Η βλάστηση έσωσε τη γη από μια ανεξέλεγκτη πτώση της θερμοκρασίας, που θα την είχε μετατρέψει σε κατάψυξη, θα είχε καλυφθεί δηλαδή από μόνιμους πάγους, σύμφωνα με νέα επιστημονική μελέτη.

Η μελέτη, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, ρίχνει φως σε μια σειρά από μεγάλους μηχανισμούς της φύσης, οι οποίοι, επί εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια, έχουν μετατρέψει τη Γη σε ένα «εκκρεμές» που κινείται περιοδικά ανάμεσα στα δύο άκρα, της βαθειάς ψύξης και της υπερθέρμανσης.

Η έρευνα έγινε από Αμερικανούς και Βρετανούς γεωφυσικούς, υπό τον καθηγητή του πανεπιστημίου Γιέηλ των ΗΠΑ Μαρκ Παγκάνι, και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Nature».

Σύμφωνα με την μελέτη, πριν 50 εκατομμύρια χρόνια ο Βόρειος και ο Νότιος Πόλος δεν ήταν καλυμμένοι από πάγους και κροκόδειλοι έκαναν βόλτες στην Αρκτική. Στη συνέχεια, μια μακρόχρονη μείωση της ποσότητας του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα ψύχρανε σταδιακά τον πλανήτη μας.

Όμως τα φυτά έσωσαν τη Γη από τη βαθιά κατάψυξη, καθώς «φρέναραν» την αφαίρεση του διοξειδίου άνθρακα (του κατ' εξοχήν «αερίου του θερμοκηπίου» που παγιδεύει την ηλιακή ακτινοβολία, αυξάνοντας έτσι την θερμοκρασία), κατά τα τελευταία 24 εκατ. χρόνια.

Τα αέρια που εκπέμπονται από τα ηφαίστεια (και όχι τα καύσιμα όπως σήμερα) ήταν αυτά που επί εκατομμύρια χρόνια αύξαναν το διοξείδιο στην ατμόσφαιρα, ενώ, από την άλλη, το διοξείδιο αφαιρείτο μέσω της διάβρωσης των βράχων της Γης και μετά διαλυόταν στο νερό και "κλειδωνόταν" σε ανθρακικά άλατα στο βυθό των ωκεανών.

Σύμφωνα με την έρευνα, κανονικά, μέσα από τη δράση των ανωτέρω αντικρουόμενων παραγόντων, θα έπρεπε σχεδόν όλο το διοξείδιο να είχε αφαιρεθεί μέχρι σήμερα από την ατμόσφαιρα, οδηγώντας τη Γη σε βαθιά κατάψυξη.

Όμως, ενώ η συγκέντρωση διοξειδίου συνεχώς μειωνόταν κι έφτασε περίπου τα 200-250 μέρη ανά εκατομμύριο, κάποια στιγμή σταθεροποιήθηκε. Οι επιστήμονες αναζήτησαν μια εξήγηση για αυτή τη σωτήρια για τον πλανήτη μας εξέλιξη και τη βρήκαν στα φυτά. Χρησιμοποιώντας προσομοιώσεις του παγκόσμιου κύκλου του άνθρακα και παρατηρήσεις από την ανάπτυξη των φυτών, έδειξαν ότι καθώς το επίπεδο του διοξειδίου έπεφτε ανησυχητικά χαμηλά, αυτό οδήγησε σχεδόν σε ασφυξία τα φυτά και, ως συνέπεια, μειώθηκε η ικανότητά τους και ιδίως των δέντρων να διαβρώνουν τους πυριτικούς βράχους, με αποτέλεσμα να επιβραδυνθεί η αφαίρεση του διοξειδίου από την ατμόσφαιρα.