Γερμανικές αποζημιώσεις

Σε αντίθεση με το παρελθόν, δεν φαίνεται να υπάρχει σκιά πάνω από την επίσκεψη του Γερμανού καγκελαρίου Όλαφ Σολτς στην Αθήνα, σχολιάζει ο Ρόναλντ Μαϊνάρντους* σε άρθρο του στην Deutsche Welle, σημειώνοντας πως ένας νέος άνεμος φυσάει στις ελληνογερμανικές σχέσεις. Ο κ. Μαινάρντους, πολιτικός αναλυτικής και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, αναφέρεται στην στρατηγική του Βερολίνου στα ελληνοτουρκικά, αλλά και στις προσδοκίες της Αθήνας.

Ακολουθεί αναλυτικά το άρθρο του:

Η τελευταία επίσκεψη Γερμανού καγκελαρίου - τότε ήταν η καγκελάριος  Άνγκελα Μέρκελ - πραγματοποιήθηκε ακριβώς πριν από ένα χρόνο. Σήμερα, ο Όλαφ Σολτς είναι ο πιο ισχυρός πολιτικός στη Γερμανία. Αυτό αποτελεί μόνο μία από τις πολλές αλλαγές που σημειώθηκαν τους τελευταίους 12 μήνες. Το δρομολόγιο της επίσκεψης έχει επίσης αλλάξει: Παλαιά ήταν σχεδόν ρουτίνα να συνδυάζεται η παραμονή στην Ελλάδα με μια επακόλουθη επίσκεψη στην Τουρκία. Το γεγονός ότι είναι διαφορετικό αυτή τη φορά έχει μια συμβολική, αλλά και ουσιαστική πολιτική διάσταση. Στο παρελθόν διαμεσολαβήσεις μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας αποτελούσαν συχνά μέρος των αποστολών των Γερμανών ηγετών στην περιοχή. Σήμερα, δεν υπάρχει καμία γερμανική διαμεσολάβηση στον ορίζοντα, κάτι που  οφείλεται κυρίως στην Τουρκία. Οι Τούρκοι δεν έχουν καταφέρει να οικοδομήσουν μια σχέση εμπιστοσύνης με την κυβέρνηση Σολτς. Η Άγκυρα κατηγορεί το Βερολίνο για μεροληψία στα ελληνοτουρκικά. Σε σχετικές δηλώσεις του υπουργού των Εξωτερικών μια νοσταλγία για την κ. Μέρκελ είναι εμφανής.

Δεν υπάρχει συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού με ξένο ηγέτη, στην οποία η Τουρκία να μην παίζει σημαντικό ρόλο. Αυτή τη φορά οι δύο πλευρές επιθυμούν να υποβαθμίσουν το ζήτημα της Τουρκίας. Εδώ παρατηρούμε έναν παραλληλισμό στην επικοινωνία του Έλληνα πρωθυπουργού και του Γερμανού καγκελάριου. Ο εκπρόσωπος του Σολτς  συνόψισε την επικοινωνιακή  τακτική αυτή ως εξής. «Πάντα καθιστούμε σαφές ότι δεν θεωρούμε σωστές απειλές και μη φιλικές δηλώσεις απέναντι σε γείτονες, αλλά ταυτόχρονα - και αυτό συνιστά  το κεντρικό μήνυμα της ήπιας αντιμετώπισης των προκλήσεων  - "δεν πρέπει να συζητούμε πολύ για κάθε φράση που λέγεται».

Σαφής η θέση του Βερολίνου υπέρ της ελληνικής κυριαρχίας στο αν. Αιγαίο

Φυσικά, το Βερολίνο διαπιστώνει τη ρητορική κλιμάκωση της Άγκυρας κατά της Ελλάδας - και δεν είναι καθόλου  ικανοποιημένο. Η κυβέρνηση Σολτς έχει επανειλημμένα εκφράσει τη δυσαρέσκειά της σε διάφορες περιπτώσεις, και - σε κάθε περίπτωση - συχνότερα από ό,τι στο παρελθόν. Η στάση του Βερολίνου υπέρ της ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, την οποία η Άγκυρα αμφισβητεί ανοιχτά, είναι σαφής. Η αποδοκιμασία του τουρκο-λιβυκού μνημονίου, με το οποίο η Άγκυρα επιτίθεται στα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα σε μεγάλα τμήματα του ανατολικού Αιγαίου, είναι επίσης σαφής.

Η στρατηγική του Βερολίνου στα επίμαχα ελληνοτουρκικά θέματα μπορεί να χαρακτηριστεί ως δυναμική και προσαρμόσιμη.  Ο Γερμανός πρέσβης στην Αθήνα περιέγραψε αυτή την προσαρμοστικότητα ως εξής: «Οσο πιο απειλητική είναι η ρητορική εξ Ανατολών και όσο πιο ανοιχτά η τουρκική ηγεσία αμφισβητεί το διεθνές δίκαιο και την ελληνική κυριαρχία, τόσο πιο σαφής είναι η δημόσια απόρριψη των θέσεων αυτών εκ μέρους του Βερολίνου».

Τέτοιες παραινέσεις της Γερμανίας προς τον Ερντογάν γίνονται δεκτές με ικανοποίηση στην Ελλάδα. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια, δεν φαίνεται να υπάρχει καμία σκιά πάνω από την επικείμενη επίσκεψη του Όλαφ Σολτς στην Αθήνα. Αντιθέτως, σύμφωνα με σχόλιο ελληνικής εφημερίδας, ένας νέος άνεμος φυσάει στις ελληνογερμανικές σχέσεις. Ο ίδιος ο Έλληνας πρωθυπουργός δήλωσε ότι οι δύσκολες σχέσεις με τη Γερμανία ανήκουν πια στο παρελθόν. Ακούγοντας αυτά θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι βρισκόμαστε σε ένα σημείο καμπής και στις διμερείς σχέσεις, μιας ρήξης με το παρελθόν, όπως ο Σολτς την είχε ανακοινώσει για την αμυντική πολιτική της χώρας μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία.

Δεν αναμένεται διαφοροποίηση Σολτς από την Αναλένα Μπέρμποκ

Αλλά ας παραμείνουμε ρεαλιστές. Η επιδιωκόμενη αρμονία δεν μπορεί να κρύψει ότι υπάρχουν - για να το θέσουμε διπλωματικά - σοβαρές εκκρεμότητες στις διμερείς σχέσεις. Τις έθεσε στο τραπέζι μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας στα τέλη Ιουλίου κατά την επίσκεψη της Γερμανίδας υπουργού Εξωτερικών Αναλένας Μπέρμποκ: Πρόκειται για το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και επίσης για την προμήθεια σύγχρονων γερμανικών υποβρυχίων στην Τουρκία, την οποία η Αθήνα θέλει να εμποδίσει.

Θα ήταν έκπληξη αν ο Όλαφ Σολτς αντιμετώπιζε τα θέματα αυτά διαφορετικά από ό,τι είχε κάνει η κ. Μπέρμποκ πριν από τρεις μήνες απορρίπτοντας τα ελληνικά αιτήματα. Θα ήταν επίσης έκπληξη αν ο Έλληνας οικοδεσπότης χαλούσε την εικόνα της αρμονίας μεταξύ Βερολίνου και Αθήνας επιμένοντας δημοσίως στις γνωστές ελληνικές θέσεις. Και οι δύο πλευρές ενδιαφέρονται για μια επιτυχημένη επίσκεψη. Για τον Μητσοτάκη, η επιτυχής εξωτερική πολιτική αποτελεί εδώ και καιρό σημαντικό επιχείρημα στην εξελισσόμενη προεκλογική εκστρατεία. Ο Σολτς επιδιώκει την αρμονία με τον Μητσοτάκη για να αποσπάσει την προσοχή από την κριτική ότι το Βερολίνο είναι απομονωμένο στην Ευρώπη. Στο τέλος, όλοι θέλουν - και μπορούν - να μείνουν ικανοποιημένοι. Για τις ταλαιπωρημένες ελληνογερμανικές σχέσεις, αυτό είναι ένα σημαντικό βήμα - ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.

*Ο Δρ Ρόναλντ Μαινάρντους είναι πολιτικός αναλυτής και σχολιαστής και Κύριος Ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ. Στα μεσα της δεκαετίας του 1990 διετέλεσε διευθυντής της Ελληνικής σύνταξης της Deutsche Welle.

Οι απαιτήσεις της Ελλάδας κατά της Γερμανίας για το κατοχικό δάνειο και τις εν γένει αποζημιώσεις που διεκδικεί για τα εγκλήματα της ναζιστικής θηριωδίας είναι πάντοτε νομικώς ενεργές και δικαστικώς επιδιώξιμες, τόνισε εκ νέου ο τέως Προέδρος της Δημοκρατίας και επίτιμος καθηγητής της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Προκόπης Παυλόπουλος.

Ειδικότερα, στον χαιρετισμό του την Κυριακή κατά την τελετή μνήμης των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας στο Γεράκι Ηλείας, υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, και τα εξής:

«Με αισθήματα μεγάλης τιμής και ειλικρινούς συγκίνησης ανταποκρίνομαι στην πρόσκλησή σας, για να τιμήσουμε από κοινού την Μνήμη των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας στο Iστορικό αλλά και Μαρτυρικό Γεράκι της Ηλείας, σημερινή Κοινότητα του Δήμου Ήλιδας.

Ας μου επιτραπεί μια σύντομη αναφορά στο χρονικό της τραγωδίας στο Γεράκι, με αδίστακτους θύτες τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής.

