«Χωρίς όνομα»
Η Οδύσσεια των μεταναστών
Η ταινία με μια ματιά: Ο Κάσπερ, ένας έφηβος από το Μεξικό, μετά από την τραγική δολοφονία της αγαπημένης του, εγκαταλείπει τη μοναδική οικογένεια στην οποία ανήκε: τη συμμορία Μάρα. sΚαταζητούμενος από τους πρώην συντρόφους του, ο ήρωας αναζητά ένα καλύτερο μέλλον πάνω στην οροφή ενός τρένου με λαθρομετανάστες που κατευθύνεται στις ΗΠΑ. Στα ίχνη του όμως βρίσκεται ο μικρός Σμάιλι, το νεαρότερο μέλος της συμμορίας. Επιπλέον, η νεαρή Σάιρα, η οποία ταξιδεύει στο ίδιο τρένο, μαζί με τον πατέρα και τον θείο της, νιώθει γοητευμένη από τον μυστηριώδη και εσωστρεφή Κάσπερ.
Εντυπωσιακό κινηματογραφικό ντεμπούτο για τον Κάρι Φουκουνάγκα, τον νεαρό σκηνοθέτη από την Καλιφόρνια, ο οποίος κατόρθωσε με την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, να αποσπάσει τα βραβεία Σκηνοθεσίας και Φωτογραφίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σάντανς. Ο ωμός ρεαλισμός σμίγει με τον ρομαντισμό, σε ένα κοινωνικό δράμα που υμνεί τη δύναμη όσων ανθρώπων εξακολουθούν να ονειρεύονται κόντρα στη σκληρή πραγματικότητα.
Το φιλμ είναι μια συγκλονιστική καταγραφή του αθέατου κόσμου των μεξικάνικων συμμοριών στις οποίες βρίσκουν καταφύγιο χιλιάδες εξαθλιωμένα παιδιά. Ο φακός εισχωρεί στον κόσμο των παρανόμων καταγράφοντας την αυστηρή ιεραρχία και τις τελετές μύησης. Στις δεύτερες συγκαταλέγεται το έθιμο με τα τατουάζ, τα περίφημα σημεία αναγνώρισης μεταξύ των ομάδων αλλά και τα διακριτικά ανδρείας μιας αιματηρής πορείας.
Η υπνωτιστική δύναμη της ομάδας απέναντι σε ένα νεοεισερχόμενο μέλος, η μοιραία έλξη που ασκεί σε ένα παιδί το παιχνίδι της αποδοχής αλλά και η σταδιακή εξοικείωση με τη βία και το θάνατο, είναι μερικά από τα κεντρικά θέματα της ιστορίας.
Ο Κάσπερ, έχοντας αποκτήσει μια πρόωρη ωριμότητα εξαιτίας των ακραίων εμπειριών του παρελθόντος, είναι απρόθυμος να αναλάβει το ρόλο του προστάτη της Σάιρα. Οι συγκυρίες όμως κάμπτουν τις αρχικές επιφυλάξεις του και ο νεαρός αναγνωρίζει στο πρόσωπο της ονειροπόλας συνοδοιπόρου του, το ενδεχόμενο μιας διαφορετικής ζωής.
Παρότι ο ίδιος πιστεύει ότι δεν έχει ιδιαίτερο μέλλον, είναι αποφασισμένος να βοηθήσει την μικρή κοπέλα να περάσει τα σύνορα. Είναι η τελευταία του αποστολή, ο μοναδικός στόχος που μπορεί να απαλύνει κάπως τις τύψεις και τον πόνο του.
Στους ρόλους των Κάσπερ, Σμάιλι και Σάιρα εμφανίζονται αντίστοιχα οι Έντγκαρ Φλόρες, Κριστιάν Φερέρ και Πολίνα Γκαϊτάν.
Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους από την Odeon.
