Πρόχειρη οργάνωση, ανακόλουθη ατζέντα, αδυναμία του Ιταλού πρωθυπουργού να ηγηθεί των εργασιών του G8, είναι μερικά από τα σημεία που επισημαίνουν τα ευρωπαϊκά έντυπα επικρίνοντας με καυστική διάθεση το θεσμό που βρίσκεται σε εξέλιξη στη Λ’ Ακουίλα.

«Η σύνοδος κορυφής δεν είναι πλέον αντιπροσωπευτική της τρέχουσας οικονομικής σκηνής», υπογραμμίζει ο πρόεδρος της Βραζιλίας Λούλα σε συνέντευξή του στη γαλλική Le Monde. Ο ευρωπαϊκός τύπος αναρωτιέται με ολοένα και μεγαλύτερη αγωνία εάν το G8 έχει τελικά λόγο ύπαρξης.

«Ο Μπερλουσκόνι φτάνει στη σύνοδο μετά πολύμηνα προσωπικά σκάνδαλα. Το όνειρό του να παίξει το διαμεσολαβητή μεταξύ των οκτώ οικονομικών υπερδυνάμεων μοιάζει μάλλον απατηλό. Ήδη αρκετοί ηγέτες έχουν εκφράσει την προτίμησή τους για το διευρυμένο G20 που περιλαμβάνει την Κίνα και την Ινδία», γράφει η ιταλική Corriere della Sera.

«Μαύρα χάλια» χαρακτηρίζει ο Λάρι Έλιοτ στη βρετανική The Guardian τη σύνοδο του G8, εικάζοντας ότι «η Ιταλία ίσως ζήσει εξευτελιστικές στιγμές βλέποντας τον εαυτό της να μένει έξω από τους G8 χάριν της Ισπανίας» –σενάριο που κυκλοφορεί ευρέως στον ισπανικό τύπο. «Η Guardian αναγνωρίζει ότι η ένταξη της Ισπανίας στο G8 είναι αρκετά απίθανη», αναφέρει η ισπανική Público, η οποία συμπληρώνει ότι «εάν επρόκειτο να αντικατασταθεί η Ιταλία, οι ΗΠΑ θα επέλεγαν μια αναδυόμενη οικονομία».

Πέραν των καυστικής διάθεσης του ευρωπαϊκού τύπου εις βάρος της διοργάνωσης και του ίδιου του Μπερλουσκόνι, αυτό που απασχολεί κυρίως τους Ευρωπαίους είναι η ωφελιμότητα του θεσμού. Στη Le Monde, ο Λουίζ Ινάσιο ντα Σίλβα γράφει ότι «η σύνοδος του G8 έχει χάσει το λόγο της ύπαρξής της».

Στη Γερμανία, η εφημερίδα Tageszeitung «θορυβήθηκε» μόλις διαπίστωσε ότι «δεν έχει σημειωθεί ουσιαστική πρόοδος» από την πρώτη σύνοδο των βιομηχανικών υπερδυνάμεων το 1975. Τώρα, όπως και τότε, αντιμετωπίζουμε την απειλή της συστημικής κρίσης του καπιταλισμού».

Τα αίτια δεν διαφέρουν σημαντικά: οικονομική κρίση, άνοδος στην τιμή του πετρελαίου, διακύμανση στις ισοτιμίες, χαμηλοί ρυθμοί ανάπτυξης. Η διαφορά είναι ότι «η τελευταία κρίση δεν βρίσκεται καν στην ατζέντα, παρότι ο νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτζ έχει προτείνει την αντικατάσταση του δολαρίου ως κυρίαρχο νόμισμα», γράφει χαρακτηριστικά η Tageszeitung.