Το αποτέλεσμα των γαλλικών προεδρικών εκλογών θα επηρεάσει σημαντικά τις ήδη προβληματικές σχέσεις της Ε.Ε. με την Τουρκία, καθώς και τις περίπλοκες προσπάθειες για τη διάσωση του Ευρωπαϊκού Συντάγματος.
Οι δύο υποψήφιοι προτείνουν πολύ διαφορετικές διεξόδους και υποστηρίζουν αντίθετες απόψεις σχετικά με την υποψηφιότητα της Τουρκίας για την ένταξή της στην Ε.Ε.
Μία ενδεχόμενη νίκη του Νικολά Σαρκοζί θα θεωρηθεί ως η καλύτερη ευκαιρία για την άμεση εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων που έχει απόλυτα ανάγκη η Ε.Ε., μέσω μίας «μίνι-συνθήκης», και όχι ενός Συντάγματος που θα πρέπει να αποφασιστεί εξαρχής. Ετσι θα αποφευχθεί ένα γραφειοκρατικό χάος στην Ενωση, η οποία αποτελείται πλέον από 27 μέλη και ενδεχομένως σύντομα θα προχωρήσει στην ένταξη έξι ακόμη κρατών.
Αντιθέτως, η σοσιαλίστρια Σεγκολέν Ρουαγιάλ επιθυμεί την έναρξη διαπραγματεύσεων για ένα εξ ολοκλήρου νέο και πολύ πιο σοσιαλιστικό Σύνταγμα, το οποίο θα υποβληθεί στους ψηφοφόρους όλων των κρατών μελών της Ε.Ε. όταν θα διεξάγουν εκλογές για την ανάδειξη του νέου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, τον Ιούνιο του 2009.
Παράλληλα, η υποψηφιότητα της Τουρκίας για ένταξή της στην Ε.Ε. προκάλεσε εξαρχής και συνεχίζει να προκαλεί αμφισβητήσεις και ανησυχία, ιδιαίτερα στο θέμα των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Οι τελευταίες εντάσεις μεταξύ του τουρκικού στρατού, ο οποίος υπεραμύνεται του κοσμικού χαρακτήρα της χώρας, και της κυβέρνησης, που ανάγει τις ρίζες της στο Ισλάμ, ώθησαν την Ε.Ε. να προειδοποιήσει την Τουρκία ότι πρέπει να μειώσει την επιρροή του στρατού στα πολιτικά ζητήματα και να επιμείνει στο σεβασμό των κρατικών θεσμών.
Ο Σαρκοζί αντιτάσσεται στην ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., προτιμώντας μία «Μεσογειακή Ενωση» που θα μπορεί να συμπεριλάβει την Τουρκία και άλλες μουσουλμανικές χώρες. Ο ίδιος δηλώνει ότι «οι σχέσεις της Ευρώπης με την Τουρκία πρέπει να εξετασθούν υπό το πρίσμα αυτής της Μεσογειακής Ένωσης» και συνεχίζει: «Εάν η Ευρώπη θέλει να έχει ταυτότητα, τότε πρέπει να έχει σύνορα και για το λόγο αυτό όρια».
Για το ίδιο θέμα, η Σεγκολέν Ρουαγιάλ ασπάζεται τη γνώμη της Κομισιόν, ότι δηλαδή «η Τουρκία μπορεί να γίνει μέλος της Ε.Ε. εάν πληροί τα ενταξιακά κριτήρια, τα οποία δεν είναι μόνο οικονομικά, αλλά και δημοκρατικά».
Η Γερμανία, το Βέλγιο, η Ιταλία, η Ισπανία και οι Σκανδιναβικές χώρες συμμερίζονται τις απόψεις της Ρουαγιάλ, εκφράζοντας την επιθυμία να διατηρήσουν όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία από το προσχέδιο του Συντάγματος. Δηλώνουν ότι η Ε.Ε. χρειάζεται έναν πλήρη καταστατικό χάρτη, που θα προβλέπει έναν κατάλογο δικαιωμάτων, την ύπαρξη προέδρου και υπουργού εξωτερικών, καθώς και την καθιέρωση νέων κανόνων ψηφοφορίας για την επιτάχυνση της λήψης αποφάσεων, προκειμένου να αποκτήσει η Ενωση έναν πιο καθοριστικό ρόλο στη διεθνή σκακιέρα.
Αντίθετα, η Βρετανία, η Ολλανδία και η Πολωνία τάσσονται υπέρ της μινιμαλιστικής θέσης του Σαρκοζί. «Η συγκεκριμένη προσέγγιση», υποστηρίζει ο Βρετανός Πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ, «είναι αποτελεσματική και πρακτική για την Ευρώπη, η οποία συνιστά μία ένωση ανεξάρτητων κρατών που συνεργάζονται μεταξύ τους».
Οι υπέρμαχοι της μινιμαλιστικής άποψης επιθυμούν τη συνεργασία των κρατών -μελών σε θέματα όπως η ενέργεια, η εργασία, η μετανάστευση, η χορήγηση ασύλου και το οργανωμένο έγκλημα, ενώ απορρίπτουν τις συνομιλίες για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, το οποίο, κατά τη γνώμη τους, είναι μία πομπώδης ανοησία που φέρει τα γνωρίσματα ενός Ευρωπαϊκού «υπερκράτους». Δηλώνουν, μάλιστα, ότι το μόνο που χρειάζεται είναι η εφαρμογή της Συνθήκης της Ρώμης του 1957, υπό σύγχρονη μορφή.
ASSOCIATED PRESS