«Prince of Persia: Τhe sands of time»
Χολιγουντιανό παραμύθι
H ταινία με μια ματιά: Ο πρίγκιπας Ντάσταν, μαζί με τα αδέλφια του κατακτούν την ιερή πόλη Αλαμούτ, παραβιάζοντας τις αρχικές εντολές του πατέρα τους, Σαραμάν. Λίγες μέρες αργότερα, η συνωμοσία του Νιζάμ, του αδελφού του βασιλιά, προκαλεί προστριβές ανάμεσα μέλη της βασιλικής οικογένειας. Ο Ντάσταν υποχρεώνεται να συμμαχήσει με την πριγκίπισσα Ταμίνα, την ανώτατη ιέρεια του ναού της Αλαμούτ, για να προστατεύσει το αρχαίο στιλέτο του χρόνου. Το υπερφυσικό αυτό όπλο έχει τη δυνατότητα να αναστρέφει το χρόνο, επιτρέποντας στον κάτοχό του να γράψει ξανά την Ιστορία.
Το πετυχημένο βίντεο-παιχνίδι «Prince of Persia: Τhe sands of time» του Τζόρνταν Μέτσνερ μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη από τον Μάικ Νιούελ. Πίσω από αυτή την περιπέτεια φαντασίας κρύβεται ο Τζέρι Μπρουκχάιμερ, ο παραγωγός blockbuster επιτυχιών, όπως οι «Πειρατές της Καραϊβικής». Oι δημιουργοί της ταινίας έμειναν πιστοί στο αρχικό όραμα του Μέτσνερ, ο οποίος είχε δημιουργήσει το 1989 την ομώνυμη σειρά video game, αντλώντας έμπνευση από το περσικό έπος Shah-Nameh και την κλασική συλλογή ιστοριών «Χίλιες και μία νύχτες».
Η ταινία είναι ένα χολιγουντιανού τύπου παραμύθι, με αυτοσαρκαστικές αιχμές και… παράπονα για την υψηλή φορολόγηση των μικρο-επιχειρηματιών! Ο πρίγκιπας Ντάσταν, ακολουθώντας τη μόδα του παρκούρ, του επονομαζόμενου και «χορού της πόλης», πηδάει σε στέγες και σκαρφαλώνει σε τοίχους με ταχύτητα αίλουρου.
Η έθνικ σαλάτα που ετοίμασαν οι παραγωγοί περιλαμβάνει τον κυκλικό χορό των Δερβίσιδων αλλά και τα θανατηφόρα κόλπα των Ασασσίνων. Μάλιστα οι τελευταίοι, έχουν κάτι από την σπιρτάδα των …νίντζα. Εντυπωσιακά εφέ, ίντριγκες και συνομωσίες που θυμίζουν αμυδρά και λίγο Ιράκ, με την εξεύρεση των υποτιθέμενων επικίνδυνων όπλων στην ιερή πόλη Αλαμούτ.
Ένα ειδύλλιο βασιλικών προδιαγραφών, πείσματα, καταιγιστικές σκηνές δράσης, ρομαντικές ανεμοθύελλες και ό, τι άλλο επιθυμεί ο θεατής μιας τυπικής χολιγουντιανής υπερπαραγωγής, παρελαύνει στη μεγάλο οθόνη.
Πρωταγωνιστούν οι Τζέικ Τζίλενχαλ, Τζέμα ¶ρτετο, Μπεν Κίνγκλεϊ και ¶λφρεντ Μολίνα.
H ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους από την Audiovisual.
