Η απειλή πανδημίας από τη γρίπη των χοίρων είναι γνωστή εδώ και χρόνια, υποστηρίζει το επιστημονικό περιοδικό New Scientist –ωστόσο, δεν έτυχε της δέουσας προσοχής από τις αρχές και τους επιστήμονες.

Ο συγκεκριμένος τύπος ιού πρωτοεμφανίστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1998 και έκτοτε έχει εξαπλωθεί με τη μορφή επιδημίας στις μονάδες εκτροφής χοίρων της Β. Αμερικής. Σύμφωνα με τον Ρίτσαρντ Γουέμπι από το St Jude's Children's Research Hospital του Μέμφις στο Τενεσί, το 1998 παρατηρήθηκε υβριδισμός του τύπου H1N1 του ιού με γονίδια ανθρώπου και πτηνών με αποτέλεσμα να προκληθούν «τριπλές αναδιατάξεις» γονιδίων που εντοπίστηκαν στη Μινεσότα και το Τέξας.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η πολυμέραση των πτηνών είναι αυτή που ευθύνεται για την ταχύτερη αναπαραγωγή του ιού σε σύγκριση με τους υπόλοιπους τύπους ιού που προσβάλλουν τον άνθρωπο και τους χοίρους με αποτέλεσμα και ο νέος τύπος να είναι περισσότερο ιογόνος.

Ήδη από το περασμένο έτος, η Έιμι Βίσεντ από το Υπουργείο Γεωργίας στην Αϊόβα έκανε λόγο για ταχύτατη εξέλιξη του ιού με «πιθανότητα εξάπλωσής του με τη μορφή πανδημικής γρίπης στη Β. Αμερική». Ο Γουέμπι είχε προειδοποιήσει επίσης το 2004 ότι οι χοίροι στις ΗΠΑ αποτελούν «αποδέκτες ολοένα περισσότερων ιών με πιθανότητα εξέλιξης σε πανδημία για τους ανθρώπους». Ένας στους πέντε εργαζομένους σε χοιροστάσια στις ΗΠΑ έχει διαπιστωθεί ότι διαθέτουν αντισώματα στη γρίπη των χοίρων, γεγονός που σημαίνει ότι έχουν προσβληθεί από τη γρίπη στο παρελθόν.

«Από πού προέρχεται, λοιπόν, ο ιός που εκδηλώθηκε στο Μεξικό;», διερωτάται ο NewScientist. Σύμφωνα με την Veratect Corporation που εδρεύει στο Κίρλαντ, η πρώτη αναφορά στον ιό του Μεξικού έγινε σε δημοσίευμα της 2ας Απριλίου σχετικά με την εξάπλωση μιας αναπνευστικής νόσου στην πόλη Λα Γκλόρια ανατολικά της Πόλης του Μεξικού, η οποία προκάλεσε το θάνατο τριών παιδιών. Δημοσιότητα στο θέμα δόθηκε μετά τις 16 Απριλίου, τότε που οι Μεξικανοί ταξίδευαν για να επισκεφτούν τους συγγενείς τους στην υπόλοιπη χώρα.

Όλα τα στοιχεία συνάδουν στο συμπέρασμα ότι η γρίπη ήταν μια καθ’ όλα αναμενόμενη συμφορά –η οποία, ωστόσο, δεν έτυχε της δέουσας προσοχής από τους ερευνητές, ίσως επειδή τα συμπτώματα στους ανθρώπους δεν ήταν ανησυχητικά και δεν είχαν παρατηρηθεί τάσεις εξάπλωσης του ιού. Απ’ ό,τι φαίνεται, όμως, κάποιο στέλεχος του ιού αποφάσισε να ξεπεράσει τα όρια.