Οι πολέμιοι της Συνθήκης της Λισαβόνας, οι αντικαπιταλιστές, οι ακροδεξιοί, οι αντιφρονούντες προς την ΕΕ φαίνεται ότι θα είναι οι κερδισμένοι των Ευρωεκλογών –«ποιο θα είναι το βάρος, όμως, το βάρος που θα σηκώσουν στο μελλοντικό κοινοβούλιο;» διερωτάται ο ευρωπαϊκός τύπος.
Οι αναλύσεις των δημοσκοπήσεων και τα εκλογικά αποτελέσματα στην Ολλανδία υποδηλώνουν ότι οι Ευρωσκεπτικιστές θα έχουν μεγαλύτερη αντιπροσώπευση στο επόμενο κοινοβούλιο.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της πολωνικής εφημερίδας Dziennik, η προοπτική συμμαχίας μεταξύ των Βρετανών συντηρητικών, του πολωνικού κόμματος Νόμος και Δικαιοσύνη και του τσέχικου ODS έχει προκαλέσει πονοκέφαλο στους υποστηρικτές της Συνθήκης της Λισαβόνας, ιδίως μάλιστα στη σκέψη ότι η ομάδα αυτή αναδειχθεί στη δεύτερη μεγαλύτερη δύναμη του Ευρωκοινοβουλίου.
Εάν οι Ευρωσκεπτικιστές συγκεντρώσουν αρκετές ψήφους, ανησυχεί η Dziennik, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να αναβάλλει τα σχέδιά της για κοινές διπλωματικές πρωτοβουλίες, καθώς και τον προγραμματισμένο διορισμό Προέδρου της ΕΕ και Ύπατου Εκπροσώπου της Ένωσης για Θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας.
Παρότι δεν είναι όλοι οι Ευρωσκεπτικιστές εξτρεμιστές, οι θριαμβευτές των φετινών ευρωεκλογών φαίνεται πως θα είναι οι εξτρεμιστές. Η γερμανική εβδομαδιαία εφημερίδα Die Zeit αναφέρει ότι τουλάχιστον 12 ακροδεξιά κόμματα πιστεύεται ότι θα έχουν εκπροσώπηση στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο.
«Η ακροδεξιά έχει πλέον παγιώσει ένα ισχυρό δίκτυο στην Ευρώπη», υποστηρίζει, ενώ τα παραδοσιακά κόμματα δεν έχουν καταφέρει να σχεδιάσουν μια στρατηγική για να τα αντικρούσουν. «Τα δημοκρατικά κόμματα αποφεύγουν στην πλειονότητά τους να έρθουν σε εποικοδομητικό δημόσιο διάλογο με αυτά, απλώς τα ανέχονται με ένα συγκαταβατικό χαμόγελο», παρατηρεί η πολιτική αναλύτρια Μπρίτα Σέλενμπεργκ.
Ωστόσο, η δεξιά δεν μονοπωλεί τον Ευρωσκεπτικισμό, σύμφωνα με την γαλλική εφημερίδα Le Figaro, σύμφωνα με την οποία, η Νέα Αντικαπιταλιστική Παράταξη (NPA) και το Μέτωπο της Αριστεράς στη Γαλλία «απορρίπτουν το ενδεχόμενο μιας ομοσπονδιακής Ευρώπης», την οποία κατακρίνουν για υπερβολικό προσανατολισμό προς την ελεύθερη αγορά.
Υπάρχουν πολλοί άλλοι παίκτες, όμως, που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ευρέως ως ομοσπονδιαστές» -οι οποίοι σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις θα εκπροσωπηθούν από 180 εκ των 736 ευρωβουλευτών– παρότι πρόκειται για ιδιαίτερα ανομοιογενές δείγμα και αναμένεται να παραμείνει ως τέτοιο και μετά τις εκλογές.
Σε χώρες όπως η Πολωνία, παρατηρεί η συντηρητική εφημερίδα, δεν είναι εύκολο να διακρίνει κανείς κάτι κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ των κομμάτων Lech Walesa και the League of Polish Families, τα οποία βρίσκονται κάτω από την ίδια ομπρέλα –το κίνημα των φιλελευθέρων, Libertas. Εκτός από το ότι απορρίπτουν την ΕΕ ή απευθύνουν κάλεσμα για οικοδόμηση μιας νέας Ευρώπης, οι παρατάξεις αυτές δεν είναι ικανές να δημιουργήσουν ένα συνεκτικό ρεύμα που θα μπορούσε να καταθέσει θετικές προτάσεις», καταλήγει η Le Figaro.
Γιατί, όμως, γνωρίζουν τόση επιτυχία; Σε άρθρο του στο περιοδικό Spiked, ο κοινωνιολόγος Φρανκ Φουρέντι εξηγεί ότι με την επικέντρωση στην ακροδεξιά, η πολιτική τάξη κρύβει τις ελλείψεις της σε «λαϊκή νομιμότητα». Ανίκανη να κερδίσει τη στήριξη της ευρωπαϊκής προσπάθειας που «στερείται περιεχομένου», προσπαθεί να πανικοβάλλει τους Ευρωπαίους κάνοντας λόγο για «οικονομική αστάθεια αντίστοιχη της δεκαετίας του 1930» και για «ανάδειξη του φασισμού».
Μεγεθύνοντας την απειλή των περιθωριακών ομάδων και τονίζοντας ότι οι Ευρωσκεπτικιστές –όχι απαραίτητα αντι-Ευρωπαίοι– εμπεριέχονται στην έννοια του «εξτρεμισμού», εφαρμόζουν ένα τέχνασμα που πυροδοτεί σοβαρές συζητήσεις. Αν και είναι πιθανό να οδηγήσει στη δημιουργία «συνθηκών ενότητας μεταξύ της αποξενωμένης ελίτ της ΕΕ», η επένδυση στην «αρνητική ηθική (…) ενδέχεται να επιβεβαιώσει την κυνική στάση που τηρούν οι λαοί έναντι της πολιτικής ζωής».
