Γεννημένος στις 25 Φεβρουαρίου του 1946 στην πόλη Pierrefort της Γαλλίας ο Ζαν Τοντ ήταν γιος σεβαστού γιατρού της περιοχής. Ο ίδιος δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον για την ιατρική, αλλά επικεντρώθηκε στο μηχανοκίνητο αθλητισμό.
Την πρώτη του επαφή με τους αγώνες την είχε όταν δανείστηκε το Mini Cooper S του πατέρα του. Εκείνος βρισκόταν στη θέση του συνοδηγού, δίνοντας στο φίλο του τις απαραίτητες πληροφορίες. Τη θέση αυτή προτίμησε κατά γενική ομολογία στην αγωνιστική του καριέρα. Η πρώτη αγωνιστική συμμετοχή ήταν με ένα NSU και οδηγό τον Γάλλο Guy Chasseuil. Στη συνέχεια, έκανε μερικές απόπειρες σε αγώνες από την θέση του οδηγού, αλλά τελικά κατέληξε ότι του ταίριαζε περισσότερο να τρέχει ως συνοδηγός.
Το 1969 συμμετείχε στο διεθνές πρωτάθλημα Ράλι με ένα Ford Capri στο πλευρό του Jean Francois Piot ενώ αργότερα συνεργάστηκε και με άλλα σημαντικά ονόματα των αγώνων Ράλι όπως τον Jean-Pierre Nicolas, με τον οποίο κέρδισε το Ράλι Πορτογαλίας το 1971, το Rauno Aaltonen, τον Οve Anderson και τον Achim Warmbold. Μαζί με το Hannu Mikola συνεργάστηκαν με τη Fiat και την Peugeot, μέχρι εκείνος να καταλήξει τελικά στην ομάδα της Talbot Lotus όπου κέρδισε τον τίτλο στους κατασκευαστές το 1981 ως συνοδηγός του Guy Frequelin.
Tην επόμενη χρονιά εγκαταλείπει την ενεργό δράση και ορίζεται επικεφαλής των αγωνιστικών δραστηριοτήτων της Peugeot, όπου και ιδρύει την ομάδα της Peugeot-Talbot. Ανέλαβε τον σχεδιασμό και την εξέλιξη του 205 Τurbo 16 για το παγκόσμιο πρωτάθλημα Ράλι. Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο στα χέρια του Αρι Βατάνεν (σημερινού συνδιεκδικητή της προεδρίας της FIA) σημείωσε την πρώτη του νίκη το 1984 στο Ράλι των 1000 Λιμνών, στην Φινλανδία. Στη συνέχεια, η ομάδα του Τοντ κέρδισε δύο παγκόσμια πρωταθλήματα στους κατασκευαστές το 1985 και 1986 με 16 νίκες και δύο τίτλους στους οδηγούς.
Υπό την καθοδήγηση του Τοντ η Peugeot (με τα 205 και 405) κέρδισε τέσσερις φορές τον δύσκολο αγώνα του Παρίσι-Ντακάρ, τρεις με τον Βατάνεν και μία με τον Γιούχα Κάνκουνεν ενώ δύο φορές αναδείχθηκε πρώτη και στην θρυλική ανάβαση του Πάικς πικ, μία με τον Βατάνεν το 1988 και μία με τον Ρόμπι Ασερ, μία χρονιά αργότερα.
Το 1990 ο Τοντ τέθηκε επικεφαλής του τμήματος αγωνιστικών δραστηριοτήτων του ομίλου PSA (Peugeot-Citroen) . Το 1992 κέρδισε το παγκόσμιο πρωτάθλημα σπορ αυτοκινήτων ενώ την ίδια χρονιά και την επόμενη (1993) κυριάρχησε στις απαιτητικές 24 Ωρες του Λε Μαν.
Ολο αυτό το χρονικό διάστημα ο δραστήριος Γάλλος προσπαθούσε να πείσει τους ιθύνοντες της Peugeot να στραφούν προς την Φόρμουλα 1. Η απόλυτη άρνηση τους, τον οδήγησε το 1993 στο να δεχθεί την πρόταση της Ferrari και του Λούκα ντι Μοντιτζέμολο στο να αναλάβει την Ιταλική ομάδα.
Ορίστηκε ως γενικός διευθυντής του αγωνιστικού τμήματος της Scuderia και πρώτο του μέλημα ήταν να… βάλει τάξη στο απέραντο χάος που επικρατούσε. Ο θάνατος του Εντζο Φεράρι είχε προκαλέσει πολλές εσωτερικές τριβές όχι μόνο στην ομάδα αλλά και στην εταιρεία, γενικότερα.
