Η Λιβερία είναι μια φτωχή χώρα της δυτικής Αφρικής, την οποία «γονάτισαν» δύο εμφύλιοι πόλεμοι με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς. Η χώρα αυτή, που τώρα προσπαθεί να ορθοποδήσει και πάλι, διαθέτει τεράστιο φυσικό πλούτο: εκεί βρίσκονται, μεταξύ άλλων, τα δύο τρίτα των τροπικών δασών της αφρικανικής ηπείρου.
Και αυτά είχαν πέσει θύμα του τελευταίου πολέμου, καθώς οι φύλαρχοι τα ρήμαξαν για να εξοπλίσουν τους άνδρες τους. Δεν θεωρείται τυχαίο ότι ο εμφύλιος έληξε λίγο μετά από το εμπάργκο που επέβαλαν τα Ηνωμένα Έθνη, το 2003, στη λιβεριανή ξυλεία.
Τώρα, η πρόεδρος της χώρας επιχειρεί, σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση, να διασφαλίσει ότι η Λιβερία εξάγει ξυλεία με καθ' όλα νόμιμο, αλλά και βιώσιμο τρόπο. Έτσι, βάσει της συμφωνίας που υπέγραψαν οι δύο πλευρές, κάθε δέντρο που προορίζεται για κοπή, θα πρέπει να φέρει barcode - γραμμωτό κωδικό, ελληνιστί- προκειμένου οι αρχές να μπορούν να το «ακολουθούν» από το δάσος μέχρι να φθάσει στον τελικό του προορισμό.
Η Λιβερία δεν είναι η πρώτη χώρα, όπου εφαρμόζεται αυτή η τεχνολογία με στόχο την καταπολέμηση της παράνομης υλοτομίας. Ειδικοί όμως πιστεύουν ότι η συγκεκριμένη χώρα θα μπορούσε με τον τρόπο αυτό να διαδραματίσει ρόλο πρωτοπόρου σε ό,τι αφορά την «πράσινη» οικονομία στην Αφρική.
Οι ετικέτες των γραμμωτών κωδικών προέρχονται από την ελβετική SGS και η τοποθέτησή τους σε όσα τα δέντρα προέρχονται από τη Λιβερία θα καταστεί υποχρεωτική από τις αρχές του 2013. Πριν το δέντρο κοπεί, θα πρέπει να φέρει ειδική ετικέτα, ενώ από τη στιγμή που θα κοπεί και θα ετοιμάζεται να ξεκινήσει το μακρύ του ταξίδι, τότε θα τοποθετείται barcode στον κορμό.
Κατά τον Φρεντ Πιρς του Yale e360, ο οποίος εκπόνησε τη σχετική έρευνα, η τοποθέτηση κωδικών θεωρείται «το πιο προηγμένο σύστημα ταυτοποίησης προϊόντων ξυλείας παγκοσμίως». Στη συγκεκριμένη περίπτωση ωστόσο, το ίδιο σύστημα είναι, κατά τον ίδιο, «απαραίτητο για μια χώρα που καταβάλει απέλπιδες προσπάθειες να ενισχύσει την εξαγωγή ξυλείας της».
Θεωρείται βέβαιο ότι η εφαρμογή του συστήματος δεν θα είναι απλή υπόθεση. Ένα πολύ κοινό πρόβλημα είναι ότι συχνά οι αρμόδιοι διαβάζουν με λάθος τρόπο τα barcodes, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να προκαλείται χάος στις βάσεις δεδομένων. Επιπλέον, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει εάν η τοποθέτηση ετικετών θα αποδειχθεί αρκετή για να περιορίσει την παράνομη υλοτομία.
Οι πιο απαισιόδοξοι, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται οικολόγοι ακτιβιστές, γνώστες της κατάστασης στη χώρα, προβλέπουν ότι τα barcodes δεν είναι παρά ένα ακόμη «όχημα» για τις πολυεθνικές που «θέλουν να εκμεταλλευτούν τους φυσικούς πόρους» της Λιβερίας.
