Με επίκεντρο τα πρώτα χρόνια της πολυσύνθετης καριέρας του Cecil Beaton (Σέσιλ Μπίτον), μία νέα έκθεση με 170 πορτραίτα, ζωγραφιές και λευκώματα του καλλιτέχνη, αλλά και έργα φίλων του διοργανώνεται στην Εθνική Πινακοθήκη Πορτρέτων, στο Λονδίνο.

Η έκθεση αναδεικνύει πώς ο θρυλικός φωτογράφος, ενδυματολόγος, σκηνογράφος, εικαστικός καλλιτέχνης, προσπάθησε να ξεφύγει από την ανιαρή μεσαία τάξη, κάνοντας παρέα με αριστοκράτες, ηθοποιούς, λογοτέχνες και κοσμικούς.

Οι βρετανικές εφημερίδες χαρακτήριζαν τον Beaton και τους νέους φίλους του «the Bright Young Things» (άγρια νιάτα) και τον ίδιο τίτλο, «Cecil Beaton’s Bright Young Things», φέρει η έκθεση στο Λονδίνο.

Φεύγοντας από το Κέιμπριτζ, ο Beaton εξέπληξε τον εαυτό του με τις τολμηρές κινήσεις του πλησιάζοντας τον Σεργκέι Ντιαγκίλεφ, ιδρυτή των Ρωσικών Μπαλέτων, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στη Βενετία, δείχνοντας στον παγκόσμιας φήμης ιμπρεσάριο σχέδια σκηνικών του, και ξεκίνησε την πορεία του προς την καρδιά της ανώτερης κοινωνίας, με τα πορτρέτα νεαρών ντεμπιντάντ.

Η έκθεση προβάλει τις πρώτες εικόνες camp της οικογένειας και των φίλων του Beaton, ντυμένους με περίτεχνα κοστούμια, μπροστά από εντυπωσιακά σκηνικά και άλλα πρωτοποριακά έργα που έχουν αναφορές από την κλασσική ιστορία, μέχρι το αγγλικό θέαμα της Αναγέννησης, τη γαλλική ζωγραφική του 18ου αιώνα και  τον ευρωπαϊκό υπερρεαλισμό του 20ού.

Ένα από τα πρώτα πορτραίτα του Beaton -από το 1924- που απεικονίζει τον Βρετανό μελετητή George «Dadie» Rylands ντυμένο ως Δούκισσα του Μάλφι, τον βοήθησε να κερδίσει το πρώτο του συμβόλαιο με τη Vogue.

«Είναι η εποχή της τζαζ και του μοντερνισμού, η εποχή των Bright Young Things και της ταραχώδους πορείας τους στα κυνήγια θησαυρών σε όλο το Λονδίνο, τα ξέφρενα πάρτι και τους χορούς με κοστούμια. Ήταν, επίσης, η εποχή της έντονης δημιουργικότητας στις τέχνες, και σε αυτόν τον κόσμο ο Cecil είναι σε θέση να διαμορφώσει τον εαυτό του ως καλλιτέχνη» αναφέρει ο Robin Muir, επιμελητής της έκθεσης.

«Αναρωτιέται τι μπορεί να κάνει γι’ αυτή τη νέα τέχνη της φωτογραφίας και, επίσης, τι μπορεί να κάνει για τον εαυτό του, γιατί ο Cecil σε αυτή την εποχή δεν είναι τίποτα άλλο, παρά φιλόδοξος» υπογραμμίζει.

«Η φωτογραφία στη Βρετανία εκείνη την περίοδο ήταν οι φωτογράφοι στα στούντιο του Γουέστ Εντ στο Λονδίνο. Έπρεπε να πας στο στούντιο και να ποζάρεις με αυστηρότητα για να φωτογραφηθείς.

Ο Cecil έφερε φρέσκια πνοή με τα σκηνικά του ως φόντο στις φωτογραφίες, πούλιες, σελοφάν και ασημόχαρτο», ανέφερε ο επιμελητής της έκθεσης.

«Δεν ήταν μόνο περιοδικά μόδας της μητέρας του που επηρέασαν τον Beaton. Γνώριζε πολλά και όχι μόνο για τη μόδα. Ήταν πολύ ενθουσιασμένος με θέματα της ευρωπαϊκής τέχνης», πρόσθεσε ο Muir επισημαίνοντας ότι ο Man Ray ήταν σημαντική επιρροή στο έργο του Beaton.

Η έκθεση -που είχε προγραμματιστεί να διαρκέσει έως τον Ιούνιο- ρίχνει, επίσης, φως στην εντυπωσιακή -αν και πολύπλοκη- προσωπικότητα του Beaton, καθώς και τη βρετανική αίσθηση του χιούμορ και την αυτοαποδοκιμασία του.

Ο Beaton στράφηκε στη συνέχεια στην πολεμική φωτογραφία -με μεγάλη επιτυχία. Εργάστηκε στο υπουργείο Πληροφοριών της Βρετανίας κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο και κατέγραψε τις καταστροφές στην πατρίδα του στο Λονδίνο.

Μετά τον πόλεμο, η καριέρα του εκτοξεύτηκε, άρχισε να φωτογραφίζει εστεμμένους της Βρετανίας, διεθνείς προσωπικότητες του θεάματος και να σχεδιάζει κοστούμια για κινηματογραφικές και θεατρικές παραγωγές, όπως το «My Fair Lady» (Ωραία μου Κυρία), που του χάρισε Όσκαρ.