αμετάβλητο, δεδομένου ότι την τελευταία δεκαετία έχει αυξηθεί μόλις κατά 1,6%.
Εάν υποθέσουμε ότι οι καταβολές αυτών των ποσών εκτείνονται στην αιωνιότητα (μη συμπεριλαμβανομένου του πληθωρισμού) και θεωρήσουμε ως επιτόκιο προεξόφλησης το επιτόκιο των 10ετών βρετανικών ομολόγων, η παρούσα αξία της «βασιλικής υποχρέωσης» ανέρχεται σε 1,14 δισ. λίρες. Με λίγα λόγια, η συντήρηση της βασιλικής οικογένειας δεν ξεπερνά σε κόστος τις 19 λίρες για κάθε Βρετανό πολίτη.
Με το εθνικό χρέος να ανέρχεται στο 1,1 τρισ. λίρες και τις δημόσιες υπηρεσίες να συρρικνώνονται όπου είναι δυνατό, η «περικοπή» της βασιλικής οικογένειας μοιάζει με μια μικρή, συμβολική εξοικονόμηση. Η βρετανική οικονομία, όμως, θα έχανε τα έσοδα από τον τουρισμό, καθώς και τα λοιπά έσοδα που αποφέρει το όνομα των Ουίνδσορ. Εξάλλου, κανένας αρχηγός κράτους δεν είναι ανέξοδος, ανεξαρτήτως του τίτλου του. Ούτε οι αιρετοί άρχοντες είναι τσάμπα για την τσέπη των Βρετανών.
Η βασιλική οικογένεια της Βρετανίας είναι ένας αναχρονιστικός θεσμός που δεν θα εφευρισκόταν εάν δεν υπήρχε ήδη. Μόνο και μόνο για το μερίδιο που αποσπά ο θεσμός της μοναρχίας από τις παγκόσμιες δαπάνες ψυχαγωγίας -ανεξάρτητα από το εάν αρέσει τους Ουίνδσορ το γεγονός ότι συχνά αποτελούν οι ίδιοι πηγή ψυχαγωγίας- δικαιολογεί τη θέση του στον κρατικό προϋπολογισμό. Καλό θα ήταν, λοιπόν, οι Βρετανοί να διατηρήσουν τον φαντασμαγορικό θεσμό της βασιλικής οικογένειας, ο οποίος φτάνει στο απόγειό του με τον φετινό πριγκιπικό γάμο, να τον χρηματοδοτούν με βάση έναν ελεγχόμενο προϋπολογισμό και να τον απολαμβάνουν.
REUTERS BREAKINGVIEWS
