Ποτέ άλλοτε στην Ευρώπη δεν ήταν τόσο έντονα στο επίκεντρο η πρώτη κυρία, η σύζυγος του προέδρου, του πρωθυπουργού ή γενικά του πρώτου ανδρός μιας χώρας.
Δύο χαρακτηριστικά, όσο και αντίθετα παραδείγματα, πρώτης κυρίας είναι η Κάρλα Μπρούνι, και η Βερόνικα Λάριο Μπερλουσκόνι.
Για την πρώτη κυρία της Γαλλίας, την Κάρλα Μπρούνι, είναι πια τα πάντα γνωστά: τα τραγούδια της, οι εραστές της, ακόμη και οι πιο ασήμαντες προσωπικές της επιθυμίες. Η Κάρλα Μπρούνι δηλώνει αθώα και ρίχνει το μπαλάκι στα παιχνίδια των μίντια γύρω από το πρόσωπό της: «O,τι και να κάνουμε είτε εγώ είτε ο σύζυγός μου εκλαμβάνεται ως πολιτική ή ερμηνεύεται με γνώμονα την πολιτική. Κάτι που δεν θέλω. Oμως παίζω άθελά μου ρόλο στην πολιτική αυτής της χώρας».
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, το 55% των Γάλλων πιστεύει ότι ο Σαρκοζί επέλεξε την Κάρλα Μπρούνι για να φρεσκάρει το συντηρητικό του προφίλ. Οι πρώην εραστές της κας Μπρούνι, οι γυμνές φωτογραφίες της, η καλλιτεχνική της καριέρα, και το αριστερό της προφίλ, προσδίδει στον ιδιόρρυθμο πρόεδρο της Γαλλίας αυθορμητισμό και ζεστασιά.
Σε αντίθεση με την Κάρλα Μπρούνι, που κέρδισε τη συμπάθεια της γαλλικής κοινής γνώμης με δηλώσεις και τραγούδια, μια άλλη πρώτη κυρία, η Βερόνικα Λάριο Μπερλουσκόνι, είναι στο επίκεντρο της δημοσιότητας λόγω της διακριτικότητάς της.
Η πρώτη κυρία της Ιταλίας είναι γνωστή ως η ηθοποιός Βερόνικα Λάριο, που εγκατέλειψε την καριέρα της για τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, τότε διάσημο υπεργολάβο οικοδομών, ο οποίος της εξασφάλισε ανέμελο και πλούσιο βίο. Οι Ιταλοί έχουν την καλύτερη γνώμη γι' αυτήν.
Ως γνωστόν ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι θεωρεί τον εαυτό του μεγάλο γυναικοκατακτητή και το δηλώνει δημόσια. Το 2005 μάλιστα ισχυρίστηκε ότι έπεισε τη Φιλανδή πρωθυπουργό μόνον χάρη στη γοητεία του, ενώ πέρυσι προκάλεσε τη δημόσια μήνιν της συζύγου με τα αστειάκια του σε νεαρές ηθοποιούς και παρουσιάστριες. Τότε ήταν που η Βερόνικα Λάριο, η διακριτική, υποδειγματική σύζυγος και μητέρα, άσκησε δημόσια κριτική με επιστολή της στην αντιπολιτευτική εφημερίδα "Λα Ρεπούμπλικα", επισημαίνοντας: "απαιτώ δημόσια συγνώμη από τον άνδρα μου, διότι ιδιωτικά δεν το έκανε".
Οι Ιταλοί καταχάρηκαν, διότι οι περισσότεροι βλέπουν την όμορφη και κομψή Βερόνικα "να χαραμίζεται με τον "ζωηρό"», αλλά οι Ιταλίδες αντέδρασαν διαφορετικά: «δεν επιτρέπεται αυτό που έκανε. Αυτά είναι προσωπικά ζητήματα». Τα εν οίκω, δηλαδή, μη εν δήμω.
Μήπως όμως και αυτό πρέπει να το εντάξουμε στην επικοινωνιακή πολιτική α λα Μπερλουσκόνι; Οπως και να έχει, η μόδα της ενασχόλησης των μίντια και της κοινής γνώμης με την πρώτη κυρία μέχρι πρόσφατα κυριαρχούσε μόνον στην αμερικανική πολιτική κουλτούρα. Πολλοί υποστηρίζουν ότι αυτό το φαινόμενο ήρθε στην Ευρώπη από τότε που τα πολιτικά κόμματα εμπιστεύονται αμερικανικές συμβουλευτικές εταιρείες την οργάνωση των προεκλογικών τους αγώνων. Το σίγουρο είναι ότι στην Ευρώπη το προφίλ της πρώτης κυρίας δεν καλλιεργείται πλέον μόνον, αλλά και ευδοκιμεί.
DEUTSCHE WELLE
