Της Βίκυς Καλοφωτιά
[email protected]
«Η Δημοκρατία γίνεται και στην πράξη γένους θηλυκού», «Η κορυφή της Ελλάδας είναι γυναικεία υπόθεση», «Για πρώτη φορά γυναίκα η Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην Ελλάδα». Αυτοί ήταν κάποιοι από τους τίτλους που έβλεπε κανείς να «φιγουράρουν» στις εφημερίδες σε όλη την γερμανική επικράτεια, όταν η Κατερίνα Σακελλαροπούλου συγκέντρωσε 261 ψήφους -από 300 βουλευτές που συμμετείχαν στη διαδικασία της 22ας Ιανουαρίου 2020- κερδίζοντας έτσι δικαιωματικά τη σκυτάλη από τον προκάτοχό της, Προκόπη Παυλόπουλο, και κάνοντας την πλειοψηφία να μιλά για μια ιστορική ψηφοφορία στη Βουλή των Ελλήνων.
Σχεδόν έξι μήνες μετά την εκλογή της γυναίκας που μέχρι εκείνη τη στιγμή χάραζε τη δική της πορεία στο δικαστικό κλάδο, τρέφοντας ιδιαίτερη αγάπη για τα βιβλία και τα ταξίδια, οι Γερμανοί απολαμβάνουν τον πρωινό τους καφέ διαβάζοντας τη συνέντευξη-αφιέρωμα που της έκανε ένα από τα πιο εμβληματικά περιοδικά της χώρας τους, το “Der Spiegel”.
«Οι επικριτές της έχουν σε μεγάλο βαθμό σιωπήσει, ενώ, αντιθέτως, ο έπαινος προέρχεται από πολλές πλευρές. Δίχως αμφιβολία πρόκειται για ένα ταξίδι με μια γυναίκα μόνη ανάμεσα σε άντρες» αναφέρεται στις σελίδες του περιοδικού, το οποίο «στάζει μέλι» για την νέα Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, από την πρώτη μέχρι και την τελευταία λέξη του δημοσιεύματος.
Πρόκειται όντως για μια αναγνώριση εκ μέρους της Γερμανίας, εξετάζοντας αντικειμενικά τη μέχρι τώρα δράση της Κατερίνας Σακελλαροπούλου; Κρύβεται ίσως κάτι παραπάνω πίσω από τις λέξεις που τυπώθηκαν στο εν λόγω φύλλο ή κάποιοι από εμάς είμαστε απλά καχύποπτοι επειδή, πρώτον η συγκεκριμένη χώρα δεν μας έχει συνηθίσει σε παρόμοιες «εκρήξεις» θαυμασμού και δεύτερον επειδή ενδεχομένως δεν πιστεύουμε εμείς οι ίδιοι στις πραγματικές ικανότητες των ανθρώπων που μας εκπροσωπούν σε όλον τον κόσμο;
«Από την Σακελλαροπούλου λείπει η μεγαλοστομία και ο εγωκεντρισμός που χαρακτηρίζει την ανδροκρατούμενη πολιτική ελίτ της Αθήνας»
«Από την Κ.Σακελλαροπούλου λείπει η μεγαλοστομία και ο εγωκεντρισμός που χαρακτηρίζει την ανδροκρατούμενη πολιτική ελίτ της Αθήνας» υποστηρίζει ο συντάκτης του γερμανικού περιοδικού, ενώ σε κάποιο άλλο σημείο ρίχνει «φως» σε επιμέρους πτυχές του χαρακτήρα και της ευρύτερης πολιτικής και κοινωνικής δράσης της: «Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ασυνήθιστη και λόγω των πεποιθήσεών της. Ως προοδευτική σοσιαλδημοκράτισσα, την περίοδο των σπουδών της είχε επαφές με τους κύκλους της Αριστεράς. Στη συνέχεια, ως δικαστής υπερασπίστηκε επί τέσσερις δεκαετίες τα ατομικά δικαιώματα, τις μειονότητες, τους πρόσφυγες και το περιβάλλον. Ψήφισε υπέρ του συμφώνου συμβίωσης μεταξύ προσώπων του ίδιου φύλου και κατά των διακρίσεων στη βάση του σεξουαλικού προσανατολισμού, ενώ κατέστησε υποχρεωτική τη φοίτηση των ανήλικων προσφύγων στα δημόσια σχολεία».
«Μία Πρόεδρος για την οποία μπορεί κανείς να είναι περήφανος»
«Η Κ.Σακελλαροπούλου είναι πολύ αγαπητή, διότι εκφράζει με μεγάλη επιτυχία την εθνική συνείδηση, αυτό που μας ενώνει και μας συνδέει με έναν υγιή δημοκρατικό πατριωτισμό», υπογραμμίζει ο Αριστείδης Χατζής, καθηγητής Νομικής στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και συνεχίζει λέγοντας πως «είναι μια προοδευτική [πολιτικός], η οποία υιοθετεί τις φιλελεύθερες αξίες της ανεκτικότητας και της ανοχής στη διαφορετικότητα και υπερασπίζεται τα δικαιώματα και τις αρχές του κράτους δικαίου. Συμβολίζει και αντιπροσωπεύει όλα όσα μας κάνουν περήφανους, αλλά και αυτά για τα οποία αγωνιζόμαστε και οφείλουμε να κατακτήσουμε».
Ακόμη, όμως και αυτά τα λόγια το γερμανικό μέσο ενημέρωσης δεν τα θεωρεί διόλου υπερβολικά, αφού όπως αναφέρεται σε άλλο σημείο του κειμένου «ο μέχρι στιγμής απολογισμός του έργου της δικαιώνει αυτόν τον έπαινο. Έχει συναντήσει εκπροσώπους θρησκευτικών μειονοτήτων, έχει επισκεφθεί ένα κέντρο για ασυνόδευτα προσφυγόπουλα στην Αθήνα κι έχει εκφράσει την ελπίδα ότι η εκλογή της θα συμβάλει στη βελτίωση της θέσης των γυναικών στην Ελλάδα».
«Ποιο πρόσωπο θα ήταν καλύτερο να ηγηθεί μιας χώρας από μια δικαστή που δεν βαρύνεται από τα σφάλματα του πολιτικού συστήματος;»
«Ποιο πρόσωπο θα ήταν καλύτερο προκειμένου να ηγηθεί μιας χώρας που μόλις έχει βγει από την κρίση, από μια δικαστή που δεν βαρύνεται από τα σφάλματα του πολιτικού συστήματος;» αναρωτιέται λίγο πριν βάλει τελεία στο άρθρο του ο δημοσιογράφος του περιοδικού.
Σε μια εποχή που η Ελλάδα έχει ριχτεί στον αγώνα της επούλωσης παλιών «πληγών» και της αναστήλωσης μια βαθύτατα λαβωμένης οικονομίας που «χαροπαλεύει» μετά και την χαριστική βολή του κορωνοϊού, όπως επίσης και να αντιμετωπίσει τις άγριες διαθέσεις της Τουρκίας -που όπως φαίνεται, έχει βαλθεί να επιβάλει κάθε παράλογη απαίτηση παρά τις διεθνείς αντιδράσεις και τις συστάσεις- τότε ίσως ένα δημοσίευμα όπως το παραπάνω, και μάλιστα από μια χώρα που αρκετές φορές δεν διστάζει να κουνήσει το δάχτυλο προς… νουθέτησή μας(;), είναι μια χαραμάδα αισιοδοξίας και ηθικής δικαίωσης.
Φτάνει μόνο οι λόγοι για τους οποίους κάποιος άνθρωπος σε μια άλλη γωνιά της γης σήκωσε το μολύβι και έγραψε εγκωμιαστικά λόγια για την Ελλάδα, αν όχι να πολλαπλασιάζονται, τουλάχιστον να εξακολουθήσουν να ισχύουν στο ακέραιο…
naftemporiki.gr με πληροφορίες από DER SPIEGEL, Handelsblatt, tagesschau.de
