«Iron man2»

Η επιστροφή του «κακού» Μίκι Ρουρκ

Η ταινία με μια ματιά: Στην περιπέτεια φαντασίας του Τζον Φαβρό, ο Iron man, δηλαδή ο εκατομμυριούχος Τόνι Σταρκ, έχει μεταμορφωθεί σε λαοφιλή ήρωα. Παρά τις ισχυρές πιέσεις του Υπουργείου Εθνικής ¶μυνας, αρνείται να αποκαλύψει τα μυστικά της πανίσχυρης πανοπλίας του, για να μην πέσουν σε λάθος χέρια. Όμως ένας εξίσου ιδιοφυής άντρας, ο ¶ιβαν, o oποίος έχει ξεπηδήσει από το παρελθόν της οικογένειας Σταρκ, επιτίθεται στον Iron man με τα ίδια του τα όπλα.

Το αναμενόμενο σίκουελ μετά τη μεγάλη εισπρακτική επιτυχία της πρώτης ταινίας που σκηνοθέτησε ο Τζον Φαβρό. Η ιστορία συνεχίζεται μετά την αποκάλυψη της ταυτότητας του Iron man, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον εκκεντρικό, ιδιοφυή εκατομμυριούχο Τόνι Σταρκ.

Ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ στον πρωταγωνιστικό ρόλο χτίζει έναν ενδιαφέροντα χαρακτήρα, εστιάζοντας στις ανθρώπινες πλευρές του υπερ-ήρωα. Στη νέα ταινία ο «σιδερένιος άνθρωπος» αρχίζει να λυγίζει καθώς η μηχανική καρδιά του δηλητηριάζει σταδιακά τον οργανισμό του. Ο Iron Man αργοπεθαίνει και στον ελάχιστο χρόνο που του απομένει υποκύπτει στις αγαπημένες του αδυναμίες: τα πάρτι, τις θαυμάστριες και τις μεγάλες ποσότητες αλκοόλ. Η αλλοπρόσαλλη και αυτοκαταστροφική συμπεριφορά του Τόνι Σταρκ ανησυχεί τον φίλο του αντισυνταγματάρχη Ρόουντς.

Ο Iron man μοιάζει ανίκανος να χαλιναγωγήσει τα πάθη του και οι ικανότητές του φαντάζουν πλέον απειλητικές στα μάτια των επικριτών του. Επιπλέον έχει χάσει το πλεονέκτημα της δύναμης: στους αγώνες ταχύτητας του Μονακό, όπου συμμετέχει ο Τόνι Σταρκ, ένας μυστηριώδης άντρας, ο ¶ιβαν Βάνκο (Μίκι Ρουρκ) ταπεινώνει τον σούπερ ήρωα μετατρέποντας σε πίστα θανάτου τους δημοφιλείς αγώνες.

Ο Iron man, σύμβολο της εμπιστοσύνης του ανθρώπου στην αέναη τεχνολογική πρόοδο, αντιπαλεύει τον ίδιο τον εαυτό. Ο «κακός» της ιστορίας, υπενθυμίζει στον σούπερ ήρωα πού μπορεί να οδηγήσει η αλόγιστη χρήση της τεχνολογίας το ανθρώπινο είδος. Συνεργαζόμενος με τον στυγνό Χάμερ από τη βιομηχανία όπλων, ο ¶ιβαν δίνει σάρκα και οστά στο όνειρο του αμερικανικού στρατού να δημιουργήσει τον απόλυτο στρατιώτη.

Πηγαίνει μάλιστα ένα βήμα παρακάτω: δεν δημιουργεί απλώς μια σούπερ πανοπλία, αλλά κατευθυνόμενα ρομπότ που μπορούν να μηδενίσουν τις ανθρώπινες απώλειες. Όμως το όνειρο μετατρέπεται γρήγορα σε εφιάλτη…Στην πρώτη ταινία του Iron man ο ήρωας είχε πέσει στα χέρια αφγανών τρομοκρατών ενώ τώρα το σενάριο εστιάζει κυρίως στα κακώς κείμενα της αμερικανικής στρατιωτικής βιομηχανίας: στους αδίστακτους εμπόρους όπλων (Χάμερ) και στους μάλλον μειωμένης ευφυίας πολιτικούς.

