«Δεμένο» με παραδόσεις αιώνων, σύμβολο της δημιουργίας, της γέννησης της ζωής, ενισχυμένο από το συμβολισμό του αίματος της θυσίας του Χριστού, το αβγό δίνει στο Πάσχα το χρώμα, από το παραδοσιακό κόκκινο μέχρι και μοβ ακόμη και ροζ, από το ζωγραφισμένο με μεράκι, μικρό έργο τέχνης, μέχρι το διακοσμημένο με φλούδες κρεμμυδιού ή πέταλα λουλουδιών.
Σε χώρες του σλαβικού -κυρίως- κόσμου, τα βαμμένα αβγά είναι μικρά έργα τέχνης, εφάμιλλα ζωγραφικών πινάκων ή θρησκευτικών εικόνων.
Στην Ουκρανία, τα ζωγραφισμένα αβγά -εκτός από έθιμο των ημερών- αποτελούν, όλο το χρόνο, σουβενίρ για όσους επισκέπτονται τη χώρα. Για το ζωγράφισμα, χρησιμοποιείται η μέθοδος μπατίκ.
Τα μέρη στο τσόφλι που δεν πρέπει να βαφτούν, καλύπτονται με κερί. Κατόπιν, με ένα ειδικό εργαλείο και λιωμένο κερί, το αβγό σχεδιάζεται και μετά στολίζεται.
Οι Πολωνοί βάφουν, επίσης, και αβγά πάπιας ή χήνας. Στο παρελθόν, επιτρεπόταν μόνο στις γυναίκες να διακοσμήσουν αβγά, ενώ απαγορευόταν η είσοδος των ανδρών στο σπίτι κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, καθώς, σύμφωνα με την παράδοση, έφερναν κακοτυχία και ατυχήματα σπασίματος.
Στο Νότο της Κροατίας, πάνω στο κόκκινο της βαφής, σχεδιάζεται ένας λευκός σταυρός, ενώ στην υπόλοιπη χώρα κυριαρχούν σχέδια με λουλούδια και γεωγραφικά μοτίβα, εμπνευσμένα κυρίως από τη φύση.
Στη Σερβία, το πρώτο αβγό που βγαίνει από το σκεύος βαφής φυλάσσεται έως το επόμενο Πάσχα, ως φυλακτό της οικογένειας.
Στη Βουλγαρία, οι νοικοκυρές παίρνουν μαζί τους στην εκκλησίαένα από τα βαμμένα αβγά, για να το «διαβάσει» ο παπάς μαζί με τα Δώδεκα Ευαγγέλια. Κατόπιν, το θάβουν στο αμπέλι τους, για να τους προστατεύσει ο Θεός από χαλαζοθύελλες και να έχουν καλή σοδειά.
