Το μέλλον του διαβόλου της Τασμανίας δείχνει όλο και πιο ζοφερό. Οι πληθυσμοί του είδους έχουν συρρικνωθεί τα τελευταία χρόνια κατά 60% -σε κάποιες περιοχές κατά 90%- εξαιτίας μιας μεταδοτικής μορφής καρκίνου στο πρόσωπο. Το τελευταίο «χτύπημα»: Eπιστήμονες ανακοίνωσαν ότι μία από τις κυριότερες μεθόδους, στις οποίες πόνταραν για να σώσουν το απειλούμενο ζώο –η θανάτωση των άρρωστων μαρσιποφόρων- όχι μόνο δεν έχει κανένα αποτέλεσμα, αλλά επιτείνει το πρόβλημα.
Από το 2004, σε μία χερσόνησο της αυστραλιανής νήσου, ερευνητές πραγματοποιούν πειράματα, που περιλαμβάνουν τη θανάτωση διαβόλων της Τασμανίας, οι οποίοι έχουν προσβληθεί από την ασθένεια όγκων προσώπου των δαιμόνων (DFTD), όπως ονομάζεται. Η ασθένεια μεταδίδεται όταν ένας μολυσμένος διάβολος της Τασμανίας δαγκώσει έναν άλλο, κάτι πολύ συνηθισμένο, ιδιαίτερα κατά την περίοδο αναπαραγωγής του είδους.
Σύμφωνα ωστόσο με τους βιολόγους Νικ Μπίτον από το Πανεπιστήμιο της Τασμανίας και Χάμις Μακάλομ από το Πανεπιστήμιο Γκρίφιθ, οι ρυθμοί μετάδοσης της ασθένειας - η θνησιμότητα της οποίας αγγίζει το 100% σε διάστημα λίγων μηνών - συνεχίζουν να αυξάνονται. «Όσα μοντέλα κι αν χρησιμοποιήσαμε, είδαμε ότι για να αντιμετωπίσουμε την ασθένεια, οι ρυθμοί θανάτωσης θα πρέπει να επιταχυνθούν τόσο που είναι αδύνατο στην πράξη», λέει ο Μπίτον, προσθέτοντας ότι μετά από αυτήν τη διαπίστωση οι μελέτες σταμάτησαν.
Παράλληλες μάχες για διάσωση
Η μαζική θανάτωση έχει χρησιμοποιηθεί για να τεθεί υπό έλεγχο η μετάδοση διαφόρων ασθενειών - π.χ. του αφθώδους πυρετού- σε ζώα όπως τα ελάφια, οι λύκοι ή τα πρόβατα. Ελλείψει επιστημονικών αποδείξεων της αποτελεσματικότητάς της, η μέθοδος θεωρείται αμφιλεγόμενη παρότι σε πολλές περιπτώσεις έχει φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Μετά και από την ανακοίνωση των συμπερασμάτων των επιστημόνων στην επιθεώρηση της Βρετανικής Εταιρείας Οικολογίας, Journal of Applied Ecology, οι προσπάθειες αναμένεται να επικεντρωθούν άλλού, π.χ. στη δημιουργία πληθυσμών «ασφαλείας» προκειμένου το είδος να μην εκλείψει ή στην ανάπτυξη ενός εμβολίου.
Επιπλέον, σύμφωνα με τους ερευνητές, η ασθένεια φαίνεται πως μεταδίδεται πιο αργά στους διαβόλους της Τασμανίας που ζουν στα βορειοδυτικά της νήσου. Πιστεύουν ότι αυτός ο πληθυσμός ίσως παρουσιάζει κάποια μορφή γενετικής αντίστασης στην DFTD, η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει το «κλειδί» για μια θεραπεία.
