Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Μήπως η έλλειψη σαφήνειας και σταθερότητας στις αποφάσεις και τους κανόνες έχει καταλήξει να «μολύνει» περισσότερο από την ίδια την ασθένεια; Μήπως οι παραδοξότητες τρέφουν τον ανορθολογισμό;
Εξηγούμαι. Η Βουλή φαίνεται να ακολουθεί την κινεζική ή νεοζηλανδική στρατηγική μηδενικών μολύνσεων, σύμφωνα με την οποία ο εντοπισμός έστω και ενός κρούσματος κορονοϊού ενεργοποιεί μέτρα. Στα σχολεία δεν διακόπτεται η λειτουργία, παρά «μόνον όταν ο αριθμός των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων υπερβαίνει τον αριθμό που αντιστοιχεί στο πενήντα τοις εκατό (50%) συν ένα (1) του συνόλου των μαθητών/τριών που φοιτούν στο συγκεκριμένο τμήμα».
Η Βουλή διέκοψε τις εργασίες μόλις ένας βουλευτής, ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, εντοπίστηκε θετικός, ώστε να απολυμανθεί η αίθουσα και να ακολουθηθούν τα προβλεπόμενα. Μια σχολική τάξη 26 παιδιών μένει ανοικτή με 13 κρούσματα.
Σύμφωνα με τα συγκεντρωτικά στοιχεία του ΕΟΔΥ για την εβδομάδα αναφοράς, το σύνολο των ασθενών ηλικίας 4-18 ετών είναι 6.682 ή το 25% των κρουσμάτων. Δεν γνωρίζουμε πόσα σχετίζονται με ενδοσχολική μετάδοση και πόσα απ’ αυτά αποτέλεσαν αιτία διασποράς του ιού στις οικογένειες ή στην ευρύτερη κοινότητα, αλλά κάποιοι γνωρίζουν ότι «οπωσδήποτε οι χώροι μετάδοσης που είναι πολύ μεγαλύτεροι από τις εκκλησίες είναι οι χώροι εστίασης». Είναι αξίωμα; Υπάρχουν σχετικές εξειδικευμένες αναλύσεις; Ποιος το ξέρει.
Ο υπουργός Μεταφορών, κατά δήλωσή του, αν και εμβολιασμένος κάνει σταθερά rapid test, δύο φορές την εβδομάδα. Τη μία ημέρα βγήκε αρνητικό, την επόμενη, όταν και ένιωσε αδιαθεσία, θετικό. Ποιο το νόημα, λοιπόν, μόνο οι ανεμβολίαστοι να τεστάρονται; Το τεστ δεν είναι τιμωρία, αλλά μέσο πρόληψης. Με τον άνεμο δεν πέφτουν οι αντιστάσεις, με τον ήλιο βγαίνουν τα πανωφόρια. Το ξέρουν από τον Αίσωπο κορίτσια και αγόρια.
Η πανδημία έχει ακόμη ζόρια. Δεν είναι σχίσμα και είναι εξαιρετικά πιθανόν να μη δουλέψει ούτε το νέο «ποίημα», πιέζοντας τελικά ακόμα περισσότερο στην κατεύθυνση της καραντίνας.
