Στην τελευταία σειρά του, με τίτλο «Η Καλύβα του Βιτγκενστάϊν», ο εικαστικός Dionisio González οραματίζεται μια ομάδα αμφίβιων καταλυμάτων στα νορβηγικά φιόρδ.
Αντλεί έμπνευση από την απομονωμένη καλύβα που σχεδίασε και έκτισε το 1914 ο Αυστριακός-Βρετανός φιλόσοφος Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν στην απότομη όχθη της λίμνης Eidsvatnet στο Skjolden, δίπλα στο φιόρδ Sognefjord. Σχεδιασμένα ως τροφή για σκέψη, τα αμφίβια καταλύματα λειτουργούν ως αντανακλάσεις του κόσμου, καθώς κατοπτρίζονται στα νερά. «Υπάρχει κάτι αποκαλυπτικό και εμφατικό στη νορβηγική καλύβα του Βιτγκενστάϊν και αυτή είναι η αντιπαράθεση, η μετωπικότητα με το φιόρδ, με το νερό σφηνωμένο πίσω από τη δράση των παγετώνων» εξηγεί ο Dionisio González. «Ο Βιτγκενστάϊν εργαζόταν στις μελέτες του για τη λογική πάνω σε μια βάρκα, την οποία ο φίλος του David Prinsent οδήγησε στο Sognefjord.
«Αυτό το “γεγονός” της έρευνας, η μάθηση και η απομνημόνευση πάνω σε ένα μικρό θαλάσσιο μεταφορικό μέσο, που λειτουργεί ως γραφείο, με οδήγησε στο να εξετάσω τη σχέση αρχιτεκτονικής με το νερό και τη φιλοσοφία ως “αμφίβιο” εγχείρημα. Πώς, με τα σημερινά μέσα, θα πλαισίωνε ο Βιτγκενστάϊν αυτό το οργανικό κτίσμα, αυτή την αρχιτεκτονική κατασκευή σε ένα υγρό μέσο; Πώς θα ήταν οι σύγχρονες καλύβες σε διαθλώμενα σκηνικά πολλαπλασιαζόμενων κυμάτων, όπως τα νορβηγικά φιόρδ; 