Για τις χαμηλές προσδοκίες ως προς το αποτέλεσμα της συνόδου κάνουν λόγο στο κύριο άρθρο τους οι Times. «Είναι αναπόφευκτο ότι η σύνοδος θα είναι πλουσιότερη σε συμβολισμούς απ’ότι σε ουσία», καθώς οι δυνατότητες των εθνικών κυβερνήσεων εν μέσω μιας παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης είναι περιορισμένες.

Για την Guardian, το συμπέρασμα είναι ότι λέγονται σωστά πράγμτα αλλά από λάθος ανθρώπους. «Όποια κι αν είναι η αξία των σχολίων του Γκόρντον Μπράουν για την ανάγκη πιο δίκαιων και πιο ηθικών αγορών, ακούγονται τουλάχιστον περίεργες από τα χείλη του ανθρώπου που ήταν ο υπουργός Οικονομίας που δεν επενέβαινε ποτέ στις αγορές. Και ο Μπαράκ Ομπάμα έχει δίκιο να ζητεί από την Κίνα, την Ιαπωνία και τη Γερμανία να βάλουν πιο πολλά χρήματα στην παγκόσμια οικονομία… Αλλά το να ακούσει οποιαδήποτε κυβέρνηση τις συμβουλές της Αμερικής, της χώρας που προκάλεσε αυτόν το χρημαοτοοικονομικό κατακλυσμό, θα ήταν σαν να ακούει συμβουλές για την αγορά μετοχών από τον Μπέρνι Μάντοφ», όπως επισημαίνεται στο κύριο άρθρο της.

Στο ρόλο του Αμερικανού πρόεδρου εστιάζει την προσοχή του ο αρθρογράφος της Independent. Όπως λέει, οι επιδόσεις του στη σύνοδο θα κρίνουν το κατά πόσο θα καταφέρει να διατηρήσει τη μαγεία που εξακολουθεί να συνοδεύει το όνομά του στο διεθνή χώρο – κάτι που έχει αρχίσει να ξεθωριάζει στη χώρα του. Το πώς θα χειριστεί την ευκαιρία να ηγηθεί μίας παγκόσμιας προσπάθειας «θα δείξει το κατά πόσο θέλει να είναι πρόεδρος εξωτερικής πολιτικής».

Στο πρόσωπο του Αμερικανού προέδρου επικεντρώνεται και η γαλλική Liberation, απευθύνοντας έκκληση να του δοθεί η ευκαιρία να ηγηθεί, αφού «είμαστε στο ίδιο καράβι». Κάνει ακόμα λόγο για το «παράδοξο Ομπάμα», καθώς ο πρόκειται για τον πλέον δημοφιλή Αμερικανό πρόεδρο στην Ευρώπη από τον Κένεντι, την ώρα που το μοντέλο πάνω στο οποίο βασίζεται η χώρα του δεν έχει δεχτεί ποτέ τόση αρνητική κριτική.

Οι Financial Times από την πλευρά τους απευθύνουν έκκληση στους ηγέτες να μην ξεχάσουν τους φτωχότερους, που θα χρειαστούν ακόμη μεγαλύτερη βοήθεια φέτος. «Ο κόσμος δεν πρέπει να συγχωρέσει τους πολιτικούς που, σε μία στιγμή κρίσης, βρίσκουν το χρόνο να συζητήσουν για τους φορολογικούς παραδείσους και τα hedge funds, αλλά σιωπούν αναφορικά με το πώς μπορούν να βοηθήσουν τους φτωχότερους».

Oι New York Times φιλοξενούν σχόλιο του Τζέφρι Γκάρτεν, καθηγητή στο Γέιλ, ο οποίος επισημαίνει ότι «όλοι έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στο αμερικανικό σύστημα γιατί, όσο περισσότερα αποκαλύπτονται, τόσο δημιουργείται η αίσθηση ότι εφαρμόζαμε τον καπιταλισμό με πολύ ανεύθυνο τρόπο – ωστόσο όλοι περιμένουν τώρα από τις ΗΠΑ να τους σώσουν».

Ο Χάρολντ Μέγιερσον, γράφοντας στην Washington Post, υποστηρίζει ότι οι παγκόσμιοι ηγέτες είναι τελείως αποτυχημένοι, καθώς δεν πρόκειται να καταφέρουν να συμφωνήσουν πώς θα βγάλουν την οικονομία από την παρούσα κρίση ούτε πώς θα χτίσουν ένα ρυθμιστικό σύστημα ώστε να αποφευχθούν μελλοντικές κρίσεις. «Αυτή η γενιά παγκόσμιων ηγετών έχει ραντεβού με την ανεπάρκεια», καταλήγει.