Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Δείξτε μου έναν Σεπτέμβριο που δεν είναι κρίσιμος τα τελευταία χρόνια και θα σας δείξω έναν τρυγομηνά ή τρυγητή χωρίς μούστο.
Ποιος ξεχνά τη γνωστή παροιμιακή φράση, που τον παραβάλλει με τον θέρο και τον πόλεμο, γιατί απαιτεί πανστρατιά, όπως αρέσκονται να λένε οι πολιτικοί;
Ποιος δεν ξέρει ότι σε ορισμένες περιοχές η 1η Σεπτεμβρίου ονομάζεται «αρχιχρονιά», επειδή συμπίπτει με την αρχή της ινδικτιώνος; Κάθε αρχή και δύσκολη, όσο ο προσδιορισμός του ετήσιου ποσού φόρων που έπρεπε να καταβάλλουν οι Ρωμαίοι πολίτες.
Τούτη η παράξενη αρχιχρονιά βρίσκει κάμποσους με ανακατατάξεις στη δουλειά. Ήδη επιδόθηκαν σε εργαζόμενους στα δημόσια νοσοκομεία τα πρώτα φύλλα αναστολής καθηκόντων, σε πολλά νοσοκομεία είναι υπογεγραμμένα προς επίδοση και σε άλλα έβγαλαν εκτός προγραμμάτων υπηρεσίας τους ανεμβολίαστους εργαζόμενους. Αυτούς που στην αρχή της πανδημίας χειροκροτούσαμε στα μπαλκόνια του ακίνητου χρόνου, σε μια συμβολική πράξη αναγνώρισης του έργου τους.
Μια στοίβα σπασμένες εικόνες και αντιφάσεις σε πολλές πράξεις, όπου κάθε απόπειρα να καταλήξει κανείς σε μια ξεκάθαρη ερμηνεία, σε μία στέρεη ανάλυση θα ήταν τόσο παράλογη, όσο και το να προσπαθήσει να ανακαλύψει πού αρχίζει και πού τελειώνει η τρέλα που στήνει κουβεντολόι με τη διαδικασία.
Yπέρ του καθολικού εμβολιασμού αλλά όχι του υποχρεωτικού, υπερίσχυση των ατομικών δικαιωμάτων ενάντια στα συλλογικά -η άλλη όψη της ατομικής ευθύνης, με ταυτόχρονη υποβάθμιση της πολιτικής ευθύνης-, υπέρ της υποχρεωτικότητας, αλλά κατά της αναστολής εργασίας, ώστε να μην πιεστεί το Σύστημα Υγείας περισσότερο απ’ ό,τι έχει ήδη πιεστεί, «μέτρο που επιβλήθηκε χωρίς λόγο», καθώς «δεν υπάρχει καμία εστία διασποράς του ιού στα νοσοκομεία για την οποία να ευθύνεται το υγειονομικό προσωπικό για το τελευταίο μεγάλο χρονικό διάστημα», αλλά και πρόταση να τοποθετηθούν ανεμβολίαστοι στην πρώτη γραμμή των κλινικών ΜΕΘ-Covid, «για να δούμε πραγματικά τι νόημα έχουν όσα λένε και τι ισχυρίζεται ο καθένας».
Νόημα έχει ένα σοβαρό σύστημα υγείας, όπου «λόγω έλλειψης αναισθησιολόγων, κάποιες μέρες τον μήνα, ο εντατικολόγος βάρδιας δεν θα αφήνει τις ΜΕΘ και τους ασθενείς του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, για να συνοδεύει βαριά περιστατικά διακομιδών σε άλλα νοσοκομεία».