Ήταν εκείνο το "πικρό" και συνάμα "σκοτεινό" καλοκαίρι του 1943, όταν η βαρβαρότητα του γερμανού δυνάστη ενέσκηψε  ανελέητη και στην ευρύτερη περιοχή του σημερινού Δήμου Ήλιδας. Ξημέρωμα της 30ής Ιουλίου 1943 το Γεράκι πυρπολήθηκε ολοκληρωτικώς: 125 από τα 130 σπίτια του χωριού παραδόθηκαν στις φλόγες.  Και σαν να μην έφτανε αυτό οι εγκληματίες ναζί, φθάνοντας στα όρια της θηριωδίας, βασάνισαν ανελέητα 93 κατοίκους του χωριού που είχαν συλλάβει. Εν τέλει δε εκτέλεσαν δημοσίως δύο εξέχουσες, εμβληματικές κυριολεκτικώς, προσωπικότητες του Χωριού: Τον πρόεδρο της Κοινότητας Γερακίου αείμνηστο Χαράλαμπο Γιαννακόπουλο και τον "πνευματικό ταγό" της, τον δάσκαλο και γραμματέα της Κοινότητας αείμνηστο Δημήτριο Τσάμη. Το επιβλητικό Μνημείο που εγκαινιάζουμε θα εκπέμπει πλέον, διαχρονικώς και αδιαλείπτως, το μήνυμα ότι και από εδώ, από το Γεράκι, θυμίζουμε προς κάθε κατεύθυνση: "Δεν ξεχνάμε, ποτέ ξανά".

Έστω και με καθυστέρηση η Πολιτεία απέδωσε στο Γεράκι αυτό που κατ’ ελάχιστο, του αναλογεί ιστορικώς: Με το π.δ. 32/2020 το Γεράκι ανακηρύχθηκε, μαζί με άλλες οκτώ Κοινότητες ανά την Ελλάδα, «Μαρτυρικό Χωριό».  Και θα μείνει ανεξίτηλο στην μνήμη μου το γεγονός ότι το ως άνω π.δ. φέρει την υπογραφή μου, ενώ δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως την παραμονή της λήξης της θητείας μου ως Προέδρου της Δημοκρατίας, ήτοι την 12η Μαρτίου 2020.

Οι αξιώσεις της Ελλάδας για κατοχικό δάνειο-εν γένει αποζημιώσεις

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο Ιστορικής Μνήμης με έμβλημα το «δεν ξεχνάμε, ποτέ ξανά» -και μακριά από κάθε λογική αντεκδίκησης, που είναι παντελώς ξένη σ’ εμάς, τους Έλληνες- εντάσσουμε και τις αξιώσεις της Ελλάδας ως προς το κατοχικό δάνειο και τις εν γένει αποζημιώσεις για τα θύματα και τις υλικές καταστροφές της ναζιστικής θηριωδίας.  Και τούτο διότι η Δικαιοσύνη της Ιστορίας, προκειμένου το μήνυμα «δεν ξεχνάμε, ποτέ ξανά» να καταστεί πράξη, απαιτεί από τους θύτες να ολοκληρώσουν την «συγγνώμη» τους, αποδίδοντας στην Ελλάδα αυτό που δικαιωματικώς της ανήκει.  Πράγμα που σημαίνει πως αν η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας εννοεί και αναγνωρίζει, στο ακέραιο, τις ευθύνες της για το ναζιστικό παρελθόν της οφείλει, αμέσως, να πράξει έναντι της Ελλάδας εκείνο, το οποίο επιβάλλει τόσον η ιστορική διαδρομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο κοινός μας Ευρωπαϊκός Πολιτισμός, ιδίως δε ο κοινός μας Ευρωπαϊκός Νομικός Πολιτισμός.  Και επ’ αυτού υπενθυμίζω, για πολλοστή φορά, τις βασικές μας θέσεις -που είναι και Εθνικές μας Θέσεις, αφότου συντελέσθηκαν τα εγκλήματα της ναζιστικής θηριωδίας κατά της Ελλάδας και του Ελληνικού Λαού- ως προς τις ως άνω αξιώσεις μας.  Διευκρινίζεται, ευθύς εξ αρχής, ότι έχουμε να κάνουμε με δύο εντελώς διαφορετικά, από νομική άποψη, θέματα. Ήτοι:

Α. Πρώτον, με το κατοχικό δάνειο προς την Γερμανία, το οποίο συνήφθη υποχρεωτικώς –ορθότερα με καταναγκαστικό και εκβιαστικό τρόπο- μεταξύ της κατοχικής Ελληνικής κυβέρνησης και της Γερμανίας, προς συντήρηση των στρατευμάτων κατοχής.  Εδώ πρόκειται, λοιπόν, από νομική σκοπιά για ενοχή εκ συμβάσεως.  Άρα, η αντίστοιχη εκ της συμβάσεως απαίτηση της Ελλάδας είναι ενδοσυμβατικής -και όχι αδικοπρακτικής- προέλευσης.

Σε αυτήν την απαίτηση προστίθενται ποσά, τα οποία προκύπτουν από συναφείς προς την δανειακή σύμβαση αιτίες, όπως είναι ιδίως οι τόκοι υπερημερίας λόγω μη έγκαιρης εξόφλησης.

Για την απαίτηση αυτή δεν τίθεται ούτε θέμα παραγραφής ούτε θέμα παραίτησης.  Τίθεται μόνο ζήτημα συνολικού υπολογισμού της ως σήμερα.  Ας σημειωθεί, ότι η Ελληνική θέση γίνεται νομικώς τόσο περισσότερο ισχυρή, όσον η αποπληρωμή του δανείου είχε αρχίσει ήδη από την κατοχική περίοδο.

Και,  δεύτερον, με τις αποζημιώσεις λόγω ανθρώπινων θυμάτων και υλικών καταστροφών στην Ελλάδα από τα στρατεύματα κατοχής.

Επισημαίνεται, πριν απ’ όλα, ότι το 1946, στην Διάσκεψη των Παρισίων, είχε προσδιορισθεί ένα –κατά προσέγγιση- ποσό τέτοιων αποζημιώσεων προς την Ελλάδα ύψους 7,5 δισ. δολαρίων. Κυρίως δε επισημαίνεται μ’ έμφαση ότι το 1953, με την Συμφωνία του Λονδίνου, δεν "χαρίσθηκαν" στην Γερμανία οι οφειλές της λόγω πολεμικών αποζημιώσεων, όπως η γερμανική πλευρά "τεχνηέντως" φαίνεται να διατείνεται. 

α) Η Συμφωνία αυτή απλώς έθεσε "σε αδράνεια"» τις οφειλές της Γερμανίας ως την υπογραφή, κατά το Διεθνές Δίκαιο (Δίκαιο του Πολέμου), «Συμφώνου Ειρήνης» μεταξύ της τελευταίας και των Δυνάμεων που νίκησαν στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.  Πρόκειται νομικώς για ένα είδος «αναβλητικής αίρεσης» (lato sensu), σχετικά με την εξόφληση των υποχρεώσεων της Γερμανίας, επειδή τότε θεωρήθηκε ότι αυτή δεν διέθετε –πρωτίστως λόγω της διαίρεσής της σε Δυτική και Ανατολική- την κατά το Διεθνές Δίκαιο απαιτούμενη πολιτειακή υπόσταση για ανάληψη και εκπλήρωση συναφών υποχρεώσεων.

β) Τούτο –ήτοι η ικανότητα σύναψης «Συμφώνου Ειρήνης»- επήλθε το 1990.  Όταν, μετά την επανένωση της Γερμανίας, η τελευταία απέκτησε πλέον ενιαία, νομικώς, πολιτειακή υπόσταση και κυριαρχία.  Ειδικότερα, το 1990 υπογράφηκε το λεγόμενο «Σύμφωνο 2 + 4» μεταξύ της ενωμένης πλέον Γερμανίας και ΗΠΑ, ΕΣΣΔ, Γαλλίας και Αγγλίας.

2. Γίνεται δε σήμερα, γενικώς και επισήμως, δεκτό –de facto δε το έχει αποδεχθεί και η Γερμανία, αφού στην βάση αυτή στηρίζει την εν γένει κυριαρχία της- ότι το ως άνω Σύμφωνο επέχει την θέση του «Συμφώνου Ειρήνης» που προβλέπει, κατά το Διεθνές Δίκαιο, η προαναφερόμενη Συμφωνία του Λονδίνου του 1953. 

α) Και τούτο διότι μόνον έκτοτε η Γερμανία μπορούσε να υπογράψει ένα τέτοιο «Σύμφωνο», δεδομένου ότι μόνο τότε, κατά τα προλεχθέντα, απέκτησε την ενότητά της και την ενιαία κυριαρχία της μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το «Σύμφωνο 2 + 4» καλύπτει, λόγω της νομικής φύσης του αλλά και γενικότητάς του, και τα μη συμβαλλόμενα πλην όμως «παθόντα» από την γερμανική κατοχή Κράτη, όπως η Ελλάδα.  Είναι δηλαδή νομικό κείμενο γενικής εφαρμογής.

Γ. Από τα όσα εκτέθηκαν προκύπτει ότι οι ως άνω αξιώσεις μας, από τις οποίες ουδέποτε και καθ’ οιονδήποτε τρόπο έχουμε παραιτηθεί, είναι πάντα νομικώς ενεργές –πράγμα που σημαίνει ότι δεν τίθεται κανένα θέμα παραγραφής- και δικαστικώς επιδιώξιμες. 

Και ο κοινός μας Ευρωπαϊκός Νομικός Πολιτισμός, ως μέρος του εν γένει κοινού μας Ευρωπαϊκού Πολιτισμού που συντίθεται από τις διατάξεις αλλά και από τις θεμελιώδεις αρχές και τις αξίες της Ευρωπαϊκής και της Διεθνούς Νομιμότητας, επιβάλλει την σχετική απόφαση να την λάβει αρμόδιο δικαιοδοτικό Forum, με βάση το σύνολο του εφαρμοζόμενου, εν προκειμένω, Διεθνούς Δικαίου.  Η θέση αυτή είναι, κυριολεκτικώς, Εθνική και, κατά συνέπεια, αδιαπραγμάτευτη.