«Οι ορδές της εκδίκησης»
Η επιστροφή των ζόμπι
Η ταινία με μια ματιά: Στα προάστια του Παρισιού, τέσσερις διεφθαρμένοι αστυνομικοί θέλουν να εκδικηθούν το θάνατο του συναδέλφου τους από τα μέλη μιας συμμορίας. Αποφασίζουν να επιτεθούν στο αρχηγείο των δολοφόνων, σε έναν εγκαταλελειμμένο ουρανοξύστη. Η μάχη όμως ανάμεσα στους αστυνομικούς και τους κακοποιούς σταματάει, όταν ορδές αιμοβόρων πλασμάτων κατακλύζουν την πόλη. Οι δύο αντίπαλες παρατάξεις δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να επιβιώσουν. Η διαδρομή τους όμως στους δαιδαλώδεις διαδρόμους του ουρανοξύστη αφήνει πίσω ματωμένα ίχνη…
Περιπέτεια τρόμου από τη Γαλλία, με αμερικάνικες καταβολές και φιλοδοξίες. Γρήγοροι ρυθμοί, ορδές αιμοβόρων ζόμπι που κρατούν τους πρωταγωνιστές σε συνεχόμενη επιφυλακή και splatter σκηνές, συνθέτουν αυτή την «καθαρόαιμη ταινία φρίκης», σύμφωνα με τον χαρακτηρισμό των σκηνοθετών της, Γιανίκ Νταάν και Μπενζαμίν Ρος.
Κατά τη διάρκεια του κυνηγητού στο εγκαταλελειμμένο κτίριο, οι πρωταγωνιστές δεν εμφανίζονται λιγότερο άγριοι από τα ζόμπι. Η ένταση γίνεται η αφορμή για να εκδηλωθούν οι υπόγειοι ή φανεροί ανταγωνισμοί ανάμεσα στα μέλη των ομάδων. Δύο αδέλφια χωρίζουν, πρώην συνεργάτες επιχειρούν να αλληλοεξοντωθούν, ενώ το πάθος για εκδίκηση ακυρώνει την όποια ανθρώπινη διάσταση των ηρώων.
Οι δύο ομάδες ανακαλύπτουν απρόσμενο σύμμαχο στο πρόσωπο ενός πολεμοχαρούς ηλικιωμένου που ενσαρκώνει ως το αποικιοκρατικό πνεύμα της Γαλλίας. Δεν λείπουν και οι αναφορές στη ρατσιστική συμπεριφορά των λευκών έναντι των έγχρωμων Γάλλων υπηκόων. Με αυτέ τις αιχμές το σκηνοθετικό δίδυμο επιχειρεί να υπερβεί ως ένα βαθμό τις συμβάσεις του είδους, προσδίδοντας στην ταινία ένα κοινωνικό-ιστορικό βάθος. Η προσπάθειά τους δεν στέφεται από ιδιαίτερη επιτυχία, γιατί δεν τόνισαν ιδιαίτερα αυτά τα σημεία.
Στις αδυναμίες του φιλμ συγκαταλέγεται η εμμονή με την αργκό. Από ένα σημείο και ύστερα, οι συνεχόμενες βρισιές στους διαλόγους, σε συνδυασμό με τον στομφώδη τόνο των ηθοποιών, έχουν κωμικό αποτέλεσμα και δεν προσθέτουν και πολλά στην ατμόσφαιρα του έργου. Η ταινία προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Βενετίας το 2009 και σε διάφορα Φεστιβάλ Κινηματογράφου Φαντασίας.
Πρωταγωνιστούν οι Κλωντ Περόν, Ζαν Πιερ Μαρτέν, Ερίκ Εμπονώ, Αντουάν Οπενχάιμ, Ντουντού Μαστά κ.α.
H ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους από την Filmtrade.
«Delicatessen»
Μαύρη κωμωδία
H ταινία με μια ματιά: Μετά από μια μυστηριώδη καταστροφή, ο κόσμος ζει σε μικρές κοινότητες κάτω από δύσκολες συνθήκες. Σε έναν από αυτούς τους μικρόκοσμους, ένας χασάπης-μαυραγορίτης εμπορεύεται κρυφά ανθρώπινη σάρκα, κρατώντας ικανοποιημένη την πελατεία του. Το δόλωμα για τα υποψήφια θύματά του είναι μια αγγελία στις εφημερίδες. Τα πράγματα όμως ανατρέπονται όταν εμφανίζεται στη γειτονιά ένας άνεργος κλόουν, με ρομαντικές διαθέσεις για την κόρη του τρομερού χασάπη.
