Ο Τρεντινιάν πρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες σκηνοθετών όπως οι: Κώστας Γαβράς, Κλοντ Λελούς, Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, Μίχαελ Χάνεκε, Φρανσουά Τρυφώ και Κριστόφ Κισλόφσκι.
Το 1968 απέσπασε την Αργυρή Άρκτο καλύτερου ηθοποιού στο Φεστιβάλ του Βερολίνου για την ερμηνεία του στην ταινία «L'homme qui ment».
Την επόμενη χρονιά, βραβεύτηκε με το βραβείο ανδρικής ερμηνείας στο Φεστιβάλ των Καννών για την ταινία «Ζ».
Το 2013 έλαβε το Βραβείο Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου και το Βραβείο Σεζάρ Α' ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία «Αγάπη», του Μίκαελ Χάνεκε.
Ο Ζαν Λουί Τρεντινιάν γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου του 1930 στο Πιολάν της Νότιας Γαλλίας. Ως νεαρός στρατιώτης, στάλθηκε να πολεμήσει στην Αλγερία, καθώς η πρώην γαλλική αποικία μαχόταν για ανεξαρτησία. Τον αηδίασε η «βίαιη υποκρισία» του πολέμου. «Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι νέοι που στάλθηκαν να πολεμήσουν εκεί, εξακολουθούν να μην μπορούν να μιλήσουν γι‘ αυτό», είχε αναφέρει.
Γιος Γάλλου βιομήχανου, σε ηλικία είκοσι ετών μετακόμισε στο Παρίσι για να σπουδάσει υποκριτική, και ένα χρόνο αργότερα έκανε το θεατρικό του ντεμπούτο. Πρώτη φορά ανέβηκε στο σανίδι το 1951 ενώ το 1955 συμμετείχε σε κινηματογραφική ταινία που τον έκανε αμέσως γνωστό, στην ταινία του Ροζέ Βαντίμ «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα», δίπλα στην Μπριζίτ Μπαρντό.
Το 1966 πρωταγωνίστησε στην πιο εμπορική γαλλική ταινία εκείνης της περιόδου, το «Ένας άντρας και μία γυναίκα» του Κλοντ Λελούς με την Ανούκ Αϊμέ.
Είχε συνεργαστεί σε σημαντικές ταινίες μεγάλων σκηνοθετών, όπως «Ο Φανφαρόνος» του Ντίνο Ρίζι, «Ζ» του Κώστα Γαβρά, «Ο Κομφορμίστας» του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, «Αούστερλιτς» του Αμπέλ Γκανς, «Η Ταράτσα» του Έτορε Σκόλα, «Τρία Χρώματα: Η Κόκκινη Ταινία» του Κριστόφ Κισλόφσκι.
«Ζ»
Στην ταινία «Z» (1969), ο κεντρικός χαρακτήρας, ο δικαστής (Xρήστος Σαρτζετάκης) που τον ενσάρκωσε ο Ζαν-Λουί Τρεντινιάν, προσπαθεί να αποκαλύψει την αλήθεια σχετικά με την δολοφονία ενός εξέχοντος πολιτικού της αριστεράς, που τον ενσάρκωσε ο Ιβ Μοντάν, ενώ οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι και ο στρατός προσπαθούν να καλύψουν την συμμετοχή τους.
Η ταινία αποτελεί μια προσαρμογή των γεγονότων τα οποία ακολούθησαν την δολοφονία του πολιτικού Γρηγόρη Λαμπράκη το 1963. Η ταινία είχε μεγάλη απήχηση στο κοινό επειδή, την εποχή της κυκλοφορίας της, η Ελλάδα βρισκόταν επί δυο χρόνια υπό στρατιωτική δικτατορία. Το «Z» κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, ενώ ο Τρεντινιάν τιμήθηκε με το βραβείο ανδρικής ερμηνείας το 1968 στο Φεστιβάλ των Καννών για την ερμηνεία του.
Η τραγωδία Υπήρξε παντρεμένος, δύο φορές. Η πρώτη σύζυγός του ήταν η ηθοποιός Στεφανί Οντράν, και η δεύτερη, η Ναντίν Μαρκάν, ηθοποιός, σεναριογράφος και σκηνοθέτις με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά. Ακόμα μεγαλύτερο τραύμα για τον ηθοποιό ήταν το να αντιμετωπίσει τον αδόκητο χαμό της κόρης του, Μαρί Τρεντινιάν, επίσης ηθοποιού και μητέρας τεσσάρων μικρών αγοριών, η οποία το 2003 ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από τον φίλο της σε δωμάτιο ξενοδοχείου στη Λιθουανία.
«Θα μπορούσα να είχα σταματήσει τη ζωή μου τη στιγμή εκείνη», είχε πει. Όμως σπρωγμένος από τους οικείους του, ανέβηκε και πάλι στη σκηνή, βρίσκοντας μια «ψυχοθεραπεία» στο θέατρο και την ποίηση. Τα τελευταία τριάντα χρόνια ζούσε κοντά στο Ιζές, στο Γκαρ, κοντά στους αγαπημένους του αμπελώνες.