Πολλώ μάλλον όταν την θέση αυτή ενισχύει, πλέον, καταλυτικώς η πρόσφατη γνωμοδότηση (2019) της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Εμπειρογνωμόνων του Γερμανικού Κοινοβουλίου (Bundestag). Η οποία αφενός αναγνωρίζει ότι δεν τίθεται ζήτημα παραίτησης ή παραγραφής των αξιώσεων στην Ελλάδα.  Και, αφετέρου, προτρέπει, «expressis verbis», την γερμανική πλευρά ν’ αποδεχθεί την προσφυγή Ελλάδας και Γερμανίας στο αρμόδιο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.  Και κατά τούτο, μόνο προβληματισμό προκαλεί η από 18.10.2019 απόρριψη της, από τον Ιούνιο του ίδιου έτους, πλήρως τεκμηριωμένης ρηματικής διακοίνωσης της Ελλάδας -αλλά και μεταγενέστερες, άμεσες ή έμμεσες, απορρίψεις- αναφορικά με την προοπτική προσφυγής σε αρμόδιο δικαιοδοτικό Forum, για την οριστική επίλυση της σχετικής διαφοράς ως προς τις αξιώσεις της Ελλάδας αναφορικά με το κατοχικό δάνειο και τις γερμανικές αποζημιώσεις.

Η προαναφερόμενη άρνηση της Κυβέρνησης της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, αγνοώντας όλα τα κατά τ’ ανωτέρω, πλήρως τεκμηριωμένα, νομικά επιχειρήματα, εμφανίζεται παντελώς αναιτιολόγητη, δοθέντος ότι έρχεται σε αντίθεση και προς την Ευρωπαϊκή και την Διεθνή Νομιμότητα.Επιπλέον, η άρνηση αυτή είναι άκρως αντιφατική και υποκριτική, αφού δεν είναι νοητό και αποδεκτό, από πλευράς συνεπούς διεθνούς συμπεριφοράς, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας από την μια πλευρά να επιχειρεί, σε πολλές περιπτώσεις, να «παραδώσει μαθήματα» σεβασμού, εκ μέρους άλλων Κρατών, της Διεθνούς και της Ευρωπαϊκής Νομιμότητας.Και, από την άλλη, ν’ αρνείται την συμμόρφωσή της προς αυτές, όταν μάλιστα πρόκειται για θύματα και ζημίες προερχόμενες από το εφιαλτικό ναζιστικό της παρελθόν, το οποίο έχει, δημοσίως και διεθνώς, καταδικάσει και αποκηρύξει με κάθε μέσο και με κάθε τρόπο. Υπό τις συνθήκες αυτές είναι βέβαιο ότι με την προαναφερόμενη συμπεριφορά της η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας υποσκάπτει, «εκ των έσω», την αξιοπιστία της και το κύρος της, σ’ Ευρωπαϊκό και Διεθνές επίπεδο.Όπως είναι λοιπόν αυτονόητο, η Ελλάδα δεν αποδέχεται, ούτε πρόκειται ν’ αποδεχθεί, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, την άρνηση αυτή. Πράγμα που σημαίνει ότι θα επανέλθει εν προκειμένω,δίνοντας ακόμη μεγαλύτερη έκταση και έμφαση στα νομικά -και όχι μόνο- επιχειρήματά της. Αυτή την στάση της Ελλάδας επιβάλλει, πολύ περισσότερο, και ο στοιχειώδης σεβασμός της Ιερής Μνήμης της ναζιστικής θηριωδίας στο Γεράκι, την 30ή Ιουλίου 1943».

«Η πολιτική ευθύνη εκείνων, οι οποίοι ασκούν την εξουσία που τους έχει ανατεθεί με βάση την λαϊκή ετυμηγορία είναι, εκ φύσεως και εξ ορισμού, αντικειμενική.  Άρα οι φορείς της εξουσίας αυτής πρέπει ν’ αναλαμβάνουν, στο ακέραιο, την πολιτική ευθύνη που τους αναλογεί, ενώ δεν νοείται η μετάθεσή της, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, σε άλλους». Τα παραπάνω τόνισε ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και Επίτιμος Καθηγητής της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Προκόπης Παυλόπουλος κατά την ομιλία του στην Τελετή Μνήμης των 317 Μαρτύρων Ηρώων του Κομμένου, θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας κατά την εγκληματική επιδρομή της 16^ης Αυγούστου 1943. 

Επισημαίνοντας τους κινδύνους που ελλοχεύουν λόγω της παραβίασης του κατά τις διατάξεις του άρθρου 19 του Συντάγματος δικαιώματος του απορρήτου των επικοινωνιών εις βάρος πολιτών αλλ’ ακόμη και θεσμικών παραγόντων της πολιτικής και πολιτειακής ζωής, ο κ. Παυλόπουλος υπογράμμισε πως «οι πολιτικοί 'ταγοί' για να δικαιώσουν την προαναφερόμενη δημοκρατική τους νομιμοποίηση δεν μπορεί ν’ αρκούνται στην απλή διαχείριση της εξουσίας κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους, αλλά οφείλουν ν’ αναδεικνύονται, με θάρρος και συνέπεια και δίχως υπολογισμό του λεγόμενου 'πολιτικού κόστους', ασυμβίβαστοι υπερασπιστές της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας και των Θεσμών της».

Εστιάζοντας στο θέμα του κατοχικού δανείου και των γερμανικών αποζημιώσεων, ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέφερε: «Η Δικαιοσύνη της Ιστορίας, προκειμένου το μήνυμα ‘Δεν ξεχνάμε, Ποτέ ξανά’ να καταστεί πράξη, απαιτεί από τους θύτες να ολοκληρώσουν την ‘συγγνώμη’ τους αποδίδοντας στην Ελλάδα αυτό που δικαιωματικώς της ανήκει.  Πράγμα που σημαίνει πως αν η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας εννοεί και αναγνωρίζει, στο ακέραιο, τις ευθύνες της για το ναζιστικό παρελθόν της οφείλει, αμέσως, να πράξει έναντι της Ελλάδας εκείνο, το οποίο επιβάλλει τόσον η Ιστορική διαδρομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο κοινός μας Ευρωπαϊκός Πολιτισμός, ιδίως δε ο κοινός μας Ευρωπαϊκός Νομικός Πολιτισμός».

Υπενθύμισε στη συνέχεια τις βασικές ελληνικές θέσεις για το ζήτημα: «Πρώτον, με το κατοχικό δάνειο προς την Γερμανία, το οποίο συνήφθη υποχρεωτικώς –ορθότερα με καταναγκαστικό και εκβιαστικό τρόπο- μεταξύ της κατοχικής Ελληνικής κυβέρνησης και της Γερμανίας, προς συντήρηση των στρατευμάτων κατοχής.  Εδώ πρόκειται, λοιπόν, από νομική σκοπιά για ενοχή εκ συμβάσεως.  Άρα, η αντίστοιχη εκ της συμβάσεως απαίτηση της Ελλάδας είναι ενδοσυμβατικής -και όχι αδικοπρακτικής- προέλευσης. Επομένως για την απαίτηση αυτή δεν τίθεται ούτε θέμα παραγραφής ούτε θέμα παραίτησης.  Τίθεται μόνο ζήτημα συνολικού υπολογισμού της ως σήμερα.  Ας σημειωθεί, ότι η Ελληνική θέση γίνεται νομικώς τόσο περισσότερο ισχυρή, όσον η αποπληρωμή του δανείου είχε αρχίσει ήδη από την κατοχική περίοδο. Και,  δεύτερον, με τις αποζημιώσεις λόγω ανθρώπινων θυμάτων και υλικών καταστροφών στην Ελλάδα από τα στρατεύματα κατοχής. Η από Ελληνικής πλευράς νομική βάση των αποζημιωτικών απαιτήσεων κατά της Γερμανίας βρίσκει σταθερό έρεισμα κυρίως στις διατάξεις του άρθρου 3 της Δ΄ Σύμβασης της Χάγης του 1907, οι οποίες κωδικοποίησαν και τις ως τότε διατάξεις του Δικαίου του Πολέμου. Από τα όσα εκτέθηκαν προκύπτει ότι οι ως άνω αξιώσεις μας, από τις οποίες ουδέποτε και καθ’ οιονδήποτε τρόπο έχουμε παραιτηθεί, είναι πάντα νομικώς ενεργές –πράγμα που σημαίνει ότι δεν τίθεται κανένα θέμα παραγραφής- και δικαστικώς επιδιώξιμες. 

Και ο κοινός μας Ευρωπαϊκός Νομικός Πολιτισμός, ως μέρος του εν γένει κοινού μας Ευρωπαϊκού Πολιτισμού που συντίθεται από τις διατάξεις αλλά και από τις θεμελιώδεις αρχές και τις αξίες της Ευρωπαϊκής και της Διεθνούς Νομιμότητας, επιβάλλει την σχετική απόφαση να την λάβει αρμόδιο δικαιοδοτικό Forum, με βάση το σύνολο του εφαρμοζόμενου, εν προκειμένω, Διεθνούς Δικαίου.  Η θέση αυτή είναι, κυριολεκτικώς, Εθνική και, κατά συνέπεια, αδιαπραγμάτευτη. Πολλώ μάλλον όταν την θέση αυτή ενισχύει, πλέον, καταλυτικώς η πρόσφατη γνωμοδότηση (2019) της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Εμπειρογνωμόνων του Γερμανικού Κοινοβουλίου (Bundestag). Η οποία αφενός αναγνωρίζει ότι δεν τίθεται ζήτημα παραίτησης ή παραγραφής των αξιώσεων στην Ελλάδα.  Και, αφετέρου, προτρέπει, 'expressis verbis', την γερμανική πλευρά ν’ αποδεχθεί την προσφυγή Ελλάδας και Γερμανίας στο αρμόδιο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.  Και κατά τούτο, μόνο προβληματισμό προκαλεί η από 18.10.2019 απόρριψη της, από τον Ιούνιο του ίδιου έτους, πλήρως τεκμηριωμένης ρηματικής διακοίνωσης της Ελλάδας -αλλά και μεταγενέστερες, άμεσες ή έμμεσες, απορρίψεις-αναφορικά με την προοπτική προσφυγής σε αρμόδιο δικαιοδοτικό Forum, για την οριστική επίλυση της σχετικής διαφοράς ως προς τις αξιώσεις της Ελλάδας αναφορικά με το κατοχικό δάνειο και τις γερμανικές αποζημιώσεις. Η προαναφερόμενη άρνηση της Κυβέρνησης της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, αγνοώντας όλα τα κατά τ’ ανωτέρω, πλήρως τεκμηριωμένα, νομικά επιχειρήματα, εμφανίζεται παντελώς αναιτιολόγητη, δοθέντος ότι έρχεται σε αντίθεση και προς την Ευρωπαϊκή και την Διεθνή Νομιμότητα.

