Στη συζήτηση σχετικά με την πιθανή χρεοκοπία του ελληνικού κράτους, «ένα ξεχασμένο επιχείρημα έρχεται ξανά στην επιφάνεια με αυξανόμενη συχνότητα: η καταστροφή που επέφερε το ναζιστικό καθεστώς κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου σημαίνει ότι η Γερμανία χρωστάει στην Ελλάδα σημαντικές αποζημιώσεις», επισημαίνει δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας Die Welt.

«Παρόλο που τα αιτήματα για αποζημιώσεις βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα, κάποιος θα μπορούσε να επιχειρηματολογήσει ότι στο πέρασμα των 60 χρόνων που έχουν μεσολαβήσει, αυτά τα αιτήματα έχουν ικανοποιηθεί σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο», επισημαίνεται.

Το δημοσίευμα συνεχίζει εξηγώντας ποια είναι η βάση του επιχειρήματος ότι η Γερμανία χρωστάει αποζημιώσεις στην Ελλάδα. Όπως αναφέρει, «το υψηλό κόστος της κατοχής (από τα ναζιστικά στρατεύματα) επιβάρυνε την κατεχόμενη χώρα και η ελληνική οικονομία λεηλατήθηκε μέσω εξαναγκαστικών εξαγωγών». Η εφημερίδα κάνει ακόμα λόγο για το γεγονός ότι «το Τρίτο Ράιχ ανάγκασε την Τράπεζα της Ελλάδος να δανείσει στη Γερμανία του Χίτλερ 476 εκατ. μάρκα χωρίς τόκο».

Το δημοσίευμα επισημαίνει ότι η Ελλάδα απαίτησε να λάβει 10 εκατ. δολ. σε αποζημιώσεις στην συνέλευση για τις αποζημιώσεις στο Παρίσι το 1945. «Τα δεινά τα οποία υπέστησαν οι Έλληνες εξαιτίας των Ναζί είναι αδιαμφισβήτητα. Ωστόσο την ίδια στιγμή, ο ανθρώπινος πόνος δεν μπορεί να μετρηθεί. Ανεξάρτητοι ιστορικοί συμφωνούν ομόφωνα ότι το σύνολο των καταστροφών που υπέστη η Ελλάδα λόγω της γερμανικής κατοχής και οι οποίες μπορούν να μετρηθούν με οικονομικούς όρους, σε απόλυτους αριθμούς και αναλογικά με τον πληθυσμό της χώρας, τοποθετούν την Ελλάδα στην τέταρτη θέση μετά την Πολωνία, τη Σοβιετική Ένωση και τη Γιουγκοσλαβία», αναφέρει.

Τελικά, όπως επισημαίνει η Die Welt, στη συνέλευση για τις αποζημιώσεις αποφασίστηκε 4,5% σε υλικές αποζημιώσεις και 2,7% σε άλλες μορφές. Πρακτικά, αυτό σήμαινε ότι η Ελλάδα έλαβε κυρίως υλικά αγαθά, όπως μηχανήματα, αξίας περίπου 25 εκατ.δολ. που αντιστοιχούν σε 2,7 δις.δολ. σε σημερινές τιμές.

Ωστόσο, οι ΗΠΑ ήταν αντίθετες στην επιβολή αυστηρών οικονομικών κυρώσεων, καθώς «οι Αμερικανοί ηγέτες θυμούνταν τι συνέβη μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η πρώτη δημοκρατία της Γερμανίας, η Δημοκρατία της Βαϊμάρης, εξαντλήθηκε οικονομικά λόγω της αποπληρωμής αποζημιώσεων. Μία από τις επιπτώσεις αυτής της πολιτικής ήταν η άνοδος του Χίτλερ».

Έτσι η αποπληρωμή των αποζημιώσεων αναβλήθηκε μέχρι την υπογραφή ειρηνευτικής συνθήκης, τονίζει η εφημερίδα. Τελικά το 1990 αποφασίστηκε ότι η Γερμανία δεν χρειάζεται να πληρώσει άλλες αποζημιώσεις. «Η Ελλάδα αποδέχθηκε τη συνθήκη, αν και είναι σαφές ότι δεν είχε πολλές επιλογές. Μετά από δεκαετίες συνεργασίας με τη Γερμανία, θα ήταν πολιτικά δύσκολο να ζητήσει μεγάλες αποζημιώσεις – αν και το ζήτημα των αποζημιώσεων επανερχόταν περιστασιακά στο προσκήνιο από Έλληνες πολιτικούς, κυρίως για να κερδίσουν πόντους στην εσωτερική πολιτική», αναγνωρίζει το δημοσίευμα.

Η εφημερίδα υποστηρίζει ότι μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια από το 1949 πληρώθηκαν σε διάφορες περιστάσεις αποζημιώσεις, οι οποίες εκτιμάται ότι ανέρχονται σε 41 δις.δολ.

Επισημαίνεται ακόμα ότι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας πλήρωσε αποζημιώσεις σε θύματα ναζιστικών εγκλημάτων. Στις 18 Μαρτίου 1960 υπεγράφη συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Δυτικής Γερμανίας για την πληρωμή 115 εκατ. γερμανικών μάρκων στους Έλληνες θύματα της ναζιστικής κατοχής. Η συμφωνία είχε ως προϋπόθεση ότι δεν θα απαιτηθούν περαιτέρω αποζημιώσεις σε ατομικό επίπεδο, αναφέρει το δημοσίευμα.

«Ωστόσο, απόγονοι των θυμάτων συνέχισαν να ζητούν αποζημιώσεις. Η πιο γνωστή υπόθεση αφορά στα παιδιά ων κατοίκων ενός χωριού που λέγεται Δίστομο οι οποίοι σκοτώθηκαν στις 10 Ιουνίου του 1944 σε μία επίεθση που οι Γερμανοί αποκάλεσαν "αντίποινα". To 1997 εκδικάστηκαν αποζημιώσεις ύψους 37,5 εκατ. Μετά από πολλές νομικές διαμάχες, η υπόθεση βρίσκεται τώρα ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου στη Χάγη».

Επίσης έχει επανέλθει το θέμα του δανείου των 476 εκατ. μάρκων από την Τράπεζα της Ελλάδος. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, «αν αυτά θεωρούνται μορφή ζημιάς που επήλθε λόγω του πολέμου τότε θα πρέπει να επιστραφεί με τη μορφή αποζημιώσεων, ωστόσο η συμφωνία του 1990 προβλέπει ότι η Γερμανία δεν πρέπει να την πληρώσει. Αν τα χρήματα όμως θεωρηθούν κανονικό δάνειο, τότε η Ελλάδα δικαιούται να τα λάβει».

«Χωρίς τόκους, το ποσό σε σημερινές τιμές αντιστοιχεί σε 14 δις. δολ. Με τόκο 3% μέσα σε 66 χρόνια, ανέρχεται σε τουλάχιστον 95 δισ. δολ.» αναγνωρίζει το δημοσίευμα, για να καταλήξει «το πρόβλημα ωστόσο είναι το εξής: ακόμα και η μερική αναγνώριση ενός τέτοιου χρέους θα δημιουργούσε προηγούμενο που θα μπορούσε να οδηγήσει σε τεράστιες απαιτήσεις».