Το πρώτο του τραγούδι, «Στης ζωής το μονοπάτι», κυκλοφόρησε ο  νέος –μα με στοιχεία γλυκιάς ωρίμανσης- τραγουδοποιός Κωνσταντίνος Στιβακτής. Εν αναμονή κυκλοφορίας του πρώτου του άλμπουμ, είχαμε τη χαρά να μιλήσουμε μαζί του.

Πρόσφατα κυκλοφορήσατε το πρώτο σας τραγούδι, «Στης ζωής το μονοπάτι». Τι αισθάνεται ένας νέος ερμηνευτής που μόλις ξεκινά στο τραγούδι;

«Αισθάνεται μεγάλη χαρά που ένα δημιούργημά του βρίσκεται στα αυτιά τόσων ακροατών, και δίψα να ανακαλύψει όσα μουσικά τού κρύβει η συνέχεια».

«Εκεί οδηγήθηκα αισθητικά από τη γέννησή του, θα έλεγα. Οι στίχοι του και τα όσα ήθελα να εκφράσω μέσω της μουσικής έδωσαν, σχεδόν αφιλτράριστα, την κατεύθυνση. Πρόκειται για μια εποχή συναισθηματικής ειλικρίνειας και ανθρώπινης αμεσότητας. Ο έρωτας τότε –όταν αυτός συνέβαινε– ήταν κρυστάλλινος. Αρκούσε μια ματιά για να αφιερώσει κάποιος τη ζωή του στην αγάπη. Ακριβώς έτσι αισθανόμουν απέναντι στην ιστορία αυτού του τραγουδιού, όταν το έγραφα. Αποτυπώνει, άλλωστε, σκέψεις και γεγονότα της πραγματικότητας, των οποίων τη σοβαρότητα ελαφραίνει μόνο η αθωότητα της μουσικής εκείνης της περιόδου».

Στο κανάλι σας στο you tube παρουσιάζετε και διασκευές σε τραγούδια από Cure, μέχρι Μαρίζα Ρίζου και πολλά ακόμα ετερόκλητα. Είναι χαρακτηριστικό μόνο δικό σας ή της γενιάς σας, γενικότερα, αυτή η ποικιλία στα ακούσματα;

«Θεωρώ ότι αυτό αφορά περισσότερο μια εσωτερική τάση του καθενός, παρά ένα χαρακτηριστικό οποιασδήποτε γενιάς. Προσωπικά, ως πιστός υπηρέτης της τέχνης μου, φροντίζω να τον εκθέτω τον εαυτό μου σε κάθε μορφή έκφρασής της, ώστε να πλουτίζω με ερεθίσματα. Να απορρίπτω και να λατρεύω με επιχειρήματα και άποψη. Και, τελικά, όλα αυτά να γίνονται η αφετηρία της δικής μου έμπνευσης».

«Ονειρεύομαι νέες εμπνεύσεις, παθιασμένους συνεργάτες και ασταμάτητη προσπάθεια για καλλιτεχνική βελτίωση. Θα ήθελα να εξακολουθώ να απολαμβάνω αυτό που κάνω σαν να είναι ακόμα η αρχή και να συνεχίζω να συναντώ ανθρώπους που βρίσκουν ένα κομμάτι του εαυτού τους στα τραγούδια μου, όσο διαφορετικοί κι αν είναι μεταξύ τους. Όπως έγινε με το “Μονοπάτι”». 

Η καραντίνα και ο περιορισμός των live σας έκανε….

«Με έκανε να δουλέψω ακόμη πιο παθιασμένα σε όσα ούτως ή άλλως ετοίμαζα τον τελευταίο καιρό. Να μελετήσω, να μιλήσω για συνεργασίες, να ολοκληρώσω τις ενορχηστρώσεις του πρώτου μου άλμπουμ. Σαφώς με έχει επηρεάσει ψυχολογικά, όπως όλους μας. Όμως την αντιμετωπίζω σαν μια ακόμη ευκαιρία να δείξουμε ότι μπορούμε να βγούμε δυνατότεροι και σοφότεροι από τις δυσκολίες που προκύπτουν στη ζωή μας, με την ελπίδα ότι θα αγκαλιαστούμε δίχως φόβο, όταν όλα αυτά θα ανήκουν στο παρελθόν».

«Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για έναν νέο καλλιτέχνη, να συνεργάζεται με όσους τον έχουν εμπνεύσει να βρίσκεται σε αυτή την θέση. Οπότε το να συνυπάρξω στη σκηνή με τα καλλιτεχνικά μου πρότυπα είναι μεγάλη μου επιθυμία. Το ίδιο σημαντικές, όμως, θεωρώ και τις συνεργασίες με ανθρώπους, των οποίων οι καριέρες βρίσκονται σε κοντινό στάδιο με τη δική μου. Με ανθρώπους που έχουν την ίδια ζωντάνια και επιθυμία να εκφραστούν, να δημιουργήσουν και να παίξουν μουσική. Αυτές αποτελούν προτεραιότητα για εμένα». 

Πείτε μου ένα τραγούδι που θα θέλατε να έχετε  γράψει.

«Λένε ότι το καλύτερο τραγούδι είναι αυτό που δεν έχει ακόμη γραφτεί. Αυτό ζηλεύω περισσότερο και πάντα προσπαθώ να το κάνω δικό μου. Ωστόσο, επειδή θα ήθελα πολύ κάποια στιγμή να γράψω μουσική για κινηματογράφο ή για θέατρο, θα ένιωθα την απόλυτη ευτυχία αν είχα συνθέσει το soundtrack του “La La Land” ή του “The old man with the gun”».

CONSTANTINE STIVAKTIS

«Θα απαντούσα ότι αν ζυγίζει την αξία της προσπάθειας, μάλλον δεν θέλει πραγματικά να ξεκινήσει. Η μουσική είναι πολλά περισσότερα από έναν μαθηματικό υπολογισμό. Όταν κάτι σου γεμίζει την καρδιά με φως, τότε αξίζει να δουλέψεις, να προσπαθήσεις, να ταξιδέψεις. Ορθολογισμός και στρατηγική χρειάζονται, αλλά μόνο όταν σκεφτόμαστε το πώς θα πετύχουμε τα όνειρά μας – όχι το ποια θα είναι αυτά».

Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]