Επανέκδοση της μαύρης, σουρεαλιστικής κωμωδίας των Μαρκ Καρό και Ζαν Πιερ Ζενέ που τιμήθηκε με τέσσερα Βραβεία Cezar (1991) για την ευρηματική σκηνοθεσία και το πρωτότυπο σενάριό της. Το φιλμ είναι ένα φουτουριστικό παραμύθι για μεγάλους, ένα αιχμηρό σχόλιο για την ανθρώπινη απληστία και υποκρισία που εκφράζεται με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο στην κοινωνική αρένα. Παρά το ακραίο θέμα της, η ταινία δεν σοκάρει γιατί υπαινίσσεται τiς βίαιες σκηνές.
Η κόμικ αισθητική, η χρήση του ευρυγώνιου φακού, οι αναφορές στην εικονογραφία του Νταλί και ο εκπληκτικός συγχρονισμός του μοντάζ σε ορισμένες κωμικές σκηνές, συνθέτουν την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα αυτού του πρωτότυπου φιλμ.
Ο κανιβαλισμός είναι το κοινό, ένοχο μυστικό της μικρής κοινότητας. Όσο για τα θύματα, αν από λάθος, κάποιος γνωστός «γλιστρήσει» κάτω από τον μπαλτά, λίγα κροκοδείλια δάκρυα θα νοστιμίσουν το μακάβριο δείπνο. ¶λλωστε η δικαιολογία «για τους δύσκολους καιρούς » που επικαλείται ο χασάπης για να ξορκίσει τις τύψεις του, βρίσκει εύφορο έδαφος και στα υπόλοιπα πρόσωπα του έργου. Αν αφαιρέσουμε τα υπερβολικά χαρακτηριστικά των πρωταγωνιστών τότε με φρίκη θα αντιληφθούμε ότι κοιτάμε τους «φιλήσυχους», ανθρώπους της «διπλανής πόρτας».
Οι συνηθισμένες αμαρτίες τους, η τσιγκουνιά, η περιέργεια, η απληστία, η κακία και η εκμετάλλευση στοιχειώνουν τη μικρή γειτονιά τους. Το αντίδοτο δεν μπορεί να είναι άλλο από το καθαρτικό γέλιο. ΓιΆ αυτό οι δημιουργοί επέλεξαν έναν αφελή κλόουν να αναμετρηθεί μαζί τους στο «Ντελικατέσεν».
Πρωταγωνιστούν οι Πασκάλ Μπενεζέκ, Ντομινίκ Πινό, Ζαν –Κλωντ Ντρέιφους, Καρίν Βιάρ, Αν- Μαρί Πισανί κ.α.Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους από τη New Star.
«Το αίμα του ποιητή»
«Η διαθήκη του Ορφέα»
Κινηματογραφικό αφιέρωμα στον Ζαν Κοκτώ
Ο Ζαν Κοκτώ ως κινηματογραφικός δημιουργός προκάλεσε το κοινό και τους κριτικούς, ξετυλίγοντας στη μεγάλη οθόνη τους ιδιαίτερους αισθητικούς του κώδικες. Οι δύο ταινίες που συμπυκνώνουν τις αναζητήσεις και τις εμμονές του, «Το αίμα του ποιητή» και η «Διαθήκη του Ορφέα» προβάλλονται και πάλι μαζί στις κινηματογραφικές αίθουσες από τη Νew Star.
Ο Κοκτώ πειραματίστηκε με διαφορετικά καλλιτεχνικά ρεύματα και ιδέες, από τον σουρεαλισμό, την ψυχανάλυση ως τον κυβισμό και τον κλασικισμό. Η δημιουργικότητά του βρήκε διέξοδο σε διαφορετικούς τομείς, την ποίηση, τη σκηνοθεσία, το μπαλέτο, τη ζωγραφική και την όπερα. Ο κινηματογράφος, δεν μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση, αν και ο ίδιος θεωρούσε ότι «ο κινηματογράφος θα γίνει τέχνη , μόνο όταν τα υλικά του γίνουν τόσο φθηνά, όσο το μολύβι και το χαρτί».
