Από την εκδήλωση της διεθνούς κρίσης και έπειτα, οι εθνικές κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να αγνοούν επιδεκτικά και συχνά να μπλοκάρουν τις συστάσεις των Βρυξελλών, παρατηρεί η El País.

Κι όμως, κανείς δεν αμφισβητεί ότι η ΕΕ και το ενιαίο νόμισμα έχουν σώσει αρκετά κράτη μέλη από βέβαιη χρεοκοπία. Η Ευρώπη θα ήταν σε καλύτερη φόρμα εάν οι κυβερνήσεις δεν λειτουργούσαν μονομερώς, υποστηρίζει η ισπανική εφημερίδα.

Παρά το αδιαμφισβήτητο του σωτήριου ρόλου της ΕΕ εν μέσω της διεθνούς κρίσης, οι εθνικές κυβερνήσεις φαίνεται να τον παραβλέπουν, με αποτέλεσμα να είναι πλέον επιβεβλημένο ένα σχέδιο διάσωσης της ΕΕ από την αδιαφορία των κρατών μελών ως προς τις πολιτικές και τις δομές της.

Τους τελευταίους μήνες, οι οδηγίες της Κομισιόν καταστρατηγούνται από τις εθνικές κυβερνήσεις που αφήνουν το έλλειμμά τους να διογκώνεται πολύ πιο πάνω από τα ανώτατα όρια της ευρωζώνης ή λαμβάνουν μέτρα ενίσχυσης συγκεκριμένων κλάδων (παρά την αρχή του θεμιτού ανταγωνισμού που επιβάλλεται από τις ευρωπαϊκές συνθήκες). Σε πολλές περιπτώσεις, μάλιστα, τα μέτρα αυτά ανακοινώνονται χωρίς την πρότερη έγκριση των Βρυξελλών, ενώ οι προσπάθειες της Κομισιόν να παρέμβει στα εθνικά σχέδια διάσωσης συχνά προσκρούουν στην αδιαλλαξία των κυβερνήσεων.

Το θέμα σήμερα είναι κατά πόσο η Ευρώπη είναι σε θέση να αποκαταστήσει την ευμάρεια των ευρωπαϊκών οικονομιών, υποστηρίζει η El País. Τώρα που η σκόνη έχει αρχίσει να κάθεται, μοιάζει ανίκανη να καταστρώσει μια επιθετική πολιτική για επιτυχή επαναφορά των κρατών μελών στην πρότερη ευημερία τους. Το ερώτημα που ανακύπτει είναι εάν έχει τα μέσα να το πετύχει.

Μπορεί η Κομισιόν του Μπαρόζο να υπήρξε δουλοπρεπείς όσον αφορά στα κράτη μέλη, αυτό όμως είναι μόνο η κορυφή μόνο του παγόβουνου, παρατηρεί η εφημερίδα. Το πραγματικό πρόβλημα είναι η ενοχλητική νοοτροπία που επικρατεί στο Βερολίνο, στο Παρίσι, τη Ρώμη, το Λονδίνο, τη Μαδρίτη και πολλές ακόμη ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ότι η Κομισιόν αποτελεί μάλλον τροχοπέδη και εμπόδιο για τα εθνικά συμφέροντα παρά μέσο επίτευξης αυτών.

Η αρνητική αυτή ψυχολογία των ευρωπαϊκών κρατών μελών πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα, καθώς τα κράτη μέλη διστάζουν να εμπιστευτούν τα συμφέροντά τους στην Κομισιόν. Για τα πιο ισχυρά κράτη, η Κομισιόν θεωρείται μια αντίρροπη δύναμη που πρέπει να εξουδετερωθεί, ενώ για τα μικρότερα κράτη μέλη αποτελεί μια αρχή που πρέπει να αποφευχθεί, να εξαπατηθεί ή απλώς να αγνοηθεί.

Το πραγματικό σχέδιο διάσωσης που χρειάζεται σήμερα η Ευρώπη είναι αναμφίβολα ένα σχέδιο που θα την προστατεύσει από τις μονομερείς πρωτοβουλίες των αδίστακτων εθνικών κυβερνήσεων, καταλήγει η ισπανική εφημερίδα.