Oταν το 1750, επί Λουδοβίκου 15ου, τα ανάκτορα των Βερσαλιών είχαν κουραστεί από το ροκοκό, οι Γάλλοι διανοούμενοι, η αριστοκρατία, οι περιηγητές και οι αρχαιοδίφες στράφηκαν στις κλασικές αξίες της ελληνικής αρχαιότητας, δημιουργώντας στις τέχνες ένα νεοκλασικιστικό ρεύμα -στην αρχιτεκτονική κυρίως- όπως επίσης και στις εφαρμοσμένες τέχνες.

Η αριστοκρατία λανσάρει τη "μόδα αλά ελληνικά", σε βαθμό που ο στενός φίλος του Ντιντερό, Φρίντριχ ντε Γκριμ έγραφε το 1763 ότι "η αισθητική αυτή ξεκίνησε από την αρχιτεκτονική για να κατακλύσει τα καταστήματα της μόδας. Οι κυρίες μας είναι χτενισμένες a la grecque, οι κομψευόμενοί μας θα πρέπει να αισθάνονται προσβεβλημένοι όταν η ταμπακιέρα που κρατάνε δεν είναι a la grecque".

Αυτή τη μόδα αλά ελληνικά, της Γαλλίας του 18ου αιώνα, συστήνει η Εθνική Πινακοθήκη, στο κοινό έως τις 11 Ιανουαρίου 2010, μέσα από την έκθεση "Όταν η Ελλάδα έγινε μόδα. Η Γέννηση του Νεοκλασικισμού στη γαλλική τέχνη. Θησαυροί από το Μουσείο του Λούβρου".

Η έκθεση περιλαμβάνει 150 ζωγραφικά και γλυπτά έργα, χαρακτικά και αρχιτεκτονικά σχέδια, πολύτιμα αντικείμενα -βάζα, ρολόγια, κηροπήγια, ταμπακιέρες, χαλιά, σερβίτσια φαγητού- από τις βασιλικές συλλογές, προσωπικά είδη διάσημων συλλεκτών της εποχής, αλλά και ευνοούμενων του βασιλιά, όπως της madame de Pompadour, ή της Madame du Barry, στα σαλόνια της οποίας, συγκεντρώνονταν κάθε εβδομάδα ένας κύκλος διανοουμένων και μελετητών της ελληνικής αρχαιότητας.

Τα εκθέματα προέρχονται όχι μόνο από το Λούβρο, αλλά και από το Φοντενεμπλό, το Στρασβούργο, τις Βερσαλίες, καθώς και από το μουσείο Γκιουλμπενκιάν της Λισαβόνας.

ΑΠΕ-ΜΠΕ