Από την έντυπη έκδοση
Της Νικόλ Λειβαδάρη
[email protected]
Οι New York Times έγραψαν ότι η θέση Μπάιντεν υπέρ της άρσης της πατέντας στα εμβόλια κατά της Covid-19 αποτελεί «ιστορική απόφαση»: Είναι ο πρώτος Αμερικανός πρόεδρος που χρησιμοποιεί τη δύναμη της ίδιας της μήτρας του καπιταλισμού, της Αμερικής, για να διεκδικήσει την ισότιμη διανομή ενός καπιταλιστικού προϊόντος, του εμβολίου, στους φτωχούς και αποκλεισμένους όλου του πλανήτη.
Κι είναι μια πράξη, σύμφωνα με την αμερικανική εφημερίδα, που εδραιώνει το κοινωνικό πρόσωπο της κυβέρνησής του (εάν συνυπολογιστούν και τα δημοσιονομικά πακέτα-μαμούθ υπέρ της κοινωνικής συνοχής) και, επιπλέον, στέλνει κι ένα καθαρό μήνυμα στην Ευρώπη. Η οποία, παρεμπιπτόντως, δεν διακρίθηκε ούτε για τα διαχειριστικά ούτε για τα κοινωνικά της αντανακλαστικά από την πρώτη στιγμή της πανδημίας.
Το Spiegel απάντησε, εξηγώντας το κοφτό γερμανικό «όχι», με παραπομπή στην κυνική πραγματικότητα των αριθμών και των αγορών. Έγραψε ότι διακυβεύονται πολύ περισσότερα από τα εμβόλια, ότι η Ευρώπη φοβάται «πως η μόνη κερδισμένη από την άρση της πατέντας θα είναι η Κίνα», και πως το Βερολίνο δεν θα ρισκάρει να χάσει τις ευκαιρίες που ανοίγονται μπροστά του μέσα από την τεχνολογία mRNA δύο γερμανικών εταιρειών - των BionΤech και CureVac:
«Έπειτα από δεκαετίες», λέει το Spiegel, «στις οποίες η εγχώρια φαρμακευτική και βιοτεχνολογική βιομηχανία δεν έπαιξε κανένα ρόλο στην παγκόσμια αγορά, οι γερμανικές εταιρείες όχι μόνο έχουν μεγάλες ελπίδες για έλεγχο της πανδημίας παγκοσμίως, αλλά και υψηλές προσδοκίες βιομηχανικής πολιτικής στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες. Μέλλον, made in Germany, πότε υπήρξε για τελευταία φορά σε μια τέτοια διάσταση;».
Ο Γερμανός υπουργός Υγείας Γενς Σπαν ήρθε να συμπληρώσει ότι, πέραν του ανορθολογισμού, η πρόταση Μπάιντεν εμπεριέχει και υψηλό βαθμό υποκρισίας. Είπε ότι η Αμερική, την ίδια ώρα που ζητά απελευθέρωση από την πατέντα, διαπρέπει στον εμβολιαστικό εθνικισμό εμποδίζοντας τις εξαγωγές εμβολίων μέσω του Defence Production Act.
Και το Spiegel και ο Σπαν λένε όντως τη μισή αλήθεια. Εκείνο που δεν λένε όμως είναι πως ο Μπάιντεν είδε κι εκείνο που δεν θέλει, ή δεν μπορεί, να δει η Ευρώπη: Έναν νέο δυτικό κόσμο, κλονισμένο από κοσμογονικές αλλαγές και προκλήσεις. Και σ’ αυτόν τον κόσμο, χωρίς ανατρεπτικές πρωτοβουλίες, οι παλαιές κραταιές δυνάμεις απειλούνται με πλήρη απώλεια κοινωνικής συνοχής στο εσωτερικό και διεθνούς ισχύος στο εξωτερικό.
Υπό αυτή την έννοια όλη την αλήθεια μάλλον τη λέει το Politicο. Γράφοντας ότι, ανεξαρτήτως κινήτρων και επιχειρημάτων, η κίνηση Μπάιντεν κάνει τους Ευρωπαίους «να μοιάζουν οι μόνοι κακοί της υπόθεσης».
