Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία η Γη δημιουργήθηκε πριν από περίπου 4,5 δις έτη. Εχει διαπιστωθεί ότι πέρασε πολύ άσχημη βρεφική και παιδική ηλικία αφού όπως και όλοι οι πλανήτες που βρίσκονταν πιο κοντά στον Ήλιο βομβαρδίζονταν εκείνη την περίοδο από κάθε είδους και μεγέθους διαστημικά αντικείμενα και σώματα στο υπό διαμόρφωση ηλιακό μας σύστημα.
Μια νέα μελέτη αναβαθμίζει τα μεγέθη αλλά και την συχνότητα των μεγαλύτερων διαστημικών σωμάτων που έπεφταν στον πλανήτη μας.
Ομάδα ερευνητών στις ΗΠΑ παρουσίασε στο συνέδριο γεωχημείας Goldschmidt την μελέτη που πραγματοποίησε σύμφωνα με την οποία πριν από 3,5 δισ. έτη άρχισαν να «επισκέπτονται» την Γη αστεροειδείς με μέγεθος όσο μια μεγάλη πόλη.
Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτού του μεγέθους αυτοί οι γιογ΄λαντιοι αστεροειδείς έπεφταν κατά μέσο όρο κάθε 15 εκατ. έτη για χρονικό διάστημα περίπου ενός δισ. ετών. Δυστυχώς οι κρατήρες αυτών των συγκρούσεων έχουν εξαφανισθεί προ πολλού από τις μετέπειτα γεωλογικές διεργασίες του πλανήτη όμως μάρτυρες αυτών των συγκρούσεων είναι μια κατηγορία γυάλινων σωματιδίων που ονομάζονται «σφαιρίδια».
Πρόκειται για λιωμένα σωματίδια αποτέλεσμα τέτοιου είδους συγκρούσεων τα οποία ανεβαίνουν στην ατμόσφαιρα, εξατμίζονται και όταν η θερμοκρασία τους μειωθεί πέφτουν ξανά στην επιφάνεια του πλανήτη. Η παρουσία αλλά και διασπορά τους μπορεί να αποκαλύψει διάφορα στοιχεία για μια σύγκρουση όπως το μέγεθος του σώματος που την προκάλεσε.
«Η σύγκριση των στοιχείων της δικής μας έρευνας με παλαιότερα σχετικά δεδομένα και στατιστικές αναλύσεις για τα σφαιρίδια δείχνουν ότι είχε υποτιμηθεί τόσο ο αριθμός των μεγάλων συγκρούσεων στην Γη όσο και το μέγεθος των σωμάτων που συμμετείχαν σε αυτούς. Πιθανώς οι συγκρούσεις αυτές ήταν δέκα φορές μεγαλύτερες από όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Πιθανότατα κάθε 15 εκατ. έτη έπεφτε στην Γη ένας αστεροειδής με μέγεθος παρόμοιο ή μεγαλύτερο από αυτό του αστεροειδή που προκάλεσε την εξαφάνιση των δεινοσαύρων. Είναι πολύ πιθανό αυτές οι συγκρούσεις να μετέβαλαν θεμελιωδώς την εξέλιξη της επιφάνειας της Γης αλλά και την ατμόσφαιρας της. Προσπαθούμε για παράδειγμα, να διαπιστώσουμε αν και πώς αυτές οι συγκρούσεις μετέβαλαν την παρουσία του οξυγόνου στην ατμόσφαιρα της Γης. Διαπιστώσαμε ήδη ότι σημειώνονταν δραστικές διακυμάνσεις του οξυγόνου στην ατμόσφαιρα κάθε φορά που γίνονταν αυτές οι συγκρούσεις. Δεδομένης της σημασίας του οξυγόνου στην εξέλιξη του πλανήτη και ειδικά στην παρουσία της ζωής η σχέση του οξυγόνου με αυτές τις συγκρούσεις είναι ένας τομέας που πρέπει σίγουρα να διερευνηθεί και αυτό θα είναι το επόμενο στάδιο της έρευνας μας» ανέφερε στο συνέδριο ο δρ. Σιμόνε Μάρτσι, φυσικός στο Southwest Research Institute στο Κολοράντο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.
Να σημειωθεί ότι η μεγαλύτερη σύγκρουση που έχει υποστεί η Γη είναι αυτή με ένα διαστημικό σώμα στο μέγεθος περίπου του Άρη πριν από περίπου 4-4,5 δισ. έτη αποτέλεσμα της οποίας ήταν η δημιουργία της Σελήνης η οποία σχηματίστηκε από τα θραύσματα αυτής της κολοσσιαίας σύγκρουσης.
