Με διπλάσια ταχύτητα πλέει σήμερα απ’ ό,τι 15 χρόνια νωρίτερα ο παγετώνας της Γροιλανδίας, Jakobshavn, ο οποίος μεταφέρει αυξανόμενες ποσότητες πάγου από το στρώμα πάγου της Γροιλανδίας στη θάλασσα.
Αυτή, όμως, είναι και η μοίρα των πάγων του πλανήτη –από τους σχετικά μικρούς πολικούς παγετώνες από την Καναδική αρκτική, τις ¶νδεις και τα Ιμαλάια έως τα αχανή στρώματα πάγου της Γροιλανδίας και της Ανταρκτικής– από τους οποίους εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό ο ρυθμός και η έκταση της ανόδου στη στάθμη της θάλασσας.
Στην έκθεση που δημοσίευσε το 2007 η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος (IPCC) προβλέπει άνοδο της στάθμης της θάλασσας κατά 19-59 εκατοστά έως το 2100 –εκτίμηση, ωστόσο, που δεν περιλαμβάνει τις «μελλοντικές ραγδαίες μεταβολές της ροής πάγου».
Με άλλα λόγια, οι μάζες του πάγου που επιπλέουν και ταξιδεύουν στη θάλασσα λιώνοντας αργά αποτελούν ωρολογιακές βόμβες, καθώς σε περίπτωση που για κάποιο λόγο αρχίσουν να λιώνουν γρηγορότερα θα οδηγήσουν σε πρωτοφανή άνοδο της στάθμης της θάλασσας.
Ακόμη και πριν την έκδοσή της, η εν λόγω έκθεση ήταν ήδη ξεπερασμένη, υποστηρίζει ο NewScientist. Αν και δεν γνωρίζουμε ακριβώς τη δυναμική που κρύβουν τα στρώματα πάγου και οι παγετώνες για να κάνουμε προβλέψεις, μπορούμε ωστόσο να συνάγουμε κάποια συμπεράσματα.
Τα καλά νέα είναι ότι τα κινδυνολογικά σενάρια που μιλούν για απότομη κατάρρευση του στρώματος πάγου της Γροιλανδίας μοιάζουν απίθανα. Τα κακά νέα είναι ότι ολοένα και περισσότερο ακούγεται η άποψη ότι οι εκτιμήσεις της IPCC είναι περισσότερο από αισιόδοξες.
