O Τζιμ Ρόλο, καθηγητής Ευρωπαϊκής Οικονομίας στο πανεπιστήμιο Sussex της Βρετανίας, μίλησε στο naftemporiki.gr για το αποτέλεσμα της συνόδου του G20.
Όπως μας είπε, το σημαντικότερο σημείο του σχεδίου αφορά στην αύξηση των πόρων του ΔΝΤ, ενώ η σημαντικότερη παράλειψη στην απουσία δεσμεύσεων για επιπλέον δημοσιονομική τόνωση. "Φοβάμαι ότι δεν έχουμε κάνει αρκετά", εκτίμησε ο κ. Ρόλο.
- Πώς αποτιμάτε το αποτέλεσμα της συνόδου των G20- είναι σημαντικό;
- Νομίζω ότι είναι σημαντικό. Μπορεί οι αριθμοί να μην αντέχουν σε ενδελεχή έλεγχο. Τα χρήματα πάντως που δεσμεύτηκαν να διαθέσουν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι σίγουρα παραπάνω απΆ ό,τι περίμεναν οι περισσότεροι. Σίγουρα θα χρησιμοποιηθούν και θα χρησιμοποιηθούν από φτωχότερες χώρες, που θα δεχτούν σοβαρό πλήγμα από την κρίση. Αυτές οι χώρες θα αντιμετωπίσουν πολύ σοβαρότερο πρόβλημα απΆ ό,τι άλλες, όπως η Βραζιλία ή ακόμα και η κεντρική Ευρώπη.
- Πιστεύετε λοιπόν ότι η αύξηση των πόρων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου είναι το πιο σημαντικό στοιχείο του σχεδίου;
- Νομίζω ότι είναι το πιο σημαντικό αποτέλεσμα, καθώς και τα 100 δισεκατομμύρια που θα διατεθούν στις παγκόσμιες τράπεζες ανάπτυξης. Μέχρι χθες ήμουν πολύ ευχαριστημένος και με τους αριθμούς που ανακοίνωσαν για την ενίσχυση του εμπορίου, αν και δεν είναι πολύ ακριβείς. Πάντως πρόκειται για πολύ σημαντικό ζήτημα για το παγκόσμιο εμπόριο και θα μπορούσε να υπάρξει πρόβλημα εάν δεν διατεθούν πραγματικά κεφάλαια προς αυτή την κατεύθυνση. Ως προς τη γενικότερη συμφωνία για το εμπόριο δεν έμεινα ευχαριστημένος, γιατί φάνηκε σαν να έκαναν ένα βήμα πίσω σε σχέση με τα όσα είχαν συμφωνηθεί στην προηγούμενη σύνοδο των G20 το Νοέμβριο, όταν είχαν δεσμευτεί να ολοκληρώσουν το γύρο της Ντόχα, ενώ δεν υπάρχει ενίσχυση της δέσμευσης τους να αντισταθούν στον προστατευτισμό. Είπαν ότι θα υπάρξει δημόσια αναφορά όσων παραβαίνουν τους κανόνες, αλλά δεν είναι ξεκάθαρο το πώς θα λειτουργήσει αυτό.