Υπό τις συνθήκες αυτές είναι βέβαιο ότι με την προαναφερόμενη συμπεριφορά της η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας υποσκάπτει, 'εκ των έσω', την αξιοπιστία της και το κύρος της, σ’ Ευρωπαϊκό και Διεθνές επίπεδο.  Όπως είναι λοιπόν αυτονόητο, η Ελλάδα δεν αποδέχεται, ούτε πρόκειται ν’ αποδεχθεί, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, την άρνηση αυτή.  Πράγμα που σημαίνει ότι θα επανέλθει εν προκειμένω,  δίνοντας ακόμη μεγαλύτερη έκταση και έμφαση στα νομικά -και όχι μόνο- επιχειρήματά της. Αυτή την στάση της Ελλάδας επιβάλλει, πολύ περισσότερο, και ο στοιχειώδης σεβασμός της Ιερής Μνήμης των τραγικών  θυμάτων της τραγωδίας του Κομμένου».

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο κ. Παυλόπουλος υπενθύμισε «την διαχρονική αξία της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας και το στοιχειώδες χρέος μας να την υπερασπιζόμαστε, όλοι ανεξαιρέτως, εμπράκτως και αδιαλείπτως.  Διότι το παρελθόν μας έχει διδάξει ότι η Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία και οι Θεσμοί της είναι ‘εύθραυστα’ αγαθά και απαιτείται διαρκής εγρήγορση για την αποτελεσματική θωράκισή τους. Προς αυτή την κατεύθυνση καίριας σημασίας αναδεικνύεται, και σήμερα, η ρήση του Ηρακλείτου: ‘Μάχεσθαι χρὴ τὸν δῆμον ὑπὲρ τοῦ νόμου ὅκωσπερ τείχεος’. Κατά τούτο, συνιστά επίσης στοιχειώδες χρέος μας να διασφαλίζουμε την απαρέγκλιτη τήρηση των διατάξεων του Συντάγματος στο σύνολό τους, και κυρίως των διατάξεών του εκείνων οι οποίες εγγυώνται την ακώλυτη άσκηση των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Βιώνοντας, λοιπόν, σήμερα στον Τόπο μας τους κινδύνους που ελλοχεύουν λόγω της παραβίασης ορισμένων από τα ως άνω Δικαιώματα, κατ’ εξοχήν δε της παραβίασης του κατά τις διατάξεις του άρθρου 19 του Συντάγματος δικαιώματος του απορρήτου των επικοινωνιών εις βάρος πολιτών αλλ’ ακόμη και θεσμικών παραγόντων της πολιτικής και πολιτειακής μας ζωής, αισθάνομαι την υποχρέωση να επισημάνω και τα εξής: Η πολιτική ευθύνη εκείνων, οι οποίοι ασκούν την εξουσία που τους έχει ανατεθεί με βάση την λαϊκή ετυμηγορία είναι, εκ φύσεως και εξ ορισμού, αντικειμενική.  Άρα οι φορείς της εξουσίας αυτής πρέπει ν’ αναλαμβάνουν, στο ακέραιο, την πολιτική ευθύνη που τους αναλογεί, ενώ δεν νοείται η μετάθεσή της, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, σε άλλους.  Με απλές λέξεις οι πολιτικοί 'ταγοί' για να δικαιώσουν την προαναφερόμενη δημοκρατική τους νομιμοποίηση δεν μπορεί ν’ αρκούνται στην απλή διαχείριση της εξουσίας κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους, αλλά οφείλουν ν’ αναδεικνύονται, με θάρρος και συνέπεια και δίχως υπολογισμό του λεγόμενου «πολιτικού κόστους», ασυμβίβαστοι υπερασπιστές της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας και των Θεσμών της».

Ζήτημα γερμανικών αποζημιώσεων, αλλά και των εξαγωγών των γερμανικών υποβρυχίων στην Τουρκία έθεσε ξεκάθαρα ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, κατά τη συνάντησή του με τη Γερμανίδα υπουργό Εξωτερικών Ανναλένα Μπέρμποκ, η οποία πραγματοποιεί επίσκεψη στην Αθήνα.

«Για την ελληνική κυβέρνηση και την ελληνική κοινωνία το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων παραμένει ανοιχτό», τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Δένδιας.

Σημείωσε δε πως η ρύθμισή του είναι ζήτημα αρχής, θα είναι αμοιβαία επωφελής και για τις δύο χώρες και θα βελτιώσει σημαντικά τις ελληνογερμανικές σχέσεις.

Ακόμη ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών επισήμανε ότι έθεσε το ζήτημα των εξαγωγών γερμανικού πολεμικού υλικού και κυρίως των υποβρυχίων.

Σημείωσε πως η ελληνική θέση είναι σαφής: «Τα υποβρύχια αυτά κινδυνεύουν να αλλάξουν την ισορροπία δυνάμεων». Υπενθύμισε δε πως η Τουρκία παρότι μέλος του ΝΑΤΟ απειλεί την Ελλάδα με πόλεμο, παραβιάζει την κυριαρχία και τα κυριαρχικά της δικαιώματα, κατέχει παράνομα έδαφος κράτους μέλους ΕΕ, της Κύπρου.

Ανέφερε δε πως η Ελλάδα έχει τα ίδια υποβρύχια, αλλά δεν απειλεί τους γείτονές της και δεν είναι αναθεωρητική δύναμη.

«Τα νησιά του Αιγαίου είναι ελληνικό έδαφος και κανένας δεν έχει δικαίωμα να το αμφισβητήσει αυτό», ξεκαθάρισε από την πλευρά της η Γερμανίδα υπουργός Εξωτερικών.

«Η δική μου κυβέρνηση δεν θα επιτρέψει να υπάρξει καμία αμφιβολία ότι στεκόμαστε αλληλέγγυοι», πρόσθεσε χαρακτηριστικά.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ 

«Η Γερμανίδα Υπουργός Εξωτερικών, Αναλένα Μπέρμποκ, αναφερόμενη στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τονίζει ότι "όσο πολλοί Γερμανοί είναι εξοικειωμένοι με την Ελλάδα από αξέχαστες διακοπές, άλλο τόσο λίγο είναι συχνά γνωστή η έκταση των φρικαλεοτήτων που διέπραξαν οι Γερμανοί εδώ κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής. Ως Υπουργός Εξωτερικών είναι σημαντικό για εμένα να διατηρήσω τη μνήμη ζωντανή"», επισημαίνει σε ανακοίνωσή του, το ΜέΡΑ25.

Σχολιάζοντας τη δήλωση αυτή το ΜέΡΑ25 υπογραμμίζει πως «πέρα από τα εύκολα λόγια παραμένει ανοιχτό το ζήτημα της καταβολής των επανορθώσεων του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, η επιστροφή του κατοχικού δανείου, η επιστροφή κλεμμένων πολιτιστικών θησαυρών και η αποζημίωση των θυμάτων της θηριωδίας και των απογόνων τους». 

 «Η Γερμανία αποποιείται την ευθύνη της , τη στιγμή που αναγγέλλει προγράμματα εξοπλισμού της άνω των 100 δις ευρώ. Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη θα θέσει το ζήτημα με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, ακολουθώντας το ομόφωνο ψήφισμα του Ελληνικού Κοινοβουλίου της 19 Απριλίου 2019, ή θα αφήσει να πάει χαμένη άλλη μια μεγάλη ευκαιρία;», διερωτάται το κόμμα της αντιπολίτευσης και συνεχίζει: «Οι αστικές δυνάμεις είναι διατεθειμένες να διεκδικήσουν ή επιλέγουν τη λογική της υποχωρητικότητας και του κατευνασμού της Γερμανίας;

 «Για εμάς το κεφάλαιο «Οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα» παραμένει και θα παραμένει ανοιχτό ως κορυφαίο αντιφασιστικό αίτημα που στερεώνει την παγκόσμια ειρήνη. Απαιτούμε μνήμη και δικαιοσύνη. Δεν επαιτούμε», καταλήγει η ανακοίνωση του ΜέΡΑ25.

Η επίσκεψη ενός νέου καγκελαρίου στο Παρίσι και τις Βρυξέλλες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του αποτελεί από καιρό θεσμό στη γερμανική εξωτερική πολιτική.

Ο καγκελάριος Σολτς επέλεξε ως τρίτο βήμα στον προγραμματισμό των πρώτων επισκέψεών του στο εξωτερικό τη Βαρσοβία και ο λόγος είναι προφανής. Η Πολωνία δεν είναι μόνο η δεύτερη μεγαλύτερη χώρα στα ανατολικά σύνορα της Γερμανίας, αλλά πολύ περισσότερο η χώρα που μέτρησε εκατομμύρια νεκρούς, τραυματίες και εκτοπισμένους από τη ναζιστική εισβολή και κατοχή. 

Η σημασία που προσδίδει η νέα κυβέρνηση τρικομματικού συνασπισμού υπό τον Όλαφ Σολτς στη χώρα καταδεικνύεται και στην κυβερνητική συμφωνία, όπου στη σελίδα 136 αναφέρεται ότι "Γερμανία και Πολωνία συνδέονται με βαθιά φιλία. Θα ενισχύσουμε την εργασία των φορέων της κοινωνίας των πολιτών, όπως για παράδειγμα το Γερμανο-Πολωνικό Ίδρυμα Νεολαίας". 

Η επίσκεψη Σολτς, όπως και δύο ημέρες πριν της νέας υπουργού Εξωτερικών Ανναλένας Μπέρμποκ, σκιάστηκε από κολλημένα πλακάτ στους κεντρικούς δρόμους της Βαρσοβίας, φιλοτεχνημένα από τον καλλιτέχνη Βόιτσεκ Κούκουτς, και τα οποία έδειχναν την Άγκελα Μέρκελ και τον Γερμανό Πρόεδρο της Δημοκρατίας Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ σε συνδυασμό με τον Χίτλερ και τον Γκέμπελς. Χθες προστέθηκε και ένα ακόμη, αυτό του Όλαφ Σολτς, με την επιγραφή "Καγκελάριος της Γερμανίας. Επανορθώσεις για την Πολωνία". Τα πλακάτ πληρώθηκαν από το πολωνικό υπουργείο Πολιτισμού.

