Έντονες αντιδράσεις παγκοσμίως πυροδοτούν τα σχέδια της κυβέρνησης της Τανζανίας να κατασκευάσει δρόμο που θα διατρέχει το βόρειο τμήμα του Εθνικού Πάρκου του Σερενγκέτι, ένα μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς λόγω της μαζικής μετανάστευσης άγριων ζώων –της μεγαλύτερης στον κόσμο- την οποία φιλοξενεί.
27 κορυφαίοι ερευνητές υπογράφουν κείμενο-έκκληση, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature και στο οποίο προειδοποιούν για κατάρρευση ολόκληρου του οικοσυστήματος. Λένε ότι εάν υλοποιηθεί το σχέδιο, ο δρόμος θα σταθεί εμπόδιο στη μετανάστευση δύο εκατομμυρίων άγριων ζώων κάθε χρόνο, από την οποία εξαρτάται η επιβίωσή τους. «Ο προτεινόμενος δρόμος θα μπορούσε να οδηγήσει στην κατάρρευση του μεγαλύτερου εναπομείναντος συστήματος μετανάστευσης στη Γη», καταλήγει το κείμενο. Κάτι τέτοιο θα ήταν, λένε, «εξαιρετικά θλιβερό για μια χώρα που με συνέπεια διαδραματίζει ηγετικό ρόλο παγκοσμίως στην προστασία (του περιβάλλοντος)».
Εκατοντάδες χιλιάδες ζέβρες, γκνου (αντιλόπες), γαζέλες και άλλα ζώα μεταναστεύουν κάθε χρόνο μεταξύ Απριλίου και Ιουνίου προς το Βορρά και τον ποταμό Μάρα, πηγή ζωής κατά την ξηρή περίοδο. Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι η κατασκευή ενός δρόμου θα είχε ολέθρια αποτελέσματα –τη δραματική μείωση πληθυσμών, τη μετάδοση ασθενειών στο οικοσύστημα κ.α.- όπως έχουν καταδείξει αντίστοιχες ανθρώπινες παρεμβάσεις σε άλλα εθνικά πάρκα.
Την ανησυχία της εξέφρασε και η UNESCO, η οποία μάλιστα φέρεται να εξετάζει το ενδεχόμενο να βγάλει το Εθνικό Πάρκο του Σερενγκέτι από τον κατάλογο των μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, εάν τελικά ο δρόμος κατασκευαστεί το 2012, όπως προγραμματίζεται. Κάτι τέτοιο μοιάζει όλο και πιθανότερο ενόψει και των εθνικών εκλογών, τον προσεχή μήνα. ¶λλωστε ο πρόεδρος Τζακάγια Κικουέτε είχε προαναγγείλει την κατασκευή του δρόμου -μήκους 53 χιλιομέτρων, που θα ενώνει τη Λίμνη Βικτόρια με το Νταρ ες-Σαλάμ- από το 2005, όταν εξελέγη πρόεδρος της χώρας.
Σε μια προσπάθεια να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, ο Κικουέτε δεσμεύτηκε ότι ο δρόμος δεν θα είναι στρωμένος με άσφαλτο, αλλά με χαλίκι. Οι ερευνητές οι οποίοι υπογράφουν το άρθρο στο Nature ωστόσο εκτιμούν πως η διέλευση μεγάλων φορτηγών σύντομα θα οδηγήσει στην ασφαλτόστρωση του δρόμου και στην κατασκευή γεφυρών, που θα διαταράξουν τις ευαίσθητες ισορροπίες στο Σερενγκέτι. Τη δεκαετία του ’80, η Παγκόσμια Τράπεζα είχε αρνηθεί να χρηματοδοτήσει ανάλογο σχέδιο, κάτι που αυτή τη φορά είναι πρόθυμο να πράξει το Πεκίνο.