- Ποια πιστεύετε ότι ήταν η μεγαλύτερη παράλειψη της συνόδου;
- Κατά τη γνώμη μου ήταν αυτή η υπαναχώρηση στη δέσμευση για την αντίσταση στον προστατευτισμό και για την ολοκλήρωση του γύρου της Ντόχα. Ο προστατευτισμός δεν είναι πρόβλημα τώρα, αλλά η δική μου αίσθηση είναι ότι θα μπορούσε να γίνει σε περίπου ένα χρόνο από τώρα και τότε θα είναι δύσκολο να συγκρατηθεί. Έτσι οι προληπτικές δεσμεύσεις τώρα είναι πολύ σημαντικές. Αυτό με απογοήτευσε πιο πολύ. Το βρίσκω δύσκολο να καταλάβω όλο το περιεχόμενο όσων ειπώθηκαν για τη ρύθμιση και τους φορολογικούς παραδείσους – όπως συμβαίνει συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις είναι μάλλον θολά. Δεν ξέρω πόσο αποτελεσματικά θα είναι όλα αυτά τα μέτρα που ανακοίνωσαν για την εποπτεία και τους φορολογικούς παραδείσους. Ίσως πάντως η πιο σημαντική παράλειψη ήταν η απουσία διάθεσης επιπλέον κεφαλαίων στη δημοσιονομική πλευρά, γιατί ο μεγαλύτερος κίνδυνος σε αυτό το περιβάλλον είναι ότι οι δύο μεγαλύτεροι καθαροί εξαγωγείς – και εννοώ εδώ την Κίνα και τη Γερμανία – φαίνεται ότι νομίζουν ότι μέχρι του χρόνου θα μπορούν να ξαναρχίσουν τις εξαγωγές τους με γρήγορους ρυθμούς και οι καλοί Αμερικανοί, Βρετανοί και άλλοι Αγγλοσάξονες θα αγοράζουν ξανά τα προϊόντα τους, τονώνοντας τις οικονομίες τους. Εγώ νομίζω ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο. Θα είναι μεγάλο σοκ και αν δεν κάνουν κάτι τώρα για να τονώσουν την εσωτερική τους ζήτηση, θα δουν του χρόνου ότι η παγκόσμια ζήτηση είναι ακόμα χαμηλή και μειώνεται και ότι οι Αμερικανοί δεν θα παράσχουν καμία πραγματική τόνωση στην παγκόσμια οικονομία για τα επόμενα δύο με τρία χρόνια. Ίσως οι Κινέζοι να προχωρήσουν σε δημοσιονομική τόνωση αργότερα φέτος, το ελπίζω.
- Πιστεύετε ότι το σχέδιο κάνει περισσότερα να αντιμετωπιστεί η τρέχουσα οικονομική κρίση ή για να αποσοβηθεί η επόμενη;
- Αυτή είναι δύσκολη ερώτηση. Η απάντηση νομίζω είναι ότι δεν ξέρει κανείς το βάθος της τρέχουσας κρίσης. ΓιΆ αυτό και το ένστικτό μου, όπως και αυτό των Αμερικανών, των Βρετανών και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου είναι ότι πρέπει να κάνουμε όσα περισσότερα μπορούμε, ακόμα και αν αποδειχθούν περισσότερα απΆ όσα χρειάζονται. Εξάλλου πάντα μπορούμε να σταματήσουμε, ενώ αν κάνουμε λιγότερα κινδυνεύουμε να παρατείνουμε την κρίση. Δεν γνωρίζω ότι δεν έχουμε κάνει αρκετά, αλλά το φοβάμαι.
- Συνολικά, πιστεύετε ότι το σχέδιο θα βοηθήσει στην ανάκαμψη;
Νομίζω ότι θα βοηθήσει. Ξέρετε, οι σύνοδοι είναι καμία φορά λίγο περίεργες, αλλά πρέπει να τις σκεφτόμαστε σαν μηχανισμούς για τη δημιουργία δεσμεύσεων, κάτι σαν το γάμο, το κάνεις δημόσια, μπροστά στους φίλους σου, είναι μια δημόσια δήλωση ότι δεσμευόμαστε να κάνουμε αυτό. Δε λειτουργεί πάντα, κάποιοι γάμοι διαλύονται, ακόμα και γάμοι που δεν διαλύονται έχουν πολλή απιστία, αλλά είναι καλύτερα από το να μην κάνεις αυτή τη δέσμευση. Είναι ένα συν ότι ότι οι G20 έμειναν μαζί, ότι δεν υπήρξε ναυάγιο. Εξάλλου δεν είναι η τελευταία σύνοδος του G20 – ήδη σχηματίζεται ουρά για την πραγματοποίηση της επόμενης.