Το θέμα της καταβολής επανορθώσεων τέθηκε έμμεσα στη κοινή συνέντευξη τύπου. Ο Πολωνός πρωθυπουργός Μοραβιέτσκι δεν θέλησε να σχολιάσει τις αφισοκολλήσεις, είπε ότι το θέμα των επανορθώσεων εθίγη στις κατ'  ιδίαν συνομιλίες και έκανε λόγο για "θάλασσα δακρύων των μητέρων μας", "θάλασσα αίματος των πατέρων μας" και "τις χαμένες ευκαιρίες ανάπτυξης της χώρας". Εκφράσεις που μαρτυρούν έντονη συναισθηματική φόρτιση.

«Το θέμα έκλεισε»

 Ο καγκελάριος Σολτς υπενθύμισε τη στάση των προηγούμενων κυβερνήσεων, ότι δηλαδή το θέμα καταβολής αποζημιώσεων για τις ζημίες που προκάλεσε η ναζιστική Γερμανία κατά τον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο έχει κλείσει από νομική πλευρά.

"Έχουμε κάνει συμφωνίες που ισχύουν και ρυθμίζουν θέματα από το παρελθόν και καταβολές αποζημιώσεων. Παρόλα αυτά η ομοσπονδιακή κυβέρνηση συναισθάνεται τις δεσμεύσεις της και σε σχέση με τις ηθικές συνέπειες από τις καταστροφές που προκάλεσαν οι Γερμανοί στην Πολωνία και σε άλλες περιοχές της γης. Γι αυτό είμαι χαρούμενος που στο Βερολίνο θα χτιστεί μνημείο για τα θύματα της Πολωνίας κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο".

Σημειωτέον, ότι η συμφωνία, την οποία ο Όλαφ Σολτς επικαλείται είναι η Συνθήκη 2 συν 4 του 1990 που υπεγράφη ανάμεσα στις δύο Γερμανίες και τις πρώην νικήτριες δυνάμεις, στην οποία δεν γίνεται αναφορά στο ζήτημα των επανορθώσεων.

Σύνδεση με τις εισσφορές

Το νέο στοιχείο στην απάντηση Σολτς, όπως τουλάχιστον επισημαίνει το Spiegel αλλά και ειδησεογραφικά πρακτορεία, είναι ότι για πρώτη ίσως φορά γίνεται σύνδεση του αιτήματος για καταβολή επανορθώσεων με τις εισφορές της Γερμανίας στον κοινοτικό προϋπολογισμό, από τις οποίες επωφελείται και η Πολωνία. "Μόνο η ανάπτυξη ισοδύναμων συνθηκών ζωής στην Ευρώπη εγγυάται ένα ευτυχισμένο μέλλον. Είναι κι αυτός ένας ακόμη λόγος, που η Γερμανία είναι πρόθυμη και θέλει να συνεχίσει και στο μέλλον να συμβάλλει με πολύ, πολύ υψηλές εισφορές στη χρηματοδότηση του προϋπολογισμού της ΕΕ, που μεγάλο τμήμα τους πηγαίνει σε νότιες και ανατολικές χώρες της ΕΕ, κάτι που είναι καλό" τόνισε.

Ο Σολτς θα πρέπει να είναι ο πρώτος πολιτικός, που χρησιμοποιεί τον κοινοτικό προϋπολογισμό ως επιχείρημα κατά της καταβολής επανορθώσεων, σχολιάζει ο ανταποκριτής του Spiegel στη Βαρσοβία. 

Στην κυβερνητική συμφωνία του τρικομματικού συνασπισμού, στο κεφάλαιο με τον τίτλο "Κουλτούρα Μνήμης" (σελ. 125,126) αναφέρεται ότι "κατ' εξοχήν απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους μας αισθανόμαστε ιδιαίτερη υποχρέωση. Άλλα και οι επίκαιρες συζητήσεις, όπως στην Ελλάδα ή την Ουκρανία, δείχνουν ότι η κοινή επεξεργασία του παρελθόντος δεν έχει ολοκληρωθεί. Υποστηρίζουμε τις αποφάσεις της Βουλής για ένα Κέντρο Τεκμηρίωσης ´Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και Γερμανική Κατοχή στην Ευρώπη´ και (τη δημιουργία) τόπου ανάμνησης και συνάντησης στη μνήμη των θυμάτων της πολωνικής κατοχής και της πολυκύμαντης γερμανοπολωνικής ιστορίας".  

Από την έντυπη έκδοση

Στον Μιχάλη Ψύλο
[email protected]

«Η Ελλάδα και η Γερμανία διατηρούν ουσιαστικές σχέσεις σε όλους τους σημαντικούς τομείς. Είμαι βέβαιος ότι και η επόμενη Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση θα φροντίσει και θα εμβαθύνει περαιτέρω τη στενή αυτή εταιρική σχέση», τονίζει σε συνέντευξή του στη «Ναυτεμπορική» ο πρεσβευτής της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην Αθήνα, δρ Ερνστ Ράιχελ, με αφορμή το 2ο Φόρουμ Καινοτομίας που συνδιοργανώνουν αύριο το Ελληνογερμανικό Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο και η Γερμανική Πρεσβεία. «Με το Φόρουμ Καινοτομίας θέλουμε να αναδείξουμε τη μεγάλη σημασία των νεοφυών επιχειρήσεων για την ανάπτυξη και για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, αλλά και να δώσουμε βήμα στις καλές ιδέες», σημειώνει ο δρ Ράιχελ, προσθέτοντας ότι «δεν αποτελεί σύμπτωση ότι το ενδιαφέρον των νέων επενδυτών από τη Γερμανία επικεντρώνεται σε εκείνους τους τομείς της οικονομίας που βασίζονται στην καινοτομία, όπως είναι π.χ. ο ψηφιακός μετασχηματισμός και η πράσινη ενέργεια».

Ο Γερμανός πρεσβευτής τονίζει ότι η χώρα του παραμένει και το 2021 ο μεγαλύτερος επενδυτής στην Ελλάδα, σημειώνοντας ότι «μεγάλες, εδραιωμένες, γερμανικές επιχειρήσεις βλέπουν στην Ελλάδα νέες προοπτικές».

Ερωτηθείς για την πολιτική της Ε.Ε. για την αντιμετώπιση της μεγάλης αύξησης των τιμών της ενέργειας, ο δρ Ερνστ Ράιχελ τονίζει ότι «η εργαλειοθήκη που παρουσίασε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα μέσα Οκτωβρίου αποτελεί μια καλή βάση για να περάσουν οι πολίτες και οι επιχειρήσεις μας τον χειμώνα». «Είμαι βέβαιος» -προσθέτει- «ότι η μαζική επέκταση των ΑΠΕ που προωθεί δυναμικά η ελληνική κυβέρνηση είναι μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα ο καλύτερος τρόπος ώστε να παραμείνει η τιμή της ενέργειας προσιτή».

Κληθείς να σχολιάσει την πολιτική της Γερμανίας στην περιοχή μας, ο πρέσβης της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας τονίζει: «Στεκόμαστε με ευρωπαϊκή αλληλεγγύη στο πλευρό των εταίρων μας, της Ελλάδας και της Κύπρου. [...] Από γερμανικής πλευράς η επίλυση των επίμαχων ζητημάτων στην Ανατολική Μεσόγειο μπορεί να επιτευχθεί μόνο με διάλογο μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών και ενδεχομένως μέσω της διεθνούς δικαιοσύνης».

Ολόκληρη η συνέντευξη του πρέσβη της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, Ερνστ Ράιχελ, στη «Ναυτεμπορική» και στον Μιχάλη Ψύλο έχει ως εξής:

Αξιότιμε κύριε πρέσβη της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, σας ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξή σας στη «Ναυτεμπορική». Το Ελληνογερμανικό Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο και η Πρεσβεία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας συνδιοργανώνουν αύριο το 2ο Φόρουμ Καινοτομίας, με τίτλο: «Η καινοτομία οδηγεί τις εξελίξεις». Αναμφίβολα, η καινοτομία αποτελεί «κλειδί» για τη συνεργασία των δύο χωρών. Ποια συγκεκριμένα βήματα βλέπετε να λαμβάνονται προς αυτή την κατεύθυνση;

«Με το Φόρουμ Καινοτομίας θέλουμε να αναδείξουμε τη μεγάλη σημασία των νεοφυών επιχειρήσεων για την ανάπτυξη και για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, αλλά και να δώσουμε βήμα στις καλές ιδέες. Στη Γερμανία το ένα τρίτο των νεοφυών επιχειρήσεων δραστηριοποιείται στους τομείς της τεχνολογίας της πληροφορικής και της επικοινωνίας καθώς και στα ψηφιακά επιχειρησιακά μοντέλα. Χάρη στον μεγάλο αριθμό των πολύ καλά καταρτισμένων νέων ανθρώπων και το βελτιωμένο επιχειρηματικό της περιβάλλον, η Ελλάδα έχει εξελιχθεί σε έναν ελκυστικό τόπο για καινοτόμες επιχειρήσεις από τη Γερμανία. Μου έρχονται π.χ. στον νου οι εταιρείες ανάπτυξης λογισμικού TeamViewer και Prodyna, οι οποίες δραστηριοποιούνται στα Ιωάννινα και τη Θεσσαλονίκη αντίστοιχα. 

Γνωρίζουμε επίσης τις εξαιρετικές δυνατότητες της Ελλάδας στην έρευνα και την τεχνολογία, μεταξύ άλλων και από το διμερές Πρόγραμμα Έρευνας και Καινοτομίας, το οποίο τρέχει αδιάλειπτα από το 2013. Και βέβαια δεν αποτελεί σύμπτωση ότι το ενδιαφέρον των νέων επενδυτών από τη Γερμανία επικεντρώνεται σε εκείνους τους τομείς της οικονομίας που βασίζονται στην καινοτομία, όπως είναι π.χ. ο ψηφιακός μετασχηματισμός και η πράσινη ενέργεια. Παρεμπιπτόντως και οι δύο είναι βασικοί πυλώνες του Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης “Ελλάδα 2.0” που χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό είναι ιδιαιτέρως σημαντικό και μια πολύ ευτυχής συγκυρία». 

Μετά τις ομοσπονδιακές εκλογές, η χώρα σας οδεύει προς έναν νέο κυβερνητικό συνασπισμό με τη συμμετοχή του SPD, των Πρασίνων και του FDP, υπό τον Όλαφ Σολτς ως καγκελάριο. Τι θα σημαίνει μια τέτοια κυβέρνηση για τις ελληνο-γερμανικές σχέσεις;

«Η Ελλάδα και η Γερμανία διατηρούν ουσιαστικές σχέσεις σε όλους τους σημαντικούς τομείς. Τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο και σε όλα τα πεδία, από την οικονομία, τον πολιτισμό και τις επιστήμες έως την κοινωνία των πολιτών. Είμαστε εταίροι στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ. Είμαι βέβαιος ότι και η επόμενη Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση θα φροντίσει και θα εμβαθύνει περαιτέρω τη στενή αυτή εταιρική σχέση. Επίσης δεν αναμένω κάποια θεμελιώδη μεταβολή στους βασικούς άξονες της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής, αφού φαίνεται να υπάρχει ευρεία διακομματική συναίνεση, όπως βέβαια και μεγάλη ανάγκη συμβιβασμών σε έναν κυβερνητικό συνασπισμό τριών κομμάτων». 

Η τεράστια αύξηση των τιμών της ενέργειας απασχολεί πλέον ολόκληρη την Ευρώπη και τον κόσμο. Στην Ε.Ε., όμως, σχηματίζονται δύο στρατόπεδα ανάμεσα στον Βορρά και τον Νότο. Πρόσφατα, η Γερμανία και άλλες οκτώ χώρες υπέγραψαν κοινή επιστολή, με την οποία απορρίπτουν οποιαδήποτε «παρέμβαση στην αγορά ενέργειας της Ε.Ε.». Αντίθετα, οι χώρες του Νότου ζητούν συγκεκριμένα, πανευρωπαϊκά μέτρα στήριξης. Πιστεύετε ότι θα μπορούσε να βρεθεί συμβιβασμός;

«Ακριβώς επειδή η αύξηση των τιμών ενέργειας, για τελείως διαφορετικούς μεταξύ τους λόγους, δημιουργεί προβλήματα σε όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε., ειδικά στα ευάλωτα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, δεν θα έπρεπε να προάγουμε έναν νέο διαχωρισμό της Ε.Ε. σε Βορρά και Νότο. Αρκετούς διαχωρισμούς είχαμε στην Ευρώπη τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Φυσικά και κατανοώ ότι στην Ελλάδα η κατάσταση για πολλούς καταναλωτές και πολλές καταναλώτριες και ειδικά για πολλές μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι ιδιαίτερα δύσκολη λόγω και της μακροχρόνιας οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Γι’ αυτό εξάλλου η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση δεν πρόβαλε αντιρρήσεις στις Βρυξέλλες όσον αφορά τη δυνατότητα λήψης εθνικών μέτρων για την απορρόφηση των κοινωνικών κραδασμών λόγω των αυξημένων τιμών ενέργειας. 

Από πλευράς της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης, η εργαλειοθήκη που παρουσίασε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα μέσα Οκτωβρίου αποτελεί μια καλή βάση για να περάσουν οι πολίτες και οι επιχειρήσεις μας τον χειμώνα. Θεωρώ σημαντικό να επισημάνω ότι η συζήτηση που διεξάγεται αυτή τη στιγμή πανευρωπαϊκά για την αύξηση των τιμών ενέργειας θα πρέπει να διαχωριστεί ουσιαστικά, αλλά και πολιτικά από την ίσως μεγαλύτερη κοινή μας πρόκληση, μια πρόκληση που καλούμαστε κι εμείς στην Ευρώπη να αντιμετωπίσουμε και είναι ο πράσινος μετασχηματισμός των εθνικών μας οικονομιών. Είμαι βέβαιος ότι η μαζική επέκταση των ΑΠΕ που προωθεί δυναμικά η ελληνική κυβέρνηση είναι μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα ο καλύτερος τρόπος ώστε να παραμείνει η τιμή της ενέργειας προσιτή. Η ανάγκη για επενδύσεις σε αυτόν τον τομέα είναι τεράστια κι η Ε.Ε. καλείται να παίξει έναν σημαντικότερο ρόλο στη χρηματοδότηση και την προώθηση αυτού του είδους των επενδύσεων απ’ ό,τι στην επιδότηση των τιμών ενέργειας ή των καταναλωτών». 

Βλέπετε να υπάρξει μια κοινή ευρωπαϊκή προμήθεια φυσικού αερίου για όλες τις χώρες-μέλη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όπως συνέβη και με τη συλλογική προμήθεια εμβολίων για την πανδημία;

«Η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση είναι σκεπτική σ’ αυτό το ζήτημα. Η ευρωπαϊκή αγορά ενέργειας ουσιαστικά λειτουργεί. Αντιθέτως, η από κοινού ευρωπαϊκή προμήθεια εμβολίων, παρεμπιπτόντως μία επιτυχία κατά τη γνώμη μου, οφειλόταν στην έκτακτη κατάσταση λόγω της πανδημίας. Μόλις τώρα αρχίζουμε να προσεγγίζουμε τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής υγειονομικής ένωσης. 
Φυσικά οι τρέχουσες αυξήσεις των τιμών της ενέργειας αποτελούν για εμάς την αφορμή να στηρίξουμε τη σταθερότητα της εσωτερικής αγοράς ενέργειας και την ασφάλεια εφοδιασμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γι’ αυτό και οι ηγέτες της Ε.Ε. ανέθεσαν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά την τελευταία συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου τον Οκτώβριο να επεξεργαστεί τάχιστα μία δέσμη μέτρων». 

Η συζήτηση για την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας έχει ήδη ξεκινήσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι οικονομολόγοι του ESM προτείνουν την αύξηση του ορίου χρέους από το 60% στο 100% του ΑΕΠ. Δεδομένου ότι αυτή τη στιγμή -λόγω της πανδημίας- το μέσο ποσοστό χρέους ως προς το ΑΕΠ στην Ευρωζώνη είναι στο 100%. Πώς βλέπετε αυτό το μέτρο;

«Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέδωσε στις 19 Οκτωβρίου μία ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία θέλει στο πλαίσιο των διαδικασιών διαβούλευσης να δώσει νέα ώθηση στη δημόσια συζήτηση, μεταξύ άλλων και αναφορικά με το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Η Επιτροπή εκφράζει αρχικά κατά τη διαδικασία αυτή ερωτήματα, δεν έχει καταθέσει ακόμη συγκεκριμένες προτάσεις. Αυτή η διαδικασία διαβούλευσης, ως ένα πρώτο βήμα, θα διαρκέσει έως την 31η Δεκεμβρίου 2021. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό της Επιτροπής, ο έλεγχος πρόκειται να ολοκληρωθεί πριν από το 2023. H Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση χαιρετίζει την επανέναρξη του ελέγχου, ο οποίος ξεκίνησε στις αρχές του 2020, αλλά διεκόπη λόγω της πανδημίας, και θα συμμετάσχει ενεργά στη δημόσια συζήτηση. Στη διαδικασία αυτή συμμετέχει και ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης (ΕΜΣ) με προτάσεις, οι οποίες θα συμπεριληφθούν στη συζήτηση, το περιεχόμενο των οποίων μένει ωστόσο να εξεταστεί».

Ο μεγαλύτερος επενδυτής και το 2021

Σε πρόσφατη ομιλία σας, εκφράσατε την πεποίθηση ότι «η Γερμανία θα είναι και φέτος ο μεγαλύτερος επενδυτής στην Ελλάδα». Η Γερμανία παραδοσιακά είναι στρατηγικός επενδυτικός εταίρος της Ελλάδας. Στην πραγματικότητα, η Γερμανία είναι στην πρώτη θέση μεταξύ όλων των χωρών, στις άμεσες επενδύσεις στην Ελλάδα, με μερίδιο 20,5%. Τα τελευταία 20 χρόνια οι καθαρές άμεσες γερμανικές επενδύσεις υπολογίζονται κοντά στα 9 δισ. ευρώ. Ποιες προοπτικές και σε ποιους τομείς βλέπετε να διαμορφώνονται στο άμεσο μέλλον;

«Πράγματι, τα τελευταία στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας δείχνουν ότι η Γερμανία παραμένει και το 2021 ο μεγαλύτερος επενδυτής στην Ελλάδα. Οι βάσεις για αυτό είχαν τεθεί από τα τέλη της δεκαετίας του ‘90 με επενδύσεις ιδιαίτερα στους τομείς των υποδομών, του φαρμάκου και των υπηρεσιών. Με αυτό τον τρόπο, οι γερμανικές επιχειρήσεις συνέβαλαν στον εκσυγχρονισμό και το άνοιγμα της ελληνικής οικονομίας, αλλά και στη διασφάλιση θέσεων εργασίας στα δύσκολα χρόνια της οικονομικής κρίσης που πέρασε ο κόσμος στην Ελλάδα. 

Στις διμερείς μας οικονομικές σχέσεις υπάρχουν πολλοί “αφανείς πρωταθλητές”, ειδικά αν αναλογιστώ τον τομέα της πληροφορικής. Αλλά και μεγάλες, εδραιωμένες, γερμανικές επιχειρήσεις βλέπουν στην Ελλάδα νέες προοπτικές. Για παράδειγμα η Volkswagen συνεργάζεται εδώ κι έναν χρόνο με την Ελληνική Κυβέρνηση σε ένα διεθνώς αξιοπρόσεκτο πιλοτικό πρόγραμμα για την κλιματικά ουδέτερη ηλεκτροκίνηση στην Αστυπάλαια, το οποίο έχει βρει ήδη μιμητές εδώ στην Ελλάδα. Ο μεγάλος γερμανικός ενεργειακός όμιλος RWE δραστηριοποιείται έντονα στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος από ηλιακή ενέργεια στη λιγνιτική περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας και μάλιστα μέσω μιας πρόσφατης σύμπραξης (joint venture) με τη ΔΕΗ Ανανεώσιμες».

