Από την έντυπη έκδοση
Του Μωυσή Λίτση
[email protected]
Η προχθεσινή ομιλία του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν μετά την ολοκλήρωση της αμερικανικής αποχώρησης από το Αφγανιστάν δεν ήταν παρά μία ομολογία αποτυχίας. Όχι αποτυχίας μόνο διαχείρισης της αποχώρησης, αλλά συνολικά της αμερικανικής στρατηγικής τα είκοσι τουλάχιστον τελευταία χρόνια.
Η τρομοκρατική επίθεση στους δίδυμους πύργους της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 ήταν αφορμή για να ενταθούν οι αμερικανικές επεμβάσεις, με το προκάλυμμα της «ανθρωπιστικής επέμβασης» και της «απελευθέρωσης» από αυταρχικά, τυραννικά καθεστώτα.
Η εισβολή στο Ιράκ συνοδεύτηκε από εικόνες γκρεμίσματος αγαλμάτων του Σαντάμ Χουσεΐν, που παρέπεμπαν στις αντίστοιχες εικόνες αποκαθήλωσης αγαλμάτων και συμβόλων την εποχή που κατέρρεε ο «υπαρκτός σοσιαλισμός».
Δεν έλειψαν μάλιστα τη δεκαετία του 2000 οι αναλύσεις που προέβλεπαν ότι η πτώση του Σαντάμ θα προκαλέσει ανάλογο ντόμινο με αυτό της δεκαετίας του ,80, όταν κατέρρεαν τα καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και στο τέλος η ίδια η ΕΣΣΔ.
Η 11η Σεπτεμβρίου χρησιμοποιήθηκε ως «άλλοθι» για να καμφθούν οι αντιδράσεις της αμερικανικής κοινής γνώμης, καθώς το σύνδρομο του Βιετνάμ και όσων αποτρόπαιων διέπραξαν εκεί οι ΗΠΑ στη διάρκεια του «βρόμικου πολέμου» παρέμενε ακόμη ισχυρό.
Η άνοδος του Τζορτζ Μπους στην εξουσία το 2001 συνοδευόταν από τον θεωρητικό μανδύα των νεοσυντηρητικών που ονειρεύονταν έναν νέο «αμερικανικό αιώνα», που θα ξαναέκανε τις ΗΠΑ τον φόβο και τον τρόμο των απανταχού… απείθαρχων.
«Η απόφαση για το Αφγανιστάν δεν αφορά το Αφγανιστάν μόνο. Αφορά το τέλος μιας εποχής μεγάλων στρατιωτικών επιχειρήσεων για την αναμόρφωση χωρών» παραδέχθηκε στην προχθεσινή ομιλία του ο Μπάιντεν.
Μια ομιλία που είχε κι άλλες αποκαλύψεις: «Ήταν καιρός να είμαστε ειλικρινείς με τον αμερικανικό λαό» είπε ο Αμερικανός πρόεδρος, ο οποίος παραδέχτηκε… κομψά ότι όλα αυτά τα χρόνια η αμερικανική πολιτική ηγεσία έλεγε ψέματα για τις πραγματικές αιτίες των πολέμων στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και αλλού.
Ανέφερε ακόμη πως οι ΗΠΑ ξόδευαν «300 εκατ. δολάρια την ημέρα επί δυο δεκαετίες», λέγοντας χαρακτηριστικά: «Ναι, ο αμερικανικός λαός πρέπει να το ακούσει… πόσες ευκαιρίες αφήσαμε να χαθούν».
Η δημοκρατία, η ελευθερία, τα δικαιώματα των γυναικών δεν ήταν άλλωστε ποτέ το θέμα. Αν ήταν, δεν θα είχαν πέσει όλοι με νύχια και με δόντια να ποδηγετήσουν και εντέλει να χειραγωγήσουν την «αραβική άνοιξη» το 2010, όταν οι αραβικοί λαοί ανέτρεπαν αυταρχικά και διεφθαρμένα καθεστώτα.
