Η τρίτη ατομική έκθεση ζωγραφικής του Χάρη Περιορέλλη, «Χωρίς Τίτλο», παρουσιάζεται έως τις 29 Φεβρουαρίου στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών [Γλύκωνος 4, Δεξαμενή, Κολωνάκι].

Στην έκθεση παρουσιάζεται μια σειρά από δώδεκα έργα  (λάδι και ακρυλικά σε καμβά),  στα οποία κυριαρχούν οι φιγούρες παιδιών καθώς και μιας γυναίκας - σύμβολο μητέρας. Τα δώδεκα αυτά έργα αποτυπώνουν την ενήλικη, πλέον, ματιά του ζωγράφου στην παιδική ηλικία.

Αποδεχόμενος το ακατάλυτο του παρελθόντος, υπογραμμίζει τη σημαντική θέση που κατέχουν οι εμπειρίες των παιδικών χρόνων στην εξέλιξη του κάθε ανθρώπου. Μέσα από τη γνώριμη εξπρεσιονιστική του γραφή, τα έργα συνιστούν αντανακλάσεις έντονων και δύσκολων συναισθημάτων. Όπως ο ίδιος ο ζωγράφος αναφέρει: «τα έργα αποτυπώνουν τη βαθιά και εσωτερική σύγκρουση που βιώνει κάποιος, κυρίως όταν το παρελθόν και οι μνήμες του έρχονται αντιμέτωπες με τα αιτήματα του παρόντος». 

Οι μορφές των έργων δεν καταγράφουν υποκείμενα με βάση τις παραδοσιακές συμβάσεις της προσωπογραφίας στη Δυτική ιστορία της τέχνης. Χαρακτηριστικό τους γνώρισμα αποτελεί η έλλειψη εκείνων των ιδιαίτερων φυσιογνωμικών ιδιοτήτων που αποδίδουν και ορίζουν την εικόνα κάποιου. Η αναίρεση μιας συγκεκριμένης ταυτότητας τούς αποδίδει καθολικότητα. Οι μορφές του είναι προσωποποιήσεις συναισθημάτων. Υιοθετώντας την εικαστική γλώσσα των κόμικς προσεγγίζει και σχηματίζει τις μορφές του. Τα έντονα στρογγυλά μάτια, άλλοτε θλιμμένα, έκπληκτα, σε απόγνωση ή σε περισυλλογή μαζί με τα εκφραστικά  στόματα είναι εμβληματικές διακηρύξεις των εκ των έσω ανησυχιών. Αναζητούν το βλέμμα του θεατή, ο οποίος γίνεται άμεσα κοινωνός των συναισθημάτων που φέρουν.

Η καθολικότητα των μορφών τονίζεται και από το περιβάλλον που δημιουργεί ο Χάρης Περιορέλλης στις συνθέσεις του. Ο χώρος των έργων αποδίδεται αφαιρετικά. Είναι περισσότερο ένας νοητός χώρος πάρα φυσικός. Δημιουργεί εικόνες. Η ατοπία και η αχρονία συμβάλουν ώστε τα έργα να συγκροτούν μαρτυρίες των διαρκών εσωτερικών διεργασιών της ανθρώπινης ύπαρξης.

Η πινελιά του είναι γρήγορη και δυναμική. Η χρωματική του παλέτα ορίζεται από τους τόνους του γκρι και της ώχρας. Οι μεταξύ τους σχέσεις και διαβαθμίσεις πραγματώνουν τις αναζητήσεις του καλλιτέχνη και εντείνουν το τελικό αποτέλεσμα των έργων. Μια σειρά θρησκευτικών συμβόλων, όπως ο σταυρός και το φωτοστέφανο που εμφανίζονται στη σύνθεση των έργων, προσδίδουν στην ώχρα (κίτρινη, χρυσή) ένα πνευματικό/ιερό περιεχόμενο. «Ο φόβος του Θεού, ο φόβος του κενού, ο φόβος του θανάτου είναι έννοιες που πραγματεύονται τα έργα» όπως σημειώνει ο καλλιτέχνης. Η χρήση των συγκεκριμένων συμβόλων δημιουργεί ερωτήματα που παραμένουν ανοιχτά στις ερμηνείες των θεατών.

Τα ζωγραφικά έργα της έκθεσης είναι άτιτλα ως διαχρονικές αποδόσεις των εσωτερικών αποχρώσεων και εναλλαγών. Καλούν τον θεατή να δει το εσωτερικό που αγνοεί -θυμίζοντας τα λόγια του ποιητή Ράινερ Μαρία Ρίλκε: «Έχω ένα εσωτερικό που αγνοούσα. Όλα τώρα πηγαίνουν εκεί μέσα. Δεν ξέρω τι συμβαίνει εκεί».

Ώρες λειτουργίας: Τρ. - Παρ. 11:00 - 14:30 & 18:00 - 21:00
Σαβ. 11:00 - 14:30

naftemporiki.gr