Από την έντυπη έκδοση
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Τόσο ευνοϊκά σχόλια για τη χώρα από δημοσιογράφους, στελέχη επιχειρήσεων και απλούς πολίτες χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχα να ακούσω από το 2004, χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων και της κατάκτησης του Euro 2004 στο ποδόσφαιρο. Μπορώ δε να πω ότι τα σημερινά σχόλια από ποιοτικής πλευράς είναι αισθητά καλύτερα. Τότε, το 2004, τα σχόλια αφορούσαν αθλητισμό και ποδόσφαιρο κυρίως και εξέφραζαν ευχάριστη έκπληξη. Απορούσαν πολλοί πώς μια μικρή χώρα μπορούσε να διοργανώσει Ολυμπιακούς Αγώνες και να κατακτήσει ένα ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό κύπελλο από το πουθενά.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Σήμερα η Ελλάδα θαυμάζεται γιατί ξεπέρασε τη χρηματοοικονομική λαίλαπα του 2008, αντιμετώπισε επιτυχώς τη θανατηφόρα πανδημία και κύρια προσαρμόζεται με ταχύτητα στην ψηφιακή εποχή. Τέλος, δεν είναι λίγοι οι Ευρωπαίοι που θεωρούν την Ελλάδα νησίδα ασφάλειας και προόδου σε σύγκριση με την Τουρκία που θεωρείται ο μεγάλος «νταής» της Ανατολικής Μεσογείου και χώρα που επιβουλεύεται τη δημοκρατία.
Ασφαλώς δε, σημαντικό ρόλο στην άνοδο του γοήτρου της χώρας έπαιζε και παίζει η εντυπωσιακή άνοδος της Μαρίας Σάκκαρη και του Στέφανου Τσιτσιπά στην κορυφή του παγκόσμιου τένις. Από την άποψη αυτή, μόνον αηδία προκαλούν τα εμετικά σχόλια στο Διαδίκτυο των εγχώριων τραμπούκων του πνεύματος…
Οι παραπάνω ευνοϊκές συνθήκες για το γόητρο της χώρας, σε συνδυασμό με την υλοποίηση του προγράμματος επενδύσεων που προβλέπεται από το Ταμείο Ανάκαμψης, και Ανθεκτικότητας, προσφέρουν μια μοναδική ευκαιρία εισόδου της Ελλάδας στον κόσμο της 4ης βιομηχανικής επανάστασης με αξιώσεις και όχι ως φτωχός συγγενής.
Από αυτήν την οπτική γωνία, εξαιρετικά ενδιαφέρουσες είναι οι απόψεις και συμβουλές που διατυπώνουν στο τελευταίο βιβλίο τους οι Θοδ. Πελαγίδης, υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, και Μιχ. Μητσόπουλος, διευθυντής Ταμείου Επιχειρησιακού Περιβάλλοντος και Ρυθμιστικών Πολιτικών του ΣΕΒ («Who’s to Blame for Greece? Life after Bankruptcy: Between Optimism and Substandard Growth», MacMillan/Pelgrave, June 2021).
Κατά τους συγγραφείς «Η ελληνική οικονομία αναζητεί σήμερα ένα μέλλον βιώσιμο, που θα φέρει ποιοτικές θέσεις εργασίας, σε μια χώρα που έχει όλες τις προϋποθέσεις να προσφέρει ποιότητα ζωής σε όσους κατοίκους και οικογένειες ζουν ή εγκαθίστανται σε αυτήν».
Στο πλαίσιο αυτό, επισημαίνεται από τους Θοδ. Πελαγίδη και Μιχ. Μητσόπουλο, ότι πριν απ’ όλα πρέπει να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις, καθώς αυτές δεν είναι μια διαδικασία που γίνεται άπαξ, αλλά μια συνεχής διαδικασία συμβατή με τις αρχές της «καλής νομοθέτησης». Σε έναν κόσμο που αλλάζει ριζικά και συνεχώς λόγω του ψηφιακού μετασχηματισμού και της ανάγκης για στροφή στη βιώσιμη ανάπτυξη, όποιος εγκαταλείψει τις προσαρμοστικές αλλαγές απλά θα μείνει πίσω. Το μεταρρυθμιστικό έργο που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια είναι σημαντικό, υποστηρίζουν οι συγγραφείς, αλλά μένουν ακόμα αρκετά προς υλοποίηση. Ενδεικτικά, αξίζει να αναφερθούν τα θέματα χωροταξίας και αδειοδότησης, με το δεύτερο να εξαρτάται άμεσα από το πρώτο. Ήδη έχουν δρομολογηθεί ή εξαγγελθεί έργα που θα ολοκληρώσουν τον χωροταξικό σχεδιασμό στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας και θα εκσυγχρονίσουν την εφαρμογή του σε τοπικό επίπεδο, αυτή τη φορά με αναγνώριση της ανάγκης για χωροθέτηση και υποστήριξη της παραγωγής. Κυρίως, όμως, εκκρεμεί η θεσμική ωρίμανση σε τέτοιο βαθμό, ώστε το πελατειακό κράτος να μην αποτελεί πλέον απειλή. Οι πολίτες και οι επιχειρήσεις θα πρέπει να μπορούν εφεξής να βρίσκουν το δίκαιό τους και να κάνουν τη δουλειά τους βασιζόμενοι στους θεσμούς και στις υπηρεσίες του κράτους.
Δεύτερον, πρέπει να ξαναδούμε πιο προσεκτικά το τι μένει να γίνει στο επίπεδο της φορολογίας. Οι σημαντικές παρεμβάσεις που έχουν γίνει, όπως της μείωσης φόρων σε εταιρικά κέρδη και μερίσματα, η θέσπιση ρεαλιστικών όρων διανομής δικαιωμάτων προαίρεσης σε στελέχη και προσωπικό, σειρά σημαντικών τεχνικών ρυθμίσεων, όπως η φορολογική αντιμετώπιση των ζημιών από διαγραφές οφειλών στα πλαίσια πτωχευτικών και προ-πτωχευτικών διαδικασιών και πολλές άλλες επεμβάσεις που έχουν γίνει, σίγουρα έχουν καταστήσει έως και ανταγωνιστική σε κάποιες παραμέτρους τη φορολογία στην Ελλάδα. Παραμένει όμως η ανάγκη ειδικά η επιβάρυνση της μισθωτής εργασίας στον ιδιωτικό τομέα να μειωθεί παραπέρα και να μειωθεί κυρίως η υπέρ-προοδευτικότητά της, η οποία παραμένει ίσως η μεγαλύτερη στην Ευρώπη, αποτρέποντας την εξέλιξη της αγοράς εργασίας σε θέσεις καλύτερης ποιότητας και υψηλότερων αποδοχών.
Τρίτον, καθώς έχει αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη στη χώρα, προσφέρεται η ρευστότητα του Ταμείου Ανάκαμψης για τη χρηματοδότηση επενδύσεων και υποδομών που άμεσα θα τονώσουν την οικονομία αλλά και θα συνεισφέρουν στην κάλυψη του σωρευμένου επενδυτικού κενού με τρόπο που θα στρέψει την οικονομία προς τη βιώσιμη ανάπτυξη και την ψηφιοποίηση
Η ευκαιρία είναι από κάθε πλευρά μοναδική. Ας μη χαθεί.
