Οδηγοί τρένων, ταχυδρομικοί υπάλληλοι, δάσκαλοι, δημοτικοί υπάλληλοι, εργαζόμενοι στις πετρελαιοβιομηχανίες και πολλοί ακόμη εργαζόμενοι έλαβαν μέρος στις διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν σε πολλές πόλεις της Γαλλίας την Πέμπτη. Μεταξύ των αιτημάτων, η αύξηση του ελάχιστου μισθού, η ακύρωση των φοροπερικοπών για τους πλουσίους και ο τερματισμός των απολύσεων.
Η κυβέρνηση δεν ανησυχεί μόνο για τον αριθμό των διαδηλωτών, που χθες έφτασαν τα τρία εκατομμύρια. Με τη δημοτικότητα του Σαρκοζί να μειώνεται, η κοινή γνώμη μοιάζει να πραγματοποιεί στροφή. Παλαιότερα, οι ψηφοφόροι ήταν εναντίον των απεργών, σήμερα συμφωνούν μαζί τους. Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, το 74% των πολιτών υποστηρίζουν τις κινητοποιήσεις, έναντι 69% που ήταν τον Ιανουάριο.
Αλλά και τα συνδικάτα σκληραίνουν τη στάση τους. Την περασμένη εβδομάδα, ο επικεφαλής της Sony Σερζ Φουσέ απήχθη και κρατήθηκε για μια νύχτα από εργαζόμενους που είχαν εξοργιστεί για το κλείσιμο ενός εργοστασίου. Ο διευθυντής ενός εργοστασίου των ελαστικών Continental δέχθηκε αυγά από εργαζόμενους που είχαν επίσης εξοργιστεί για το κλείσιμο του εργοστασίου, παρόλο είχαν δεχθεί την απαίτησή του να δουλεύουν περισσότερo, προκειμένου το εργοστάσιο να μείνει ανοιχτό.
Οι γαλλικές κυβερνήσεις καταδιώκονται από το φάντασμα του Μάη του '68. Ο πρώην πρωθυπουργός Λοράν Φαμπιούς μιλά αορίστως για «εξεγέρσεις» που θα γίνουν το ερχόμενο διάστημα.
Οι Γάλλοι δεν παρηγορούνται με το γεγονός ότι η οικονομία τους θα συρρικνωθεί λιγότερο από άλλες: το ΑΕΠ εκτιμάται ότι θα μειωθεί φέτος κατά 1,9%, έναντι 2,8% στη Βρετανία και 2,5% στη Γερμανία. Εντονος είναι ο φόβος των απολύσεων. Κάθε μέρα χρεοκοπούν επιχειρήσεις και κλείνουν εργοστάσια. Παρόλο που οι περισσότεροι από αυτούς που διαδηλώνουν είναι δημόσιοι υπάλληλοι που δεν κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους, η δράση τους αντλεί επιπλέον νομιμότητα από την κρίση.
Καθώς οι σοσιαλιστές δεν μπορούν να πείσουν, κερδίζει έδαφος η «σκληρή» Αριστερά. Το νέο πρόσωπο είναι ο Ολιβιέ Μπεζανσενό, ταχυδρομικός υπάλληλος και επικεφαλής του νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος. Σύμφωνα με μία δημοσκόπηση, πρόκειται για την πιο δημοφιλή εναλλακτική λύση έναντι του Σαρκοζί. Ο Μπεζανσενό δεν χάνει ευκαιρία να συνταχθεί με τους απεργούς. Μιλά για εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, ζητά από τους Γάλλους να εξεγερθούν και εξαίρει τις κυμαινόμενες απεργίες που γίνονται στη Γουαδελούπη.
Η ριζοσπαστική πολιτική και η συνδικαλιστική δράση είναι στενά συνδεδεμένες μεταξύ τους. Ο Μπεζανσενό είναι μέλος του SUD. Οσο καλύτερα πάει το SUD, τόσο αριστερότερα οδηγεί όλα τα συνδικάτα.
Ο Σαρκοζί επιμένει ότι τίποτα δεν θα αλλάξει μετά τη χθεσινή απεργία. Ομως τα συνδικάτα πιστεύουν ότι μπορούν να τον κάνουν να υποχωρήσει. Δεν θα είναι άλλωστε η πρώτη φορά. Μετά την απεργιακή κινητοποίηση του Ιανουαρίου, ο γάλλος πρόεδρος ανακοίνωσε νέα κοινωνικά μέτρα, μεγαλύτερη προστασία της εργασίας και φορολογικές ελαφρύνσεις για τους χαμηλόμισθους.
Πηγή: The Economist, ΑΠΕ-ΜΠΕ
