Tόπος: Σαγκάη
Διεξαγωγή: 2004 έως σήμερα
Μήκος πίστας: 5.451 χλμ.
Γύροι: 56
Ρεκόρ πίστας: 1:32.238 – Μίκαελ Σουμάχερ – Ferrari – 2004
Πολ Ποζίσιον 2008: Λιούις Χάμιλτον – ΜcLaren 1:36.303
Ταχύτερες στροφές: Η στροφή 7 και 8, έκτη σχέση και ταχύτητα εισόδου 263,5 χ.α.ω.
Προηγούμενοι νικητές:
2008 – Λιούις Χάμιλτον (ΜcLaren)
2007 – Κίμι Ραϊκόνεν (Ferrari)
2006 – Μίκαελ Σουμάχερ (Ferrari)
2005 – Φερνάντο Αλόνσο (Renault)
2004 – Ρούμπενς Μπαρικέλο (Ferrari)
Δυνατότητα προσπέρασης: Πάνω από το μέσο όρο. Τα υψηλά επίπεδα υγρασίας το 2006 και 2007 ευνόησαν τις προσπεράσεις, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι εφικτές και σε ξηρό κλίμα. Η κλειστή στροφή στο τέλος της μεγάλης πίσω ευθείας δίνει στους οδηγούς τη δυνατότητα για θεαματικές προσπεράσεις όπως ακριβώς του ο Φερνάντο Αλόνσο πέρυσι στον Χέικι Κοβαλάινεν.
Καιρός: Δύο από τα τρία προηγούμενα Grand Prix πραγματοποιήθηκαν σε ξηρές καιρικές συνθήκες αν και οι καταιγίδες δεν αποκλείονται σε μία ήπειρος όπως η Ασία. Η αλλαγή βέβαια, της ημερομηνίας διεξαγωγής του αγώνα από Οκτώβριο σε Απρίλιο, προκαλεί ερωτηματικά στις ομάδες διότι οι καιρικές συνθήκες τέτοια περίοδο θα είναι λίγο-πολύ άγνωστες. Επιπλέον, την Ανοιξη στη Σαγκάη αυξάνονται οι πιθανότητες για βροχή σε σχέση με το Φθινόπωρο.
Πιθανότητα ατυχήματος στην πρώτη στροφή: Ιδιαίτερα υψηλή. Η πρώτη στροφή της πίστας είναι η πιο ασυνήθιστη στη Φόρμουλα 1. Η μικρή ακτίνα της ευνοεί την εσωτερική για την είσοδο αλλά η γρήγορη εναλλαγή της δεύτερης στροφής δίνει την ευκαιρία σε αυτούς που θα είναι στην εξωτερική να ανακτήσουν τη θέση τους. Ένα είναι σίγουρο, ότι το θέαμα και οι εγκαταλείψεις δεν θα λείψουν από την αρχή του αγώνα.
Μνήμες από τα προηγούμενα Grand Prix
2008: Στον προτελευταίο αγώνα της χρονιάς, ο Λιούις Χάμιλτον έκανε το πρώτο βήμα για την κατάκτηση του περυσινού τίτλου με τη νίκη του στη Σαγκάη καθώς αύξησε τη διαφορά από το δεύτερο στη βαθμολογία (και στον αγώνα) Φελίπε Μάσα σε επτά βαθμούς. Ο Βρετανός είχε την πολ ποζίσιον και είδε πρώτος την καρό σημαία του τερματισμού χωρίς καμία ιδιαίτερη δυσκολία. Οι Ferrari που ακολούθησαν έμοιαζαν ανίσχυρες. Ο Φελίπε Μάσα τερμάτισε δεύτερος μετά την παραχώρηση της θέσης από τον Κίμι Ραϊκόνεν έξι γύρους πριν τον τερματισμό. Αποτελεσματικός και θεαματικός, ιδίως με το προσπέρασμά του στον Χέικι Κοβαλάινεν, ήταν ο Φερνάντο Αλόνσο που κατέλαβε την τέταρτη θέση εμπρός από τις δύο BMW Sauber των Χάιντφελντ και Κούμπιτσα.
2007: Συναρπαστικός αγώνας! Οι τρεις διεκδικητές του τίτλου (Ραϊκόνεν, Αλόνσο, Χάμιλτον) επιθυμούσαν διακαώς τη νίκη που αυτόματα θα σήμαινε και τίτλος. Ιδίως για τον πρωτοπόρο, μέχρι εκείνη τη στιγμή, στη βαθμολογία βρετανό πιλότο της McLaren. Η… τύχη όμως τα έφερε αλλιώς για το «ρούκι» του πρωταθλήματος, οποίος εξαιτίας ενός φθαρμένου ελαστικού και ενός λάθους πριν την είσοδο στα πιτς, είδε τις ελπίδες για την κατάκτηση του πρώτου του τίτλου να κολλάνε στην αμμοπαγίδα της πίστας. Να σημειωθεί ότι αυτή ήταν η πρώτη εγκατάλειψη για τον Χάμιλτον στην καριέρα του στη Φόρμουλα 1. Νικητής του αγώνα αναδείχθηκε ο Κίμι Ραϊκόνεν που έβαλε τις βάσεις για τον τίτλο της χρονιάς. Πίσω του τερμάτισε ο Φερνάντο Αλόνσο ενώ την τρίτη θέση στο βάθρο κατέλαβε ο Φελίπε Μάσα.
