Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Astronomy & Astrophysics» ερευνητική ομάδα του Ινστιτούτου Προηγμένων Μελετών του Δουβλίνου καταγράφει μια σειρά από νέα στοιχεία για το Ζήτα του Οφιούχου, το διασημότερο άστρο-δραπέτη του γαλαξία μας.
Οι ερευνητές μελέτησαν νέες εικόνες του άστρου που κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra της NASA που εστιάζει στην ακτινοβολία Χ. To Zeta Ophiuchi που έχει επίσης τις κωδικές ονομασίες HD 149757 και HR 6175 έχει μάζα 20 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου και είναι 65 χιλιάδες φορές πιο λαμπρό από το μητρικό μας άστρο. Είναι περιτριγυρισμένο από τεράστιες ποσότητες σκόνης και σύμφωνα με τους ειδικούς αν δεν υπήρχε αυτή η σκόνη θα ήταν ένα από τα πιο φωτεινά άστρα του ουρανού με το φως του να έχει μπλε απόχρωση.
Πιστεύεται ότι το άστρο ανήκε κάποτε σε ένα δυαδικό σύστημα με το δεύτερο άστρο του συστήματος να ήταν ακόμη μεγαλύτερο από το Zeta. Όμως το δεύτερο άστρο εξερράγη σε μια έκρηξη σουπερνόβα με αποτέλεσμα το Zeta να απεγκλωβιστεί από τη βαρυτική έλξη του άλλου άστρου και να αρχίσει να ταξιδεύει πλέον ελεύθερο στο Διάστημα. Υπολογίζεται ότι το Zeta εκτοξεύτηκε μετά την έκρηξη με ταχύτητα 24 χλμ./δευτ. ή 160 χιλιάδες χλμ./ώρα και αυτή την στιγμή βρίσκεται σε απόσταση περίπου 440 ετών φωτός από εμάς.
Εκτιμάται ότι το Zeta έχει ηλικία τεσσάρων εκατ. ετών και ότι θα ζήσει άλλα τέσσερα εκατ. έτη πριν καταστραφεί και αυτό σε μια έκρηξη σουπερνόβα. Ένα ακόμη στοιχείο που κάνει το Zeta στόχο παρατηρήσεων είναι το κρουστικό τόξο που σχηματίζεται καθώς κινείται. Η κίνηση του άστρου παράγει αστρικούς ανέμους οι οποίοι αλληλεπιδρούν με τα νέφη αερίων και την κοσμική σκόνη που συναντά το άστρο στην πορεία του δημιουργώντας αυτό το εντυπωσιακό κρουστικό τόξο.
Η νέα μελέτη κάνει για πρώτη φορά λεπτομερή ανάλυση αυτού του κρουστικού κύματος προσφέροντας μια σειρά από δεδομένα στην επιστημονική κοινότητα τα οποία θα βοηθήσουν όχι μόνο στην αποκάλυψη νέων στοιχείων για το συγκεκριμένο άστρο αλλά για διαφόρων ειδών κοσμικά φαινόμενα. Το Zeta είναι το πιο κοντινό στη Γη διαστημικό σώμα που παράγει κρουστικά κύματα και για αυτό αναμένεται να συνεχίσει να αποτελεί αντικείμενο μελέτης.
