Ένας πολύ ισχυρός σεισμός μπορεί να επηρεάσει σεισμικά ρήγματα που βρίσκονται σε μεγάλες αποστάσεις από το επίκεντρό του, μέχρι και στην άλλη πλευρά του κόσμου, σύμφωνα με νέα αμερικανική μελέτη.
Η νέα έρευνα ενισχύει την ήδη γνωστή θεωρία ότι οι πολύ μεγάλοι σεισμοί μπορούν να έχουν αλυσιδωτές επιδράσεις σε μακρινές αποστάσεις, μερικές φορές μάλιστα μετά από πολλούς μήνες, και να πυροδοτήσουν περιόδους αυξημένης σεισμικής δραστηριότητας διεθνώς.
Η νέα μελέτη έγινε από ομάδα ερευνητών, υπό τον Τακαάκι Τάιρα, του Ινστιτούτου Κάρνεγκι της Ουάσιγκτον και του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας-Μπέρκλεϊ, που διαπίστωσαν ότι ο τεράστιος σεισμός των 9,1 ρίχτερ τη δυτική Σουμάτρα το Δεκέμβριο του 2004, επηρέασε πέντε μέρες μετά το -στενά παρακολουθούμενο από τους σεισμολόγους- επίφοβο ρήγμα του Αγία Ανδρέα στο Παρκφιλντ της Καλιφόρνια, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 8.000 χλμ.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, «η μακρινή επίπτωση του σεισμού της Σουμάτρας του 2004 στο ρήγμα του Αγίου Ανδρέα δείχνει ότι πολλά από τα ενεργά ρήγματα του κόσμου επηρεάστηκαν με τον ίδιο τρόπο».
Οι σεισμολόγοι του Μπέρκλεϊ αναφέρουν το γεγονός ότι «υπήρξε ένας ασυνήθιστα υψηλός αριθμός σεισμών οκτώ βαθμών και άνω κατά την τριετία μετά το σεισμό του 2004».
Η σχετική επιστημονική εργασία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα υπόγεια νερά που υπάρχουν ανάμεσα στους βράχους του ρήγματος και δρουν ως λιπαντικό, διευκολύνουν το άνοιγμα των βράχων υπό την πίεση σεισμικών κυμάτων, τα οποία μπορεί να προέρχονται από πολύ μακρινές αποστάσεις. Δηλαδή τα ρήγματα γίνονται πιο ολισθηρά και άρα πιο ευάλωτα σε μετακινήσεις και πρόκληση σεισμών.
Οι αμερικανοί ερευνητές ελπίζουν να αναπτύξουν μια νέα τεχνική πρόβλεψης της κατάστασης ενός ρήγματος, ώστε να ξέρουν αν ένα ρήγμα είναι ανθεκτικό στις πιέσεις ενός εξωτερικού σοκ (που πιθανόν προέρχεται από ένα μακρινό σεισμό) ή αντίθετα αν εξασθενεί επικίνδυνα και είναι πλέον επιρρεπές να οδηγήσει σε σεισμό που θα απειλήσει ανθρώπινες ζωές.
Οι δύο νέοι σεισμοί, της Σαμόα (περίπου 8 ρίχτερ, με επίκεντρο βάθους 18 χλμ.) και της Ινδονησίας (7,6 ρίχτερ, με βάθος 80 χλμ.), αν και διαδοχικοί, δεν ξεφεύγουν από τα μέχρι τώρα στατιστικά πρότυπα των ετήσιων σεισμών, σύμφωνα με τη Γεωλογική Υπηρεσία των ΗΠΑ.
Επειδή ο σεισμός έξω από τις νήσους Σαμόα ήταν πιο επιφανειακός, δημιούργησε και τσουνάμι, αντίθετα με το σεισμό της Ινδονησίας που ήταν βαθύς. Οι επιστήμονες δεν μπορούν να αποκλείσουν ότι οι δύο σεισμοί σχετίζονται, ούτε όμως να το αποδείξουν, ενώ είναι πιθανό σχεδόν να συνέπεσαν χρονικά από τύχη.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