2006: Αν και το Σαββατοκύριακο στη Σαγκάη δεν ξεκίνησε ιδανικά για το Μίκαελ Σουμάχερ, εντούτοις ο πιλότος της Ferrari κατάφερε στο τέλος να χαμογελάσει και να πάρει τους πολύτιμους βαθμούς της νίκης, η οποία ήταν η 91η και τελευταία στην καριέρα του. Ο γερμανός πήρε την καρό σημαία και έπιασε στην βαθμολογία τον Φερνάντο Αλόνσο. Ο γάλλος πιλότος της Renault είχε την πολ ποζίσιον αλλά τα προβλήματα με τα ελαστικά του και η αργοπορία στο δεύτερο πιτ στοπ του στέρησαν τη νίκη. Αυτά εκμεταλλεύτηκε ο Μίκαελ Σουμάχερ που αν και ξεκίνησε από την έκτη θέση τον αγώνα, ανέβασε ρυθμό. Κλειδί της επιτυχίας του οι σωστοί χρόνοι ανεφοδιασμού που του έδωσαν την πρωτοπορία του αγώνα, αφήνοντας πίσω τις δύο Renault των Φιζικέλα και Αλόνσο. Εντυπωσιακό αγώνα έκανε και ο Τζένσον Μπάτον με τη Honda, τερματίζοντας τέταρτος, αφού πρώτα είχε κερδίσει τρεις θέσεις σε δύο γύρους! Πίσω του ακολούθησαν οι Ντε λα Ρόσα (McLaren), Μπαρικέλο (Honda) και Χάιντφελντ (BMW Sauber) .
2005: H Renault και ο Φερνάντο Αλόνσο ολοκλήρωσαν με τον καλύτερο τρόπο την χρονιά κατακτώντας τον τίτλο στους κατασκευαστές και στους οδηγούς, αντίστοιχα. Ο Γάλλος πιλότος κέρδισε την έβδομη νίκη της χρονιάς σε έναν αγώνα με πολλά απρόοπτα. Όπως π.χ. το τρακάρισμα των Σουμάχερ – Αλμπέρς στον γύρο εξόδου από τα πιτς που είχε ως αποτέλεσμα και οι δύο πιλότοι να συμμετάσχουν στον αγώνα με τα εφεδρικά μονοθέσια και να ξεκινήσουν από το pit lane. Επιπλέον, στον 18ο γύρο ο Χουάν Πάμπλο Μοντόγια εγκατέλειψε όταν ένα καπάκι υδρορροής στη στροφή 10 της πίστας έκανε ζημιά στο ψυγείο και το πάτωμα της McLaren Mercedes. Το αυτοκίνητο ασφαλείας μπήκε στην πίστα και ο αγώνας διεκόπη για πρώτη φορά. Η δεύτερη φορά ήταν όταν η Jordan του Καθικέργιαν κατεστράφη ολοσχερώς όταν ο ινδός πιλότος έχασε τον έλεγχο και έπεσε με ταχύτητα στα ελαστικά της πίστας. Παράλληλα, κι ενώ το αυτοκίνητο ασφαλείας ήταν στην πίστα, ο Μίκαελ Σουμάχερ βρέθηκε στην αμμοπαγίδα και εγκατέλειψε, μη έχοντας σωστή θερμοκρασία στα ελαστικά. Αγωνιστικά, πίσω από τον πρωτοπόρο Αλόνσο, τερμάτισε ο Κίμι Ραϊκόνεν με McLaren Mercedes και ο Ράλφ Σουμάχερ με Toyota.
2004: Η πρώτη καρό σημαία του κινεζικού Grand Prix πήγε στα χέρια του Ρούμπενς Μπαρικέλο και της Ferrari. Ο βραζιλιάνος πιλότος ξεκίνησε και τερμάτισε πρώτος αν και δέχθηκε μία μικρή πίεση από τον Κίμι Ραικόνεν. Ο Φινλανδός με τη McLaren προσπάθησε αλλά η τακτική των τριών πιτ στοπ του στέρησαν όχι μόνο τη νίκη αλλά και τη δεύτερη θέση που του απέσπασε ο Τζένσον Μπάτον με BAR-Honda. Ο αγώνας ήταν καταστροφικός για το Μίκαελ Σουμάχερ. Ο γερμανός πιλότος της Ferrari μπορεί να είχε στεφθεί ήδη παγκόσμιος πρωταθλητής, δύο Grand Prix πριν την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος, αλλά στην Κίνα σημείωσε το πιο αρνητικό ρεκόρ της καριέρας του, τερματίζοντας στη δωδέκατη θέση.