Ωστόσο ο «κακός» δεν ξεφεύγει από τα χολιγουντιανά κλισέ: ο ¶ιβαν είναι ο πληγωμένος γιος ενός πρώην σοβιετικού επιστήμονα ο οποίος εκτοπίστηκε πίσω στην πατρίδα του από τον Χάουαρντ Σταρκ. Τον υποδύεται με απολαυστικό τρόπο ο Μίκι Ρουρκ δημιούργώντας έναν πανέξυπνο εγκληματία που ειρωνεύεται τον Χάμερ φορώντας το προσωπείο του τρελού. Για τις ανάγκες του ρόλου ταξίδεψε στη Ρωσία και επισκέφθηκε διάφορες φυλακές.

Η Γκουίνεθ Πάλτροου ως μονίμως αγχωμένη Πέπερ και η Σκάρλετ Γιόχανσον ως αμαζόνα-πράκτορας πλαισιώνουν προστατευτικά τον Iron man. Η δεύτερη ταινία του Τζον Φαβρό με τις εντυπωσιακές σκηνές μάχης, την υψηλή τεχνολογία, τις ροκ επιτυχίες και τις χιουμοριστικές πινελιές θα ενθουσιάσει τους θαυμαστές του είδους.

Πρωταγωνιστούν οι Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, Γκουίνεθ Πάλτροου, Μίκι Ρουρκ, Σκάρλετ Γιόχανσον, Ντον Τσιντλς, Σάμιουελ Τζάκσον, Σαμ Ρόκγουελ.

«Μοναξιά»

H ζωή μετά την απώλεια

H ταινία με μια ματιά: Η Αντέλα, διαζευγμένη, με ένα μωρό, εγκαθίσταται στη Μαδρίτη προσπαθώντας να κάνει μια νέα αρχή, όμως μια τρομοκρατική επίθεση ανατρέπει τη ζωή της. Παράλληλα παρακολουθούμε την ιστορία της ηλικιωμένης Αντόνια, με τις τρεις κόρες της. Μια από αυτές, η Ινές είναι συγκάτοικος και στενή φίλη της Αντέλα.

Το κοινωνικό δράμα του Χαϊμέ Ροζάλες τιμήθηκε με τρία βραβεία Γκόγια το 2008 (καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη) και συμμετείχε στο τμήμα «Ένα κάποιο βλέμμα» στο Φεστιβάλ Καννών το 2007.

Μια «φέτα ζωής» από τον Ισπανό σκηνοθέτη, ο οποίος ανακαλύπτει στην πεζή καθημερινότητα σπαράγματα ευτυχίας που περνούν απαρατήρητα. Η ηρωίδα, η Αντέλα, διακρίνεται για την ισχυρή προσωπικότητά της και την αγάπη της προς τον μόλις δώδεκα μηνών γιο της, τον Μιγκελίτο. Ο πρώην σύζυγός της, ο Πέντρο, αντιμετωπίζει μονίμως οικονομικά προβλήματα και δεν μπορεί να συνεισφέρει στη διατροφή παρότι έχει αδυναμία στο παιδί του.

Η Αντέλα μετακομίζει στη Μαδρίτη και κόντρα στις δυσκολίες, συναντά βοήθεια και κατανόηση στο πρόσωπο των δύο συγκάτοικων της, της Ινές και του Κάρλος. Μια ξαφνική όμως τρομοκρατική επίθεση σε ένα λεωφορείο ανατρέπει τους σχεδιασμούς της. Μετά το πρώτο ισχυρό σοκ αναθεωρεί τις επιλογές της αλλά και την πορεία της σχέσης της με τον Πέντρο.

Ο σκηνοθέτης καταδεικνύει με ωμό ρεαλισμό τη ματαιότητα των συγκρούσεων και των μικροϋπολογισμών μπροστά στα απρόβλεπτα παιχνίδια της τύχης. Για να το πετύχει χρησιμοποιεί έναν ιδιαίτερο τρόπο κινηματογράφισης, το «polyvision»: η εικόνα χωρίζεται στα δύο και κάθε μισό της οθόνης δείχνει μια διαφορετική οπτική της ίδιας σκηνής.

Σε συμβολικό επίπεδο διαφαίνεται η διαφορετική οπτική των προσώπων. ¶λλωστε οι ήρωες όπως ίσως και ο ίδιος ο θεατής δεν βλέπουν την ολοκληρωμένη εικόνα της ζωής τους αλλά εστιάζουν σε ένα μέρος της.

Ο Χαϊμέ Ροζάλες μας δίνει μια γεύση από τη μικροαστική μιζέρια, παρακολουθώντας ταυτόχρονα και τη ζωή της ηλικιωμένης Αντόνια. Οι τρεις κόρες της, η Ινές, η Έλενα και η Νιβς, έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους με αφορμή την πώληση του πατρικού σπιτιού. Η συμφιλίωση επέρχεται και σε αυτή την περίπτωση με μάλλον οδυνηρό τρόπο. Μέσα από το πρίσμα του πένθους όλα γίνονται υπερβολικά εύκολα.

Η ταινία γυρισμένη σε αργούς ρυθμούς, τελειώνει μάλλον απότομα, αναπαράγοντας την αίσθηση της έκπληξης που μας συνοδεύει σε κάθε γύρισμα της μοίρας.

Πρωταγωνιστούν οι Πέτρα Μαρτίνεζ, Σόνια Αλμάρκα, Μίριαμ Κορέα, Χόχε Λουίς Τορίχο, Κάρμεν Γκουτιέρεζ, Μαρία Μπαζάν, Νούρια Μέντσια.

Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους από την Master.

«Φεύγω»

Σκηνές από ένα διαζύγιο

Η ταινία με μια ματιά: Η σαραντάχρονη Σουζάν παντρεμένη με ένα χειρουργό και μητέρα δύο παιδιών, εγκαταλείπει την οικογενειακή εστία για χάρη ενός ξαφνικού έρωτα. Δεν υποψιάζεται όμως τις συνέπειες του ερωτικού της πάθους με έναν ισπανό εργάτη.

Το ερωτικό δράμα της Κατρίν Κορσινί ακολουθεί την παράδοση της νουβέλ βαγκ: η κάμερα στο χέρι αποδίδει έξοχα τις σκηνές σύγκρουσης των δύο συζύγων, ενώ αποτυπώνει πειστικά την απελπισία της εξουθενωμένης Σουζάν μετά τη δολοφονία. Ο ρεαλισμός σφραγίζει όπως είναι αναμενόμενο το σενάριο και την αισθητική της ταινίας.

Ο χρόνος κυλάει αντίστροφα: στην πρώτη σκηνή βλέπουμε τη Σουζάν να παίρνει την καραμπίνα κατευθυνόμενη στο διπλανό δωμάτιο. Αμέσως μετά ακούγεται ο χαρακτηριστικός κρότος του πυροβολισμού. Η σκηνοθέτις ξετυλίγει την ιστορία σαν ένα μεγάλο φλας μπακ που στόχο έχει να καταδείξει τα αίτια μιας οικογενειακής τραγωδίας.

Η σαραντάχρονη Σουζάν, αγγλικής καταγωγής, βιώνει μια προστατευμένη ζωή, χωρίς διακυμάνσεις δίπλα στον οικονομικά επιτυχημένο σύζυγό της. Η ίδια σκέφτεται να αρχίζει ξανά το επάγγελμα της φυσιοθεραπεύτριας που είχε εγκαταλείψει, μια απόφαση-καπρίτσιο σύμφωνα με τον σύζυγό της. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης του γραφείου της, η Σουζάν ερωτεύεται παράφορα έναν διαζευγμένο, ισπανό εργάτη, πρώην τρόφιμο των φυλακών. Το ανεξέλεγκτο ερωτικό πάθος της την παρασέρνει μακριά από τις ανέσεις της συζυγικής ζωής.

«Αν δεν ήμουν εγώ, εσύ δεν θα ήσουν τίποτα», υποστηρίζει ο άντρας της. Μετά από συνεχόμενες συγκρούσεις και οικονομικό πόλεμο, επενδύει στην αδυναμία της πρώην συντρόφου του κι όχι στην ελεύθερη επιλογή της. Η Σουζάν από την άλλη πλευρά, καλείται να πληρώσει τον λογαριασμό μιας εξαρτημένης ζωής, με προκαθορισμένα όρια και ρόλους. Η σκληρή πραγματικότητα γίνεται το φόντο του απαγορευμένου ερωτικού καρπού, οδηγώντας με διαφορετικό τρόπο τους πρωταγωνιστές στο δρόμο του μαρτυρίου.

Το δράμα είναι γυρισμένο με σωστούς ρυθμούς και αποπνέει παλιό γαλλικό άρωμα, κάτι που αποτελεί πλεονέκτημα και μειονέκτημα : η Κατρίν Κορσινί έχει πάρει τα σωστά μαθήματα δίπλα στους μεγάλους δασκάλους του γαλλικού κινηματογράφου, δεν ανανεώνει όμως θεματικά ή αισθητικά μια ούτως ή άλλως χιλιοειπωμένη ιστορία. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους συναντούμε τους Κριστίν Σκοτ Τόμας, Ιβάν Ατάλ, Σέρτζι Λοπέζ.

Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους από τη Nutopia.

«Τη νύχτα που χάθηκαν τα αστέρια»

Η εξόντωση των Eβραίων στο Παρίσι του ΅42

Η ταινία με μια ματιά: Στο Παρίσι του 1942 χιλιάδες Εβραίοι συλλαμβάνονται από τη γαλλική αστυνομία και παραδίδονται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί. Η κάμερα εστιάζει στο δράμα χιλιάδων μικρών παιδιών που θυσιάστηκαν στα κρεματόρια του Χίτλερ, μαζί με τις οικογένειές τους. Ορισμένοι χαρακτήρες της ταινίας όπως η γενναία νοσοκόμα Ανέτ (Μελανί Λοράν), η οποία υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα των αιχμαλώτων και ο εβραϊκής καταγωγής Νταβίντ (Ζαν Ρενώ) είναι αποφασισμένοι να αγωνιστούν σε μια μάχη που η έκβασή της μοιάζει προκαθορισμένη.

Το ιστορικό δράμα της Ροσελίν (Ροζ) Μπος ξαναζωντανεύει στη μεγάλη οθόνη την εκτόπιση των Εβραίων στο Παρίσι του 1942, αποκαλύπτοντας τις σκοτεινές πτυχές της εξόντωσης χιλιάδων μικρών παιδιών. Η προσπάθεια της Μπος δεν συγκρίνεται με κορυφαίες ταινίες που έχουν γυριστεί για το Ολοκαύτωμα όπως η «Λίστα του Σίντλερ» ή «Ο πιανίστας». Κι αυτό γιατί η σκηνοθέτις προσπάθησε να αποδώσει τα τραγικά γεγονότα μέσα από ένα μελοδραματικό πρίσμα, με ορισμένες γκροτέσκες πινελιές και στυλιζαρισμένη παλιομοδίτικη εικονογραφία.

Το αποτέλεσμα είναι άνισο: στα θετικά στοιχεία της ταινίας συγκαταλέγεται η μέρα της εισβολής των γαλλικών αρχών στα σπίτια των ανυποψίαστων Εβραίων, καθώς η κάμερα καταγράφει τις απεγνωσμένες αντιδράσεις τους. Η άρνηση της πραγματικότητας και η προδοσία της εμπιστοσύνης, συνυπάρχουν με ιστορίες μοναδικού θάρρους, με πρωταγωνιστές ανώνυμους πολίτες.

Το ετερόκλητο πλήθος αναδεικνύεται ο πιο επιβλητικός πρωταγωνιστής στο πρόχειρο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Ποδηλατοδρόμιο του Παρισιού, όπου συγκεντρώθηκαν χιλιάδες Εβραίοι, χωρίς νερό και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Εκ παραλλήλου παρακολουθούμε τις παλινωδίες της κυβέρνησης του Βισύ, με τον Φιλίπ Πεταίν σκιαγραφημένο σαν καρικατούρα. Στο ίδιο μήκος κύματος, παρεμβάλλονται και σκηνές με τον Χίτλερ να γιορτάζει μαζί με τα πρόσωπα του στενού του κύκλου στο ορεινό του καταφύγιο.

Η Ροσελίν Μπος επιχειρεί μια αντίστιξη ανάμεσα στο δράμα χιλιάδων εβραιόπουλων και στην λεγόμενη «ανθρώπινη» πλευρά του Χίτλερ που μετά βίας συγκαλύπτει τον κυνισμό του.Η εικόνα του ηγέτη του ΓΆ Ράιχ μέσα από τη φωτογραφική κάμερα των οικείων του αποκτά την αισθητική παλιάς φωτογραφίας, ωστόσο αυτό το εύρημα, μολονότι ευφυές, δεν αρκεί για να πείσει κινηματογραφικά η σκηνοθέτις.

Η ταινία στη συνέχεια επικεντρώνεται στις δραματικές στιγμές των αιχμάλωτων παιδιών που απαλύνονται περιστασιακά από τη δράση μιας ηρωικής νοσοκόμας του Ερυθρού Σταυρού, της Ανέτ και του Εβραίου γιατρού Νταβίντ. Οι στιγμές που προκαλούν τη μεγαλύτερη συγκίνηση, είναι όταν οι μικροί πρωταγωνιστές μπολιάζουν με την ενστικτώδη ανεμελιά τους την προδιαγεγραμμένη πορεία προς το θάνατο. Πρωταγωνιστούν οι Ζαν Ρενό, Μελανί Λοράν, Γκαντ Ελμάλε.

Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους από την Οντεόν.

«Αθώα κόλπα»

Δύο παιδιά ξεγελούν την τύχη

Η ταινία με μια ματιά: Σε ένα απομακρυσμένο χωριό της Πολωνίας, ο δεκάχρονος Στέφεκ σκοτώνει το χρόνο του βλέποντας τα τρένα να περνούν. Κάποια μέρα αντικρίζει στον σταθμό ένα μυστηριώδη άντρα που μοιάζει με τον πατέρα του, ο οποίος τους είχε εγκαταλείψει. Μαζί με την δεκαεπτάχρονη αδελφή του, ακολουθεί τον άγνωστο και με αθώα κόλπα προσπαθεί να τον επαναφέρει στην οικογένεια.Το γλυκόπικρο δράμα του Αντρζέι Γιακιμόσφκι διακρίθηκε σε πολλά κινηματογραφικά φεστιβάλ (βραβεία Linterna Magica και Εuropa Cinemas στο Φεστιβάλ Βενετίας, βραβείο Fipresci στο Φεστιβάλ της Μπρατισλάβα κ.α.) χάρη στο εξαιρετικό σενάριο και την ποιητική οπτική του. Σε ένα απομακρυσμένο χωριό της Πολωνίας, ένα δεκάχρονο αγόρι προσπαθεί να επιβιώσει συναισθηματικά παίζοντας με την τύχη του. Όλη του η ζωή περιστρέφεται από τους οιωνούς της καθημερινότητας που δείχνουν αν θα πραγματοποιηθούν οι ευχές του. Τα παιδιάστικα κόλπα του κινούνται στα όρια του ψυχαναγκασμού και τα μοιράζεται με την δεκαεπτάχρονη αδελφή του Έλκε.

Εγκατεστημένα σε μια γκρίζα περιοχή, χωρίς προοπτικές, με μια μητέρα απόμακρη, τα δύο παιδιά επιχειρούν να αλλάξουν τη μίζερη μοίρα τους με διαφορετικούς τρόπους: η Έλκε περνάει αλλεπάλληλους κύκλους συνεντεύξεων για να προσληφθεί σε μια ιταλική εταιρεία, ενώ ο Στέφεκ ανακαλύπτει στο πρόσωπο ενός άγνωστου άντρα τον πατέρα του.

Το μικρό χωριό όπου διαδραματίζεται η ιστορία αντανακλά τα αισθήματα εγκατάλειψης των ηρώων. Ο Γιακιμόφσκι υιοθετεί έναν κυκλικό ρυθμό αφήγησης: μικρά, επαναλαμβανόμενα γεγονότα δίνουν το στίγμα της ρουτίνας που θρυμματίζεται ξαφνικά από την έλευση του μυστηριώδους ξένου. Τα άσκοπα παζάρια των νεαρών του χωριού για παλιά αμάξια, οι συνεχόμενες συνεντεύξεις για δουλειά, τα δρομολόγια των τρένων, οι μικρές «θυσίες» του Στέφεκ για να εξευμενιστεί η θεά Τύχη, ακόμη και η κυκλική πορεία των εκπαιδευμένων περιστεριών στο φόντο της ταινίας, δημιουργούν την αίσθηση μιας αναπόδραστης πραγματικότητας.

Δεν λείπουν οι αστείες σκηνές, ωστόσο το βαρύ αίσθημα μελαγχολίας διαποτίζει τις αφελείς κινήσεις των ηρώων. Η Έλκε και ο Στέφεκ μοιάζουν αδύναμοι να παρέμβουν ενεργά για να αλλάξουν τα πράγματα. Έχουν μεταμορφωθεί σε θεατές της ίδιας τους της ζωής, αφήνοντας στον παράγοντα τύχη τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Από την ιδιόρρυθμη στάση τους πηγάζει το σασπένς αλλά και η ξεχωριστή γοητεία της ιστορίας που ξετυλίγει με μαεστρία ο Γιακιμόφσκι.

Πρωταγωνιστούν: Εβελίνα Βαλέντζιακ, ο μικρός Ντάμιαν, ο Τομάζ Σάπρικ και η Ιβόνα Φορμάλκζικ.

Η ταινία προβάλλεται στον κινηματογράφο Μικρόκοσμο που ανέλαβε και τη διανομή της.