Ερευνητές «χαρτογράφησαν» για πρώτη φορά με λεπτομέρεια τους πλέον απειλούμενους πληθυσμούς θαλάσσιων χελωνών σε ολόκληρο τον κόσμο, ευελπιστώντας ότι με τον τρόπο αυτό θα συμβάλουν στις μελλοντικές προσπάθειες διάσωσής τους.

Σύμφωνα με την έκθεση, την οποία υπογράφουν η Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN) και η Ομάδα Εμπειρογνωμώνων για τις Θαλάσσιες Χελώνες (MTSG), παρότι ήταν ήδη γνωστό ότι σχεδόν όλα τα είδη θαλάσσιων χελωνών κινδυνεύουν με αφανισμό, τα ύδατα που βρέχουν τη Νότιο Ασία φιλοξενούν τις κατεξοχήν απειλούμενες χελώνες.

Συγκεκριμένα, από τους 11 κρισίμως απειλούμενους πληθυσμούς που μελέτησαν, οι πέντε βρίσκονται στις παραλίες ή στις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες της Ινδίας, του Μπαγκλαντές και της Σρι Λάνκα. Οι ερευνητές είδαν ότι γενικότερα η Ασία αποτελεί «ζώνη κινδύνου» για τις θαλάσσιες χελώνες, καθώς σε Ιαπωνία, Φιλιππίνες και Ινδονησία μεταξύ άλλων, ζουν κάποια από τα πλέον ευάλωτα είδη.

Στον αντίποδα, «παράδεισοι» για τις θαλάσσιες χελώνες θα πρέπει να θεωρούνται η Αυστραλία και χώρες του Νοτίου Ειρηνικού και της Λατινικής Αμερικής, όπως το Μεξικό, ο Ισημερινός και η Βραζιλία, καθώς φιλοξενούν τους πιο υγιείς πληθυσμούς.

«Αυτό το σύστημα αξιολόγησης αποτελεί ένα σημείο αναφοράς, με βάση το οποίο θα μπορούμε να καταγράψουμε στο μέλλον την πρόοδό μας στην ανάκτηση των απειλούμενων πληθυσμών», λέει ο πρόεδρος της MTSG Ρόντρικ Μαστ. «Μέσω αυτής της διαδικασίας, μάθαμε πολλά γύρω από το τι φέρνει και τι δεν φέρνει αποτέλεσμα στην προστασία των θαλάσσιων χελωνών και τώρα ανυπομονούμε να μετατρέψουμε τα μαθήματα που πήραμε σε σωστές στρατηγικές διατήρησης των ειδών και των οικοτόπων τους».

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η κύρια απειλή για τις θαλάσσιες χελώνες είναι οι αλιευτικές δραστηριότητες: από τα δίχτυα των ψαράδων μέχρι τα παραγάδια και τα συρόμενα δίχτυα των μεγάλων αλιευτικών σκαφών. Η κλιματική αλλαγή και η κατανάλωση των αυγών και του κρέατος χελωνών από τους κατοίκους παράκτιων κοινοτήτων επίσης επιτείνουν το πρόβλημα.

Υπάρχουν ωστόσο και ιστορίες επιτυχίας στη διάσωση πληθυσμών θαλάσσιων χελωνών, οι οποίες δίνουν ελπίδες για το μέλλον. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το είδος Lepidochelys olivacea, το οποίο κάποτε βρισκόταν στα πρόθυρα του αφανισμού εξαιτίας του κρέατος και των αυγών του, ιδίως στο Μεξικό, όμως σήμερα οι πληθυσμοί του συγκαταλέγονται στους πλέον υγιείς, χάρη σε αυστηρή απαγόρευση της κατανάλωσης τέτοιων προϊόντων, που επιβλήθηκε το 1990.