Ολόκληρες συνοικίες εκτείνονται στα ανατολικά του Κλερμόν-Φεράν, με δρόμους που ονομάζονται Οδός Θελήσεως ή Οδός Αξίας. Πρόκειται για τις Πόλεις Μισελέν, που κτίστηκαν τη δεκαετία του '20 για τους εργαζόμενους της εταιρείας σε αυτή την περιοχή της κεντρικής Γαλλίας, όπου εξακολουθεί να βρίσκεται η έδρα των παγκόσμιων ελαστικών.
Τότε υπήρχαν εδώ σχολεία, νοσοκομεία, σουπερμάρκετ και αθλητικά κέντρα που είχε κατασκευάσει η εταιρεία για το προσωπικό της. Η πόλη ήταν γνωστή ως Michelinville. Αλλά τα χρόνια πέρασαν και η κατάσταση άλλαξε. «Η βιομηχανία δεν αποτελεί πια μονοπώλιο», εξηγεί ο Αλέν Μαρτινέ, ο σοσιαλιστής δήμαρχος της πόλης, πρώην συνδικαλιστής και Bib, όπως είναι γνωστοί οι υπάλληλοι της Μισελέν από το σήμα της εταιρείας. Η αλλαγή αυτή δεν ήταν «βελούδινη». Την περίοδο 1983-2000 εφαρμόστηκαν εννιά προγράμματα αναδιάρθρωσης και το προσωπικό μειώθηκε από 30.000 σε 13.000 άτομα.
Τον Μάιο του 2006 πέθανε σε ατύχημα ο 43χρονος πρόεδρος και κληρονόμος της εταιρείας, ο Εντουάρ Μισελέν. Και αυτό αποτέλεσε ένα τεράστιο σοκ για την πόλη των 200.000 κατοίκων (300.000, αν ληφθούν υπόψη και τα προάστια).
Μια σχέση εκατό ετών ανάμεσα στη Μισελέν και την Κλερμόν έπαιρνε τέλος. «Κυκλοφόρησαν πολλές φήμες, αλλά ο νέος πρόεδρος, ο Μισέλ Ρολιέ, διέλυσε πολύ γρήγορα τις αμφιβολίες», λέει ο Ερίκ ντε Κρομιέρ, γενικός διευθυντής για την Ευρώπη. Σύμφωνα πάντως με τον Μαρτινέ, που έχει γράψει το βιβλίο «Μισελέν. Μύθος και πραγματικότητα», υπάρχει κάτι που δεν έχει αλλάξει. «Οταν η Μισελέν φταρνίζεται, η πόλη κρυολογεί. Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι στην εταιρεία, ο πληθυσμός το παρακολουθεί με μεγάλη προσοχή».
Οπως επισημαίνει πάντως ο απεσταλμένος της Ελ Παϊς, είναι αλήθεια ότι η εταιρεία κατάφερε να ξεπεράσει το σοκ από τις χιλιάδες απολύσεις. Σήμερα, η Κλερμόν έχει μια ανεργία που βρίσκεται κάτω από τον μέσο όρο της Γαλλίας (7,3% έναντι 8,8%). Και κανείς δεν μπορεί να τη χαρακτηρίσει μια νεκρή πόλη. Η πολυεθνική είναι παρούσα λίγο-πολύ παντού, παρόλο που η «κουλτούρα Bib» έχει ουσιαστικά εξαφανιστεί.
Παρά ταύτα, η Μισελέν εξακολουθεί να είναι η Μισελέν, και όχι μόνο στην Κλερμόν-Φεράν. Πολλοί πιστεύουν ότι ένας από τους λόγους που ο πρώην πρωθυπουργός Λιονέλ Ζοσπέν δεν κατάφερε να περάσει στο δεύτερο γύρο στις προεδρικές εκλογές του 2002 έχει να κάνει με την εταιρεία. Το 1999, η Μισελέν ανακοίνωσε αύξηση των κερδών της και την απόλυση 7.500 εργαζομένων σε διάστημα τριων ετών. Αυτό προκάλεσε ένα κύμα διαμαρτυριών σε ολόκληρη τη χώρα. Ο Ζοσπέν έκανε τότε μια δήλωση που προκάλεσε αίσθηση: «Το Κράτος δεν μπορεί να κάνει τα πάντα». Η δήλωση αυτή επαναλήφθηκε πολλές φορές στην προεκλογική εκστρατεία και οι αντίπαλοι του σοσιαλιστή υποψηφίου την εκμεταλλεύτηκαν δεόντως. Σήμερα, κανείς δεν τολμά να πει κάτι τέτοιο. Ισως επειδή όταν η Μισελέν φταρνίζεται, ολόκληρη η Γαλλία κρυολογεί.
Πηγή: El Pais, ΑΠΕ-ΜΠΕ