Με διάλογο η επίλυση των ελληνοτουρκικών
 

Θα ήθελα να περάσουμε στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Γνωρίζετε, βέβαια, ότι οι σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία χαρακτηρίζονται από ένταση λόγω των τουρκικών παραβιάσεων στο Αιγαίο, της πολιτικής των «δύο κρατών» στην Κύπρο που επιδιώκει η Άγκυρα, αλλά και λόγω των μονομερών ενεργειών της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Ποια είναι η θέση της Γερμανίας;

«Στεκόμαστε με ευρωπαϊκή αλληλεγγύη στο πλευρό των εταίρων μας, της Ελλάδας και της Κύπρου. Το περασμένο καλοκαίρι εργαστήκαμε εντατικά σε διπλωματικό επίπεδο, προκειμένου να μειωθεί η ένταση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και να ξεκινήσει ένας απευθείας διάλογος των δύο χωρών. Και τα δύο προς το παρόν επιτεύχθηκαν. Σχετικά με το Oruc Reis, το οποίο συζητείτο διαρκώς το περασμένο καλοκαίρι, αυτό το καλοκαίρι δεν υπήρξε τίποτε καινούργιο. Συνεχίζουμε να είμαστε πρόθυμοι να στηρίξουμε όλες τις ουσιαστικές προσπάθειες για τον σκοπό αυτόν. Από γερμανικής πλευράς η επίλυση των επίμαχων ζητημάτων στην Ανατολική Μεσόγειο μπορεί να επιτευχθεί μόνο με διάλογο μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών και ενδεχομένως μέσω της διεθνούς δικαιοσύνης. 

Για την Κύπρο και το μέλλον της Κύπρου τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών αποτελούν το σημείο αναφοράς μας. Εμμένουμε ξεκάθαρα στην τήρηση αυτών. Η Γερμανία στηρίζει τη διεξαχθείσα ειρηνευτική διαδικασία των Ηνωμένων Εθνών, κατά την οποία η διαπραγμάτευση στρέφεται γύρω από μία δικοινοτική, διζωνική λύση. Παρακολουθούμε με ανησυχία πως -απ’ ό,τι φαίνεται- δεν υπάρχει πλέον συναντίληψη αναφορικά με αυτό το δεδομένο ως βάση εκκίνησης. Πριν από μερικές ημέρες η Ε.Ε., άρα και η Γερμανία, παρέτεινε το καθεστώς των κυρώσεων ενάντια στην Τουρκία για έναν ακόμη χρόνο».

Ωστόσο, η προθυμία του Βερολίνου να μεσολαβήσει σε αυτές τις διαμάχες μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας, φαίνεται να είναι περιορισμένη. Από την άλλη πλευρά, η Γαλλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες θεωρούνται από πολλούς Έλληνες ως πιο αξιόπιστοι εταίροι, που μπορούν να αντιταχθούν στον Τούρκο, αυταρχικό πρόεδρο Ερντογάν. Ποια είναι η άποψή σας;

«Όπως προανέφερα, η επίλυση επίμαχων ζητημάτων στην Ανατολική Μεσόγειο μπορεί να επιτευχθεί μόνο με διάλογο μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών. Για να στεφθεί ένας τέτοιος διάλογος με επιτυχία, καλείται κυρίως η Τουρκία να απέχει από προκλήσεις. Έχω την εντύπωση ότι τμήματα της κοινής γνώμης εδώ στην Ελλάδα ασχολούνται πολύ περισσότερο με τον τόνο των δημόσιων τοποθετήσεων και δεν συνειδητοποιούν τι έχει επιτύχει η Γερμανία μέσω συγκεκριμένων παρεμβάσεων, ώστε η Ελλάδα να περάσει φέτος ένα “ήρεμο καλοκαίρι”. Ο διπλωματικός τόνος που χρησιμοποιεί η Γερμανία στην περίπτωση αυτή αλλά και σε άλλες διενέξεις, αντιστοιχεί κατά τα λοιπά σε αυτόν των περισσοτέρων υπόλοιπων κρατών-μελών της Ε.Ε.».

Η γερμανική διπλωματία στο Αιγαίο και την περιοχή μας εκλαμβάνεται από πολλούς Έλληνες ως μια προσπάθεια να ικανοποιηθούν, όσο το δυνατόν περισσότερο, και οι δύο πλευρές. Στην πραγματικότητα, ορισμένοι Έλληνες πολιτικοί και δημοσιογράφοι συχνά αναρωτιούνται γιατί το Βερολίνο δείχνει ανοχή έναντι του Ερντογάν. Μήπως, λόγω του προσφυγικού; Ισχύει κάτι τέτοιο; 

«Γνωρίζω ότι οι εντυπώσεις και οι απόψεις που διατυπώνετε κυριαρχούν σε ένα μέρος της ελληνικής κοινής γνώμης. Κατά τη γνώμη μου, δεν έχουν βάση. Η διπλωματική γλώσσα στις δημόσιες τοποθετήσεις και η διατήρηση του διαλόγου δεν θα πρέπει να παρερμηνεύονται ως ανοχή. Αναφορικά με την ουσία του θέματος έχουμε σαφείς θέσεις, τις οποίες και επικοινωνούμε. Σε ό,τι αφορά το προσφυγικό, είναι αποδεδειγμένα και προς το συμφέρον της Ελλάδας οι πρόσφυγες να παραμείνουν στην Τουρκία, έστω κι αν αυτό σημαίνει ότι η Ε.Ε. θα πρέπει να συμβάλλει οικονομικά για τη φιλοξενία τους εκεί. Σε αυτό το ζήτημα υπάρχει απόλυτη ταύτιση των ελληνικών και γερμανικών συμφερόντων». 

Το κόμμα των Πρασίνων που φαίνεται ότι θα μετάσχει στη νέα Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση, έχει εκφράσει την αντίθεσή του στις εξαγωγές γερμανικών υποβρυχίων U-214 στην Τουρκία. Πιστεύετε ότι αυτό το θέμα θα συζητηθεί στις συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις για τη συγκρότηση της νέας κυβέρνησης; 

«Οι εξαγωγές στρατιωτικού υλικού είναι ένα πολύ ευαίσθητο ζήτημα στη Γερμανία. Η Γερμανία ακολουθεί μία αυστηρή πολιτική εγκρίσεων. Οι μελλοντικοί κυβερνητικοί εταίροι εκφράζουν στο θέμα των εξοπλισμών άκρως διαφορετικές απόψεις και τάσεις, οι οποίες όμως θα πρέπει να συγκεραστούν σε έναν συμβιβασμό. Υπολογίζω ότι το θέμα αυτό θα συζητηθεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων για τον σχηματισμό κυβέρνησης». 
 

Διατήρηση της μνήμης

Μια τελευταία ερώτηση, για το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων για τα εγκλήματα των Ναζί στην Ελλάδα κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και το κατοχικό δάνειο. Πιστεύετε ότι αυτό το κεφάλαιο έκλεισε οριστικά για την Ομοσπονδιακή Γερμανία;

«Η Γερμανία αναγνωρίζει την ιστορική της ευθύνη για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και για την οδύνη και τη δυστυχία των θυμάτων του πολέμου και των διώξεων στην Ελλάδα την περίοδο 1941 έως 1944. Τα οικονομικά ζητήματα που άπτονται του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, συμπεριλαμβανομένων των αποζημιώσεων και της ρύθμισης των κατοχικών δανείων, απαντήθηκαν οριστικά, αμετάκλητα και συναινετικά κατά την επανένωση της Γερμανίας. Αυτό ισχύει για όλες τις χώρες που υπέμειναν τον ζυγό της γερμανικής κατοχής στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. Περισσότερα από 76 χρόνια μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η προσοχή μας θα πρέπει να εστιάζει στη διερεύνηση των κοινών μελλοντικών μας προοπτικών. 

Πέραν αυτού, όμως, φέρουμε και την έμπρακτη ευθύνη να διατηρήσουμε ζωντανή τη μνήμη των θυμάτων. Ενώ η μνήμη της γερμανικής κατοχής συνεχίζει να διαμορφώνει τη συλλογική μνήμη στην Ελλάδα, στη Γερμανία τα τρομερά εγκλήματα, που διαπράχθηκαν από τις κατοχικές δυνάμεις κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ειδικά στην Ελλάδα, δυστυχώς δεν έχουν τύχει της αρμόζουσας προσοχής στην αντίληψη του κοινού. Εντούτοις, αυτό δείχνει να αλλάζει τώρα. Ας πάρουμε ως παράδειγμα το σημαντικό πρόγραμμα προφορικών μαρτυριών των πανεπιστημίων του Βερολίνου και της Αθήνας ή τα κοινά προγράμματα για τη μνήμη μεταξύ γερμανικών κι ελληνικών σχολείων. Για εμένα είναι σαφές ότι η μνήμη της κοινής μας ιστορίας, και ιδιαιτέρως των σκοτεινών πτυχών της, είναι προϋπόθεση ώστε εμείς οι Γερμανοί και οι Έλληνες να διαμορφώσουμε μαζί το μέλλον μας στο πλαίσιο μίας στενής κι εγκάρδιας σχέσης αλλά και να δραστηριοποιηθούμε υπέρ μίας ειρηνικής συνύπαρξης και συνεργασίας σε μία ενωμένη Ευρώπη». 

Αξιότιμε κύριε πρέσβη της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, σας ευχαριστώ πολύ. 
«Κι εγώ σας ευχαριστώ». 