Με το «Το αίμα του ποιητή» το 1930 ο Κοκτώ πραγματοποίησε μια εντυπωσιακή είσοδο στην 7η Τέχνη, μεταφέροντας σε ένα νέο μέσο τα αγαπημένα του θέματα. Οι σχολιαστές της εποχής μίλησαν για ένα «σουρεαλιστικό» φιλμ, με εναρκτήριο λάκτισμα τη ρήση «Κάθε ταινία είναι ένα οικόσημο. Θα πρέπει να αποκρυπτογραφηθεί».
Πρωταγωνιστής σε μια σειρά φαινομενικά ασύνδετων επεισοδίων είναι ο Ποιητής (Ενρίκε Ριβέρο), ο οποίος διορθώνοντας ένα ζωγραφικό πίνακα, ανακαλύπτει με έκπληξη πως το στόμα της ζωγραφιάς έχει κολλήσει στο χέρι του. Στη συνέχεια ο πρωταγωνιστής περιπλανιέται στο ονειρικό σύμπαν του σκηνοθέτη που είναι γεμάτο από καλλιτεχνικούς συμβολισμούς και υπαινικτικές αυτοβιογραφικές αναφορές. Από τις ωραιότερες σκηνές της ταινίας είναι το πέρασμα του ήρωα μέσα από έναν καθρέφτη, ένας επαναλαμβανόμενος υπαινιγμός στα έργα του δημιουργού για το πέρασμα του χρόνου και τη φθορά.
Με τη «Διαθήκη του Ορφέα» το 1960 κλείνει οριστικά το κεφάλαιο κινηματογράφος για τον Κοκτώ. Έχουν προηγηθεί τα έργα του «Αιώνιοι εραστές» (1943), «Η πεντάμορφη και το τέρας» (1946, «Δικέφαλος αετός» (1947) και «Ορφέας και Ευριδίκη» (1950). Στο κύκνειο άσμα του ο Κοκτώ αντλεί έμπνευση για άλλη μια φορά από το μύθο του Ορφέα, καταθέτοντας ένα σουρεαλιστικό ντοκουμέντο του βίου του. Στο τέλος της περίεργης περιπλάνησής του ο Ποιητής-Κοκτώ βρίσκεται κατηγορούμενος σε μια δικαστική αίθουσα. Η ποινή που του επιβάλλεται είναι αμείλικτη: είναι καταδικασμένος να ζήσει.
Τα γυρίσματα του έργου ολοκληρώθηκαν χάρη στον Φρανσουά Τρυφώ, ο οποίος ενίσχυσε οικονομικά τον Κοκτώ, με το χρηματικό έπαθλο που είχε κερδίσει από το φιλμ "Τετρακόσια Χτυπήματα".
Οι δύο ταινίες του Κοκτώ προβάλλονται στους κινηματογράφους από τη New Star, με ενιαίο εισιτήριο.
«Μεγάλος Ύπνος»
Στο πρόγραμμα των επανεκδόσεων περιλαμβάνεται και το κλασικό φιλμ-νουάρ του Χάουαρντ Χοκς, με πρωταγωνιστές τους Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και Λωρήν Μπακόλ, σε σενάριο του Γουίλιαμ Φώκνερ (βραβείο Νόμπελ 1959). Πρόκειται για την πιο πετυχημένη κινηματογραφική μεταφορά του εμβληματικού μυθιστορήματος του Ρέιμοντ Τσάντλερ, με πρωταγωνιστή τον ντετέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου. Η ταινία προβάλλεται στον κινηματογράφο «Παναθήναια», (Λεωφ. Αλεξάνδρας και Μαυρομιχάλη).
