Ολοένα περισσότεροι Ιταλοί διστάζουν να αποχωριστούν το πατρικό τους, καθώς τα έξοδα της διατήρησης ενός σπιτιού προϋποθέτουν μια σταθερή δουλειά –κάτι ιδιαίτερα δύσκολο εν μέσω της αυξημένης ανεργίας, σημειώνει το Reuters.
Η ενοικίαση διαμερίσματος ξεπερνά πλέον τις οικονομικές δυνατότητες των νέων Ιταλών –ακόμη και των νεαρών ζευγαριών– μετά την υποβάθμιση του επιπέδου διαβίωσης εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.
Η εύρεση μιας σταθερής δουλειάς ήταν ήδη δύσκολη υπόθεση –πόσω μάλλον υπό τις συνθήκες της οικονομικής κρίσης που έχει περιορίσει σημαντικά την προσφορά θέσεων εργασίας. Οι διασυνδέσεις γίνονται ολοένα πιο αναγκαίες για την εξασφάλιση μίας από τις λίγες προσφερόμενες θέσεις στο δημόσιο τομέα. Στον ιδιωτικό τομέα, από την άλλη, οι επιχειρήσεις προσλαμβάνουν πλέον σχεδόν αποκλειστικά υπαλλήλους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου με στόχο να παρακάμψουν τις υποχρεώσεις της εξαρτημένης εργασίας.
Μετά τη σφοδρή κρίση τη διετία 2008-2009, το ποσοστό των Ιταλών ηλικίας 18-34 ετών που ζουν με τις οικογένειές τους αγγίζει το 60%, από 49% που ήταν το 1983, σύμφωνα με την ιταλική στατιστική υπηρεσία Istat.
Σχεδόν το ένα τρίτο των Ιταλών που διανύουν τα πρώτα χρόνια της τέταρτης δεκαετίας της ζωής τους εξακολουθούν σήμερα να ζουν με τους γονείς τους –αριθμός που τριπλασιάστηκε από το 1983. Οι 30άρηδες που παραμένουν στην οικογενειακή εστία αποκαλούνται από τους Ιταλούς «bamboccioni» (μεγάλα μωρά) –ωστόσο, ολοένα περισσότεροι νέοι Ιταλοί δεν έχουν άλλη επιλογή.