Αρχικά ο Τοντ προσπάθησε να οργανώσει την ομάδα και ενώσει όλα τα στελέχη της με γνώμονα έναν κοινό στόχο, την πολύ καλή πορεία στο πρωτάθλημα και γιατί όχι την κατάκτησή του. Η δεύτερη παράμετρος φαινόταν ασύλληπτη για εκείνη την περίοδο, η πρώτη όμως ήρθε γρήγορα καθώς το 1994 και 1995 η ομάδα τερμάτισε στην τρίτη θέση, κερδίζοντας 71 και 73 βαθμούς, αντίστοιχα.
Το 1996 ήταν για πολλούς η χρονιά-σταθμός για την Ferrari καθώς ο Τοντ έφερε στην ιταλική ομάδα τον παγκόσμιο πρωταθλητή Μίκαελ Σουμάχερ από τη Benetton (με μισθό το αστρονομικό ποσό των 30 εκατ. δολαρίων τον χρόνο περίπου) μαζί με τον τεχνικό διευθυντή Ρος Μπράουν και τον αρχι-σχεδιαστή Ρόρι Μπάιρν. Το σύνολο αυτό υπό την καθοδήγηση του Τοντ ήταν αυτό που χάρισε στη Scuderia τα επόμενα χρόνια τα πρωταθλήματα και στην ουσία «αναγέννησε» το σήμα της Ferrari όχι μόνο στους αγώνες Φόρμουλα 1 αλλά παγκοσμίως.
Κάποιοι μιλούν για την «χρυσή εποχή» της Scuderia στη Φόρμουλα 1 που μετράει επτά πρωταθλήματα κατασκευαστών (1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2007) και έξι πρωταθλήματα οδηγών (2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2007). Μεγάλη σημασία για την Scuderia είχε το πρώτο από τα πέντε πρωταθλήματα που κατέκτησε ο Μίκαελ Σουμάχερ, το 2000 καθώς ήταν η πρώτη αντίστοιχη διάκριση που κέρδισε η Ferrari, από το 1979 με τον Τζόντι Σέκτερ. Αξίζει να σημειωθεί ότι επί των ημερών του Ζαν Τοντ η ιταλική ομάδα κέρδισε συνολικά 98 GP.
Το δίδυμο, πάντως, Τοντ-Σουμάχερ ήταν άκρως επιτυχημένο για την Ferrari μέχρι την αποχώρηση του δεύτερου από την ενεργό δράση το 2006. Ο Τοντ παρέμεινε για έναν ακόμη χρόνο στη θέση του γενικού διευθυντή της Scuderia, χαρίζοντας της έναν ακόμη διπλό τίτλο (με τον Κίμι Ραικόνεν,) για να αντικατασταθεί από τον Στέφανο Ντομενικάλι την 1η Ιανουαρίου 2008. Παράλληλα, από τις 25 Οκτωβρίου 2006 είχε αναλάβει τα καθήκοντα του διευθύνοντα συμβούλου της Ferrari, αρμοδιότητα από την οποία παραιτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2009, αποδεσμεύοντας, έτσι, τον εαυτό του από την ιταλική εταιρεία, μετά από 16 χρόνια.
Το δίδυμο Τοντ-Σουμάχερ ήταν άκρως επιτυχημένο για την Ferrari μέχρι την αποχώρηση του δεύτερου από την ενεργό δράση το 2006.
Πέραν της παρουσίας του στις ομάδες ως αγωνιζόμενος ή επικεφαλής, ο Τοντ έχει βραβευθεί το 2007από την Γαλλική κυβέρνηση με τον τίτλο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής. Επιπλέον, από το 1996 έως και το 2009 ήταν ο εκπρόσωπος της Ferrari στο Παγκόσμιο Συμβούλιο της FIA. Στο παρελθόν (από το 1975-1981) υπήρξε εκπρόσωπος των οδηγών στην επιτροπή Ράλι της FIA αλλά και των κατασκευαστών (από το 1981-1993), αντίστοιχα.
Το σίγουρο είναι ότι ο Τοντ έχει περάσει από όλα τα στάδια του Μηχανοκίνητου Αθλητισμού και διαθέτει πλούσια εμπειρία. Ο ίδιος δήλωσε ότι δεν θα ακολουθήσει την πορεία του προκατόχου του, Μαξ Μόσλεϊ, αλλά θα χαρίζει νέα πνοή στους αγώνες. Ο χρόνος θα δείξει αν η τετραετής θητεία του θα είναι τόσο επιτυχημένη όσο και το παρελθόν του.
