Του Γρηγόρη Ρουμπάνη
Όταν κολοσσοί του θεάματος και των κερδών όπως το παραδοσιακό Χόλυγουντ και το σύγχρονο Netflix χαμηλώνουν το ρυθμό παραγωγής υπερ- ηρώων τύπου Τομ Κρουζ (έτσι κι αλλιώς δεν αντέχει πια ο άνθρωπος), Ντουέιν Τζόνσον ή Σαρλίζ Θερόν, δεν είναι δυνατό να ελπίζουν Λευκός Οίκος και Πεντάγωνο, ότι μπορούν να καλύψουν το κενό με Τζο Μπάιντεν, Άντονι Μπλίνκεν και Καμάλα Χάρις.
Πρώτον, κάποιος σοβαρός άνθρωπος από τα επιτελεία των ειδικών συμβούλων θα έπρεπε να έχει αποκαλύψει στον Αμερικανό πρόεδρο ότι αυτά που δείχνουν οι οθόνες του κινηματογράφου και οι 65άρες flat τηλεοράσεις είναι όλα ψέματα. Δεν είναι τίποτε άλλο από ευφάνταστα κατασκευάσματα για αφελείς, χωρίς προοπτική να συναντήσουν κάποια στιγμή την πικρή αλήθεια, μόνο και μόνο για να στηριχτεί η θεωρεία ότι οι ΗΠΑ πάντα νικάνε. Δεύτερον, δεν είναι πάντα εύκολο να πείσει το εσωτερικό της χώρας ή τους συμμάχους, ότι τα τεράστια έξοδα χάριν της Lockheed και των άλλων «ευαγών» πολεμικών βιομηχανικών κολοσσών αποσκοπούν πάντα στο καλό της ανθρωπότητας.
Αυτό αποδείχθηκε για ακόμα μια φορά, καθώς ούτε η ταχεία κατάρρευση του Πούτιν, στην οποία αποσκοπούσε η αμερικανική παρέμβαση απέναντι στην πέραν πάσης έννοιας του Διεθνούς Δικαίου ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ήρθε, ούτε η Μόσχα γονάτισε οικονομικά. Δεν σβήστηκε επίσης το γεγονός ότι ο πόλεμος αυτός προκλήθηκε από τη Δύση και εξακολουθεί να τροφοδοτείται από τη Δύση.
Ακόμα πιο έντονοι προβληματισμοί έχουν διατυπωθεί για την αποτελεσματικότητα της παράλληλης απόπειρας της Ουάσιγκτον να στριμώξει το Πεκίνο για να πετύχει το «ρουά-ματ» στην υπόθεση της Ταϊβάν. Ήταν ασυνήθιστα αντιδιπλωματικός ο Τζο Μπάιντεν στην πρώτη συνομιλία του με τον Σι Τζινπίγκ (στις 18 Μαρτίου) προειδοποιώντας τον, ότι η χώρα του θα αντιμετωπίσει σοβαρές συνέπειες από τη διεθνή κοινότητα στην περίπτωση που υποστηρίξει τη Ρωσία. Τις σοβαρές αυτές συνέπειες δεν τις είδαμε. Αντιθέτως είδαμε τι σήμαινε η αντίδραση του Κινέζου ηγέτη, ότι η κρίση στην Ουκρανία «δεν είναι κάτι που θέλαμε να δούμε», καθώς το αμέσως επόμενο διάστημα διεύρυνε τους οικονομικούς και κυρίως ενεργειακούς δεσμούς του με τη Μόσχα και ξεκίνησε την οικοδόμηση ενός σύγχρονου νοερού «σινικού τείχους» απέναντι στις αμερικανικές ορέξεις.
Χρειάστηκε να περάσουν τέσσερις μήνες για την επόμενη ουσιαστική συνομιλία των δυο ανδρών, κατά την οποία επίσης αντάλλαξαν σκληρές κουβέντες ενόψει της απειλούμενης έκτακτης επίσκεψης στην Ταϊβάν της προέδρου της αμερικανικής Βουλής Νάνσι Πελόσι, εντός των προσεχών ημερών, ωστόσο αυτή η συνομιλία είχε και κάτι ενθαρρυντικό. Πέρα από τα στοιχεία του «ειλικρινούς διαλόγου» που μπορεί κανείς να φανταστεί, διαβεβαιώθηκε ότι οι τόνοι έμειναν χαμηλοί καθώς πρυτάνευσε η λογική της συνέχειας της συνεργασίας μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, γιατί είναι προς το συμφέρον της διεθνούς ειρήνης.
Αυτό είναι το πιο αισιόδοξο μήνυμα από την 24η Φεβρουαρίου, ημέρα κατά την οποία ξεκίνησε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Δεν απομένει παρά η επιβεβαίωσή του, αντί της κλιμάκωσης της έντασης η οποία θα είναι βέβαιη στην περίπτωση που ανοίξει νέο «μέτωπο» στην Ταϊβάν.
Δεν συμφέρει κανέναν, εκτός ίσως από τις εταιρείες-κολοσσούς της ενέργειας, οι οποίες κατά το Bloomberg καταγράφουν ήδη κέρδη περί τα 50 δισεκατομμύρια δολάρια από την έναρξη της κρίσης. Αντιθέτως η ευρωζώνη υποφέρει ήδη με πληθωρισμό κατά τον μήνα Ιούνιο στο 8,9%, ενώ η Γερμανία σημειώνοντας «ανάπτυξη 0» μπήκε πια και επισήμως στη ζώνη της στασιμότητας, τη «ζώνη του λυκόφωτος» όπως την αποκαλούν μερικοί, καθώς οδηγεί μαθηματικά στην ύφεση. Στην περίπτωση μάλιστα που χαλάσει εντελώς το κλίμα με την Κίνα, η μέχρι πριν λίγο πρώτη οικονομία της Ευρώπης θα καταρρεύσει παταγωδώς, αφού η χώρα αυτή είναι ο μεγάλος αποδέκτης των βιομηχανικών προϊόντων της Γερμανίας, από αυτοκίνητα μέχρι γκατζετάκια της κουζίνας.
Ήδη κάποιες καινούργιες ισορροπίες στις διεθνείς αγορές οικοδομήθηκαν. Οι πηγές και μαζί οι ποσότητες προμήθειας φυσικού αερίου για την Ευρώπη πολλαπλασιάστηκαν, αυταρχικοί ηγέτες όπως ο Σαουδάραβας πρίγκιπας Μπιν Σαλμάν αναβαπτίστηκε στα… ευρωπαϊκά διπλωματικά διυλιστήρια σε αξιόπιστο συνομιλητή υποσχόμενος ενεργειακή επάρκεια, ενώ φυσικά και οι Αμερικανοί έχουν ήδη προωθήσει στη γηραιά ήπειρο το δικό τους (ή σε άλλες περιπτώσεις δικών τους συμφερόντων) LNG.
Κατά συνέπεια, περιττεύει η συνέχιση των πειραματισμών με τον Αμερικανό πρόεδρο και τους συν αυτώ στους ρόλους ενός νέου captain America και των βοηθών του. Εξάλλου δεν φαίνεται ο Τζο Μπάιντεν να βρίσκεται σε καλύτερη φόρμα ακόμα και από τον Ντουέιν Τζόνσον, που τελευταία έχει κάτι τραβήγματα στη μέση, και τη Σαρλίζ Θερόν, η οποία κι αυτή αισθάνεται πολύ κουρασμένη.