«Οι αξιώσεις μας έναντι της Γερμανίας για τις πολεμικές οφειλές, είναι και θα παραμείνουν έγκυρες, πολιτικά και νομικά, απαράγραπτες, ενεργές και διεκδικήσιμες με κάθε μέσο, μέχρι την ικανοποίησή τους. Για την Ελλάδα, το θέμα παραμένει ανοικτό μέχρι την ικανοποίηση των αξιώσεων μας». Αυτό δήλωσε από το βήμα της Βουλής, ο υφυπουργός Εξωτερικών, αρμόδιος για την Οικονομική Διπλωματία και την Εξωστρέφεια, Κωνσταντίνος Φραγκογιάννης, απαντώντας σε σχετική επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Ηγουμενίδη.

«Είμαστε εν αναμονή των διεργασιών που γίνονται στη Γερμανία μετά τις χθεσινές εκλογές και σας διαβεβαιώνω ότι η Ελλάδα θα εξακολουθήσει να θέτει το ζήτημα των γερμανικών πολεμικών οφειλών και στη νέα αυτή κυβέρνηση», τόνισε ο κ. Φραγκογιάννης.

«Ανεξάρτητα των εκλογικών αποτελεσμάτων στη Γερμανία, η στάση του κράτους της Γερμανίας είναι ενιαία και απορριπτική έναντι των αξιώσεων της Ελλάδος, και το ερώτημα είναι θα τις διεκδικήσουμε νομικά; και ποια είναι η νομική προετοιμασία της χώρας μας;», σημείωσε από την πλευρά του ο κ. Ηγουμενίδης.

«Το εκκρεμές ζήτημα των γερμανικών πολεμικών οφειλών έχει τεθεί επανειλημμένα από την Ελλάδα προς την γερμανική πλευρά επισήμως και σε κάθε επίπεδο. Δεν αποτελεί συγκυριακή απαίτηση. Η θέση μας είναι σαφής και σταθερή και εκφράζει την συντριπτική πλειοψηφία της Βουλής των Ελλήνων και αντανακλά την επιθυμία του ελληνικού λαού. Οι καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα μας, συνεπεία των δύο Παγκοσμίων Πολέμων δεν έχουν διαγραφεί από την ιστορική μνήμη. Θα συνεχίσουμε να τις προβάλλουμε, με κάθε πρόσφορο μέσο, μέχρι την ικανοποίησή τους. Στόχος μας είναι η επίλυση του ζητήματος αυτού με αμοιβαία αποδεκτό τρόπο, που θα προκύψει μέσα από την διαπραγμάτευση και τον διάλογο με την Γερμανία. Οι ενέργειες του Υπουργείου Εξωτερικών γίνονται με υπευθυνότητα και συνέπεια, με συντονισμό όλων των συναρμοδίων υπηρεσιών οι οποίες ασχολούνται συστηματικά με όλες τις πτυχές της πολύπλοκης αυτής διαφοράς», ανταπάντησε ο κ. Φραγκογιάννης.

Ακόμα, ο υφυπουργός Εξωτερικών επανέλαβε την αντίθεση της χώρας μας στην πώληση υποβρυχίων από την Γερμανία στη Τουρκία, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Οι σχέσεις της Ελλάδας με την Γερμανία είναι πολύ καλές και ταυτόχρονα σύνθετες. Είμαστε σύμμαχοι και εταίροι στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ. Η συνεργασία μας έχει αναπτυχθεί σε πολλούς τομείς, όπως, μεταξύ άλλων, στην οικονομία, στις επενδύσεις, στο μεταναστευτικό, κλπ., και σε αυτό έχει συντελέσει το θεσμοθετημένο από το 2017 Σχέδιο Δράσης καθώς και οι συχνές επαφές σε υψηλό επίπεδο. Ωστόσο, παραμένουν διαφορές ανάμεσα στις χώρες μας.

Εδώ εντάσσεται και το θέμα της πώλησης και εξαγωγής υποβρυχίων από την Γερμανία στην Τουρκία, την παύση της οποίας ζήτησε ο υπουργός Εξωτερικών κ. Δένδιας, με επιστολή του προς τον ομόλογό του κ. Μaas από τον Οκτώβριο 2020. Η στάση μας στο ζήτημα αυτό παραμένει αταλάντευτη».

«Το Ολοκαύτωμα των Ανωγείων συμβολίζει τη ναζιστική βαρβαρότητα αλλά και τον ανυποχώρητο αγώνα του κρητικού και συνολικά του ελληνικού λαού για ελευθερία, εθνική ανεξαρτησία, δημοκρατία» δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο συγγραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, Αριστομένης Συγγελάκης.

Όπως τόνισε από τα Ανώγεια όπου βρέθηκε για την επέτειο του Ολοκαυτώματος: «Η κυβέρνηση, με την στήριξη των κομμάτων, καλείται να υλοποιήσει, σθεναρά και αποφασιστικά, την ιστορική απόφαση της Βουλής των Ελλήνων της 17ης Απριλίου 2019 για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών.

Ας έχουμε υπόψη ότι ο αγώνας για "Δικαιοσύνη και Αποζημίωση" είναι η συνέχεια του αγώνα της Εθνικής Αντίστασης και η καλύτερη απάντηση στους επιλήσμονες και τους πλαστογράφους της Ιστορίας».

Με αφορμή τα 80 χρόνια από τη γερμανική εισβολή στην Ελλάδα, ο γερμανικός τύπος επανέρχεται στο ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων.

Η Süddeutsche Zeitung σημειώνει: «Η Ελλάδα έχει επανειλλημμένα τονίσει ότι το ζήτημα των αποζημιώσεων δεν έχει διευθετηθεί πλήρως. Με εξαίρεση ένα ποσό 115 εκατομμυρίων μάρκων που συμφωνήθηκε το 1960 για συγκεκριμένες ομάδες θυμάτων, η Ελλάδα δεν έχει λάβει καμία αποζημίωση. Ωστόσο η γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση θεωρεί ότι οι αξιώσεις έχουν εκπέσει με τη συμφωνία ‘2+4' του 1990. Στη συνθήκη αυτή, που είχαν συνυπογράψει η Ομοσπονδιακή Γερμανία, η Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας και οι τέσσερις πρώην κατοχικές δυνάμεις (ΗΠΑ, Σοβιετική Ένωση, Γαλλία και Μ.Βρετανία) δεν γίνεται πάντως ρητή αναφορά στο ζήτημα των αποζημιώσεων».

Στη συνέχεια του άρθρου η εφημερίδα του Μονάχου σημειώνει ότι «μέχρι το 1944 τα SS και η Βέρμαχτ είχαν διαπράξει πολλές θηριωδίες στην Ελλάδα. Τις θεωρούσαν αντίποινα για επιθέσεις των ανταρτών. Δεκάδες χιλιάδες άμαχοι Έλληνες έχασαν τη ζωή τους στον πόλεμο. Επιτροπή του Ελληνικού Κοινοβουλίου είχε υπολογίσει το διεκδικούμενο ποσό για ζημίες που προκάλεσε η Γερμανία εν καιρώ πολέμου σε τουλάχιστον 289 δισεκατομμύρια ευρώ, περιλαμβανομένου ενός αναγκαστικού δανείου, το οποίο η Τράπεζα της Ελλάδος είχε υποχρεωθεί να χορηγήσει στην Κεντρική Τράπεζα του Γερμανικού Ράιχ».

Σημαντικό υπόμνημα στο Βερολίνο

«Η Ελλάδα επιμένει στην αξίωση για αποζημιώσεις» επιγράφεται δημοσίευμα στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας Die Zeit, που αναφέρει ότι «η Επιστημονική Υπηρεσία της Ομοσπονδιακής Βουλής είχε θέσει υπό αμφισβήτηση τη γερμανική στάση για τις ελληνικές αξιώσεις περί αποζημιώσεων. Σε υπόμνημά της, τον Ιούνιο του 2019, αναφέρει ότι ‘από πλευράς διεθνούς δικαίου η θέση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης είναι βάσιμη, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι δεσμευτική. Σε αντίθεση με την Πολωνία, η Ελλάδα ουδέποτε αποποιήθηκε των αξιώσεών της για καταβολή αποζημιώσεων και κάθε τόσο επαναλάμβανε τις απαιτήσεις αυτές».

Το πρώτο κανάλι της γερμανικής τηλεόρασης (ARD) υποστηρίζει στην ιστοσελίδα του tagesschau.de ότι «από την άνοδό της στην εξουσία η ελληνική κυβέρνηση του πρωθυπουργού (Κυριάκου) Μητσοτάκη έχει αποφύγει να ασκήσει δημοσίως πιέσεις στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση για το ζήτημα των αποζημιώσεων. Όπως δηλώνει η γερμανική πλευρά το τελευταίο χρονικό διάστημα το ζήτημα δεν έχει συζητηθεί εν εκτάσει ούτε στο παρασκήνιο μεταξύ των δύο κυβερνήσεων. Πηγές του υπουργείου Εξωτερικών αναφέρουν ότι μετά τη διπλωματική νότα (που επέδωσε στο Βερολίνο η κυβέρνηση Μητσοτάκη) τον Ιανουάριο του 2020 και με δεδομένες τις γνωστές θέσεις των δύο πλευρών, δεν έχει γίνει ‘ουσιαστική ανταλλαγή απόψεων' για το θέμα αυτό». 

 H εφημερίδα Tagesspiegel ανατρέχει στην πρόσφατη συζήτηση για τα 80 χρόνια από την εισβολή στην Ελλάδα που έγινε προ ημερών στην Ομοσπονδιακή Βουλή με πρωτοβουλία των Πρασίνων και του Κόμματος της Αριστεράς (Die Linke). Όπως επισημαίνει «ο βουλευτής των Πρασίνων Μάνουελ Σαραζίν ανέφερε ότι είναι ‘ταπεινωτικό' να χαρακτηρίζονται απλώς λήξασες οι ελληνικές αξιώσεις» και η αντιπρόεδρος της Βουλής Κλαούντια Ροτ «δήλωσε ότι ντρέπεται για τη στάση της Γερμανίας», ενώ για την Χάικε Χένς από το κόμμα της Αριστεράς η γερμανική θέση είναι «απαράδεκτη από ηθικής, αλλά και από νομικής απόψεως